Αναλυτικά η επιστολή:

Εμείς, η Πόλα  Ρούπα και ο Νίκος  Μαζιώτης, είχαμε δημοσιοποιήσει αίτηση για την παρουσία μας στο Μονομελές  Πρωτοδικείο Καλαμάτας  την 1/3/17 όπου θα εκδικαστεί η υπόθεση της επιμέλειας του παιδιού μας. Η αίτηση αυτή απεστάλη στον  Υπουργό Δικαιοσύνης, στη  Κεντρική  Επιτροπή Μεταγωγών(ΚΕΜ)  και στο συμβούλιο των  φυλακών Κορυδαλλού.

Με αυτήν την αίτηση ζητούσαμε τη μεταγωγή μας στην Καλαμάτα για να παραστούμε στο δικαστήριο ως  μάρτυρες- διάδικοι .

Φυσικά και δεν λάβαμε καμία απάντηση από τον Υπουργό Δικαιοσύνης. Λάβαμε  όμως  απάντηση από το Κ.Ε. Μ , το οποίο μας διαμήνυσε ότι δεν είναι αυτό αρμόδιο για μια τέτοια απόφαση και ότι θα διαβίβαζε το αίτημα στην Εισαγγελία  Πρωτοδικών Καλαμάτας  λόγω δικής της αρμοδιότητας.

Η  Εισαγγελέας  Πρωτοδικών Καλαμάτας δεν ανέβαλε καμία ευθύνη, δεν πήρε καμία απόφαση και ζήτησε να διαβιβαστεί  το αίτημα  στο Μονομελές Πρωτοδικείο της Καλαμάτας  όπου θα  δικάσει την υπόθεση.

Είναι κατανοητό από τον καθένα ότι ναι μεν, δεν απορρίπτει κανείς την αίτησή μας, αλλά και κανένας δεν αναλαμβάνει  να πάρει την σωστή απόφαση: αυτή, του να διατάξει την μεταγωγή μας για να παραστούμε στο δικαστήριο. Η Εισαγγελέας Πρωτοδικών Καλαμάτας κρίθηκε από το Κ.Ε.Μ ως αρμόδια να το κάνει. Η  ίδια, έκρινε ότι δεν είναι αρμόδια  και παρέπεμψε το θέμα δικαστήριο. Τώρα το δικαστήριο έχει όλη την ευθύνη  για αυτήν την απόφαση.

Με βάση τους ίδιους τους νόμους τους, δεν έχει απλώς το δικαίωμα να το κάνει αλλά μπορεί να στηριχθεί και στον ίδιο τον νόμο  1593 Α.Κ που το καθιστά υποχρεωμένο να ακούσει τους  συγγενείς  του.

Είναι βέβαιο πως στη περίπτωση του παιδιού μας συγκρούονται δυο διαμετρικά αντίθετες θέσεις για το ζήτημα που αφορά το συμφέρον του. Μέχρι αυτό το δικαστήριο, το συμφέρον του παιδιού κρινόταν με βάση τη θέση συγκεκριμένων κρατικών φορέων, θεσμών και προσώπων.

Η  θέση τους ήταν και παραμένει πως το συμφέρον του, εξυπηρετήθηκε μέσα από όλη την διαδικασία που ακολούθησε της σύλληψης της μητέρας του: το παιδί μας πήγε μαζί με την μητέρα του στη ΓΑΔΑ όπου και κρατήθηκε για 14 ώρες, πράγμα  που γνωρίζουμε από στοιχεία  και όχι με εκτιμήσεις.

Όλες αυτές τις ώρες κανένας δεν ήξερε απολύτως τίποτα για το παιδί: ότι το παιδί το είχαν υποβάλλει σε υποχρεωτικό εγκλεισμό στο ψυχιατρείο με βάση την εντολή της Εισαγγελέως Ανηλίκων Νικολού Μαρία-Ελένη. Το  μάθαμε μέσω δημοσιογραφικής διαρροής..  

Το παιδί μας έγκλειστο και φρουρούμενο  από την αστυνομία ,από το απόγευμα της Πέμπτης  (5-1-17)  στις 19.00  ως τη  Κυριακή το απόγευμα ,στις 8μ.μ.

