Το σύνολο του δικηγορικού κόσμου της χώρας υπογραμμίζει ότι ο επίμαχος ασφαλιστικός νόμος είναι αντίθετος σε πλειάδα διατάξεων του Συντάγματος και αντίθετος στο πρώτο πρόσθετο πρωτόκολλο της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), αλλά και στο Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα του ΟΗΕ, όπως και στον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ειδικότερα, στις τρεις προσφυγές, μεταξύ των άλλων, επισημαίνουν ότι είναι δημευτικός και άνισος ο χαρακτήρας των ασφαλιστικών εισφορών για τους δικηγόρους, ενώ παραβιάζεται ο σεβασμός της περιουσίας, του αξιοπρεπούς επιπέδου διαβιώσεως, της αρχής της ισότητας και της αναλογικότητας στα δημόσια βάρη.

Ακόμη, οι Δικηγορικοί Σύλλογοι υπογραμμίζουν ότι παραβιάζεται το προστατευόμενο από την Ελληνική και διεθνή νομοθεσία δικαίωμα πρόσβασης στα δικαστήρια και σε δίκαιη δίκη των πολιτών, καθώς η δικηγορική αμοιβή υπάγεται στα δικαστικά έξοδα και μπορεί να λειτουργήσει απαγορευτικά ή αποτρεπτικά στο δικαίωμα πρόσβασης των πολιτών την Δικαιοσύνη και ιδ΄΄ιως των οικονομικά ασθενέστερων τάξεων.

Δεν παραλείπουν να επισημάνουν ότι με το φορολογικό νόμο επέρχεται πρόσθετη επιβάρυνση στους έμμισθους δικηγόρους οι οποίοι καταβάλλουν διπλές εισφορές και έμμισθοι και ως ελεύθεροι επαγγελματίες.

Παράλληλα, οι δικηγόροι επισημαίνουν ότι είναι αόριστος και ασαφής καθορισμός της έννοιας του «καθαρού φορολογητέου αποτελέσματος», που αποτελεί τη βάση υπολογισμού των ασφαλιστικών εισφορών των δικηγόρων, κατά παράβαση της συνταγματικής και υπερνομοθετικής αρχής της βεβαιότητας και προβλεψιμότητας του φόρου και της αρχής της ασφάλειας και βεβαιότητας δικαίου καθώς και της προβλεψιμότητας του νόμου, που απορρέουν από το άρθρο 78 παρ. 1 και 4 του Συντάγματος και το άρθρο 1 του Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, ενώ ο καθορισμός της φορολογικής βάσης υπολογισμού των εισφορών με κανονιστική απόφαση της διοικήσεως κατά παράβαση του άρθρου 78 παρ. 1 και 4 του Συντάγματος.

Σε άλλο σημείο αναφέρουν ότι η επιβολή φορολογικού ή οικονομικού βάρους επί πλασματικής βάσεως, με αδικαιολόγητα προνόμια υπέρ του ΕΦΚΑ και ανισότητα σε βάρος των δικηγόρων, ιδίως ως προς τον συμψηφισμό των εισφορών που καταβλήθηκαν αχρεωστήτως και την άτοκη επιστροφή ή συμψηφισμό αυτών κατά παράβαση των άρθρων 78 παρ. 1 και 2, 43 παρ. 2 και 4 παρ. 1, 5 παρ. 1 του Συντάγματος και 14 της ΕΣΔΑ και του άρθρου 1 του Πρωτοκόλλου 1 αυτής, όπως και ότι ο πλασματικός προσδιορισμός του ελάχιστου ύψους του φορολογητέου εισοδήματος με βάση το οποίο υπολογίζονται οι ασφαλιστικές εισφορές κατά παράβαση των άρθρων 4 παρ. 1 και 5, 20 παρ. 1, 25 παρ. 1 του Συντάγματος και των άρθρων 6 παρ. 1,13 της ΕΣΔΑ σε συνδυασμό με το άρθρο 1 του Πρωτοκόλλου 1 αυτής και του άρθρου 14 παρ. 1 του ΔