Γράφει ο Βασίλης Διαμαντης

Ο Εμμανουήλ Δεμερτζής μένει στην Ουκρανία, κοντά στο Κίεβο, τα τελευταία τρία χρόνια με τη σύζυγό του, Χριστίνα. Ο πόλεμος τους διέκοψε απότομα τα σχέδια που έκαναν για να μεγαλώσουν την οικογένειά τους, ενώ δεν πρόλαβαν να φύγουν για την Ελλάδα.

Στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής η λαχανιασμένη φωνή του Εμμανουήλ φανερώνει την κρισιμότητα της κατάστασης. «Εχω αφήσει τη γυναίκα μου σε ασφαλές μέρος και με τον πεθερό μου προσπαθούμε να εφοδιαστούμε με καύσιμα και εφόδια», θα πει στην τηλεφωνική επικοινωνία με τον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής. «Είμαστε καλά, όσο μπορούμε. Για κανέναν δεν είναι ευχάριστο αυτό που γίνεται. Δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω ότι στον 21ο αιώνα γίνεται πόλεμος στο κέντρο της Ευρώπης. Εχουν πεθάνει αθώοι πολίτες, εξαιτίας της πολιτικής που θέλουν κάποιοι να εφαρμόσουν. Ο,τι γίνεται είναι πολιτικό θέμα και οι Ουκρανοί που πολεμούν υπερασπίζονται το έδαφός τους», θα εξηγήσει αρχικά ο Εμμανουήλ Δεμερτζής.

Πρώην καταδρομέας

Ο 27χρονος Ελληνας έχει ενταχθεί ως εθελοντής στο τμήμα Εθνοφρουράς, όπως το αποκαλούν, το οποίο αποτελείται από πρώην στρατιωτικούς, κυνηγούς και γενικά από ανθρώπους που μπορούν να χειριστούν όπλα και πολεμικό εξοπλισμό. Ο ίδιος, πρώην καταδρομέας, βρίσκεται εκεί για να υπερασπιστεί την οικογένειά του και να βοηθήσει, ώστε να μη χτυπηθούν αθώοι πολίτες. «Εκτός από τον ουκρανικό στρατό υπάρχει και αυτό που στην Ελλάδα θα αποκαλούσαμε Εθνοφρουρά. Αποτελείται από εθελοντές, οι οποίοι έχουν γνώση στον χειρισμό όπλων και πολεμικού εξοπλισμού. Αυτή η Εθνοφρουρά δρα ανεξάρτητα από τον στρατό και είναι για την ασφάλεια των πολιτών. Αν γίνει κάτι, είμαστε έτοιμοι να ανταποδώσουμε τα πυρά και προτεραιότητά μας έχουμε την προστασία των πολιτών», θα εξηγήσει.

Ο ίδιος, άλλωστε, έχει εκπαιδευτεί στην Ελλάδα κατά τη θητεία του στον στρατό σε μοίρα αμφίβιων καταδρομών, ενώ υπηρέτησε και στο 575 Τάγμα Πεζοναυτών, κάτι το οποίο του δίνει κουράγιο, αν και στον πόλεμο ποτέ δεν πρέπει να είσαι σίγουρος όσα και αν γνωρίζεις, όπως λέει.

Δεύτερη πατρίδα

Οι Ελληνες που ζουν στην Ουκρανία ξεπερνούν τις 100.000 σε αριθμό. Κάποιοι γεννήθηκαν εκεί, ενώ άλλοι έφυγαν από την Ελλάδα, όπως ο Εμμανουήλ, για να ζήσει με τη σύζυγό του, Χριστίνα. Ο πόλεμος αναγκάζει αρκετούς από αυτούς να πάρουν τα όπλα και να υπερασπιστούν την Ουκρανία. Οπως λέει ο 27χρονος, ακόμη και Ελληνες εθελοντές πολεμούν εναντίον των Ρώσων. «Υπάρχουν Ελληνες που πολεμούν στο πλευρό της Ουκρανίας, γιατί έχουν οικογένειες εδώ και μένουν εδώ. Η Ουκρανία είναι η δεύτερη πατρίδα τους, γιατί ζουν πάνω από 10 με 15 χρόνια. Υπάρχουν Ελληνες που δεν πρόλαβαν να φύγουν από εδώ, όπως εγώ, και έμειναν για να υπερασπιστούν μέσα από την Εθνοφρουρά την οικογένειά τους και τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Το λυπηρό είναι έχουν πεθάνει Ελληνες από αυτό που γίνεται σήμερα και γι’ αυτό προσευχόμαστε όλοι να σταματήσει όσο πιο γρήγορα γίνεται», προσθέτει.

«Με ξύπνησε η γυναίκα μου και μου είπε ότι έχουμε πόλεμο»

Στην ολιγόλεπτη τηλεφωνική επικοινωνία με τον Ελεύθερο Τύπο, ο Εμμανουήλ Δεμερτζής ανέφερε πως δεν περίμενε να γίνει πόλεμος με τη Ρωσία. Ναι μεν υπήρχαν «σημάδια», αλλά οι περισσότεροι Ουκρανοί πολίτες δεν πίστευαν ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν θα ξεκινούσε επίθεση. «Υπήρχε η διαμάχη στο Ντόνετσκ εδώ και κάποια χρόνια, αλλά δεν περιμέναμε ότι θα γίνονταν μακράς κλίμακας πολεμικές επιχειρήσεις σε όλη την Ουκρανία. Πριν από μία εβδομάδα ήταν 6 το πρωί όταν ήρθε η γυναίκα μου και μου είπε: “Αγάπη μου, έχουμε πόλεμο. Σήκω να μαζέψουμε πράγματα και να φύγουμε”. Δεν το πίστευα. Μάζεψα ό,τι μπορούσαμε και βγήκα για να βάλω καύσιμα στο αυτοκίνητο. Εξω έβλεπες ανθρώπους με πράγματα να δημιουργούν ουρές σε φαρμακεία και παντοπωλεία, ενώ έκανα 4 ώρες να φτάσω στο βενζινάδικο για μια απόσταση που άλλες φορές την έκανα σε δέκα λεπτά από το σπίτι μου. Εβλεπα ανθρώπους να τρέχουν και τον στρατό να έχει βγει στον δρόμο. Τις πρώτες ημέρες του πολέμου σκοτώθηκαν δύο γνωστοί της γυναίκας μας, δύο παλικάρια που ήταν στο μέτωπο», θα πει συγκινημένος, ενώ θα εξηγήσει ότι σκέφτηκαν να φύγουν για την Ελλάδα, αλλά δεν γινόταν οδικώς, εξαιτίας του ότι γίνονταν επιθέσεις με πυραύλους που χτυπούσαν αδιάκριτα.