Και κανείς δε γνωρίζει πόσο ακόμα θα διαρκούσε  ο εγκλεισμός, αν δεν είχε πραγματοποιηθεί  απεργία πείνας και δίψας από εμάς τους γονείς του Ν. Μαζιώτη και Παναγιώτα Ρούπα και την συντρόφισσα μας Κωνσταντίνα Αθανασοπούλου.

Ούτως ή άλλως ήταν γνωστό από δημοσιοποιημένο μήνυμα εισαγγελέως του Αρείου Πάγου ότι η διαδικασία θα ήταν χρονοβόρα.

Είναι γνωστό ότι παιδί 6μισυ χρονών δεν εμπίπτει στη κατηγορία των παιδιών που μπορούν να αντιμετωπίζονται με όρους ποινικού παραβάτη ώστε να κρατείται στην ασφάλεια  για 14 ώρες και να του επιβάλλεται ακούσια νοσηλεία  με εισαγγελική εντολή σε ψυχιατρείο. Είναι αυτονόητο ότι για κανέναν δεν μπορεί να επιβληθεί ακούσια νοσηλεία με εισαγγελική εντολή χωρίς ψυχιατρική διάγνωση. Όπως επίσης είναι αυτονόητο ότι επιβάλλοντας τον εγκλεισμό υγιούς ατόμου  σε ψυχιατρείο, το μόνο που μπορείς να επιφέρεις, είναι να το τρελάνεις!

Η εντολή της Εισαγγελέως Ανηλίκων  για ψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη σε συνδυασμό με την κράτηση ,τον εγκλεισμό του σε ψυχιατρείο  και με  τους όρους  της απομόνωσης και  της φρούρησης, εμπίπτει μόνο σε περιπτώσεις παραβατών του ποινικού κώδικα και σε εξαιρετικές περιστάσεις.

Εδώ βεβαίως να επισημάνουμε  ότι καμία ψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη δε μας αποδόθηκε όταν βγήκε το παιδί από το ψυχιατρείο.  Ποιός την κρατάει και για ποιο λόγο;    

Δεδομένων των στοιχείων που έχουμε στην διάθεσή μας ,γνωρίζουμε πως δεν υπάρχει μία μόνο δικογραφία που να αφορά την μητέρα του. Υπάρχει πλήθος εγγράφων του παιδιού συμπεριλαμβανομένων και ιατρικών γνωματεύσεων που δεν βρίσκονται σε καμία γνωστοποιημένη προς εμάς δικογραφία.

Και επειδή γνωρίζουμε ότι όλα αυτά τα έγγραφα είναι κατασχεμένα , συμπεριλαμβανομένου του βιβλιαρίου υγείας του παιδιού το οποίο παρά το γεγονός ότι το συμβούλιο Εφετών αποφάσισε την άρση της κατασχέσεώς του, αλλά δεν μας επιδόθηκε παρά μόνο σε φωτοτυπίες(!) προκειμένου να παρέλθει ο μήνας ώστε να καταστεί αμετάκλητη η απόφαση και το οποίο βιβλιάριο δεν υπήρχε στη έκθεση κατασχέσεως που έχουμε για την υπόθεση, θέτουμε το ερώτημα:                 

Σε ποιά έκθεση κατασχέσεως και σε ποιά δικογραφία  βρίσκονται τα κατασχεμένα έγγραφα του παιδιού μας και πού βρίσκεται η ψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη που διέταξε η Εισαγγελέας Ανηλίκων;                                                                                        

Υπάρχει και άλλη δικογραφία  την οποία δεν γνωρίζουμε; Αυτή η δικογραφία, αφορά το παιδί μας;                                              

Αν λοιπόν υπάρχει δικογραφία για το παιδί μας, για ποιό λόγο συντάχθηκε και για ποιό λόγο  βρίσκονται εκεί, τα κατασχεμένα έγγραφα του παιδιού μας; Γιατί δεν μας γνωστοποιούν αυτή τη δικογραφία; Είναι σε καθεστώς υποδικίας το παιδί μας; Κατηγορείται για κάτι και αν ναι, για ποιό πράγμα;

Το ¨συμφέρον του παιδιού¨ μας μέχρι τώρα αφορά στο αν καλώς έγινε ότι έγινε. Αν καλώς κρατήθηκε σε ψυχιατρείο, αν καλώς τέθηκε σε καθεστώς εξαίρεσης. Και αν καλώς όλα αυτά γίνονται υπό καθεστώς άκρας μυστικότητας!

Το ¨συμφέρον του παιδιού¨ όπως ορίζεται από αυτούς που το πήραν στα χέρια τους από την ώρα που πήγε με την μητέρα του στην ασφάλεια ,το δικαστήριο που θα αποφασίσει για  την επιμέλεια του παιδιού μας, θα πρέπει να βάλει έναν διαχωρισμό  ως προς το τι συνέβη από τις 5/1/17 έως σήμερα, πώς οδηγηθήκαμε στο συγκεκριμένο δικαστήριο, με ποιούς όρους  χρησιμοποιήθηκε το άρθρο 1532 Α.Κ και να εξετάσει με βάση έναν στερεοτυπικό νομικό τρόπο τους συγγενείς που θα αναλάβουν την επιμέλεια του παιδιού και το νέο του περιβάλλον.

Μια δίκη χωρίς τη δική μας παρουσία θα είναι προς το συμφέρον του παιδιού όπως αυτό προσδιορίστηκε από τα ξημερώματα της  5ης/1/17  από τους εισαγγελείς και τους ανακριτικούς υπαλλήλους που το είχαν στα χέρια τους!

Αυτοί  θέλουν να κλείσει αυτό το δικαστήριο ως μια τυπική διαδικασία ανάθεσης  της επιμέλειας στους συγγενείς, χωρίς  να αγγίξουμε το παρελθόν. Όμως το παρελθόν είναι αυτό που μας οδήγησε σε αυτό το δικαστήριο.Τόσο εμάς τους γονείς του με το 1535  Α.Κ  όσο και την εισαγγελέα Ανηλίκων με βάση το άρθρο 1532 Α.Κ.Δύο άρθρα που αντικειμενικά συγκρούονται όχι μόνον μέσα στη δικαστική διαδικασία αλλά συνιστούν μια στιγμή σύγκρουσης για το συμφέρον του παιδιού όπως  αυτό είναι πραγματικά .        

Και αυτό θα γίνει γιατί με την απουσία μας θα μπει ένας διαχωρισμός του παρελθόντος του παιδιού με το μέλλον του: θα κριθεί μεμονωμένα το γεγονός της επιμέλειάς του  χωρίς να ληφθεί υπόψιν η διαδρομή μέσω της οποίας φθάσαμε σε αυτό το δικαστήριο.                  

Δηλαδή, θα μπει η πρώτη διαγραφή του εγκλήματος που διαπράχτηκε  σε βάρος του παιδιού μας έως τώρα δια της σιωπής γύρω από αυτό ,μέσα στη δικαστική διαδικασία και να βοηθήσει στο να μπει σε εφαρμογή, το επόμενο στάδιο του εγκλήματος!

Η παρουσία μας στο δικαστήριο είναι βασική προϋπόθεση για να διασφαλιστεί ότι θα μπουν αυτοί οι όροι στη ζωή του από εδώ και στο εξής και που θα το περιφρουρήσουν από οποιαδήποτε εγκληματική απόπειρα επιχειρηθεί να γίνει εναντίον του: η παρουσία μας στο δικαστήριο είναι ικανή και αναγκαία συνθήκη για να ανοίξει ο δρόμος που   θα βγάλει οριστικά το παιδί μας  από το καθεστώς εξαίρεσης  που του επιβλήθηκε για πολιτικούς λόγους, που θα το βγάλει από το καθεστώς ομηρίας και θα εξασφαλίσει ότι κανένα άλλο έγκλημα δε θα διαπραχθεί σε βάρος του!

Η παρουσία μας στο δικαστήριο είναι η μόνη εγγύηση, η μόνη ικανή και αναγκαία συνθήκη για τη διασφάλιση, περιφρούρηση του πραγματικού συμφέροντος του παιδιού μας.

Νίκος Μαζιώτης – Πόλα Ρούπα   

μέλη του  Επαναστατικού Αγώνα,

φυλακές Κορυδαλού ,  28/02/2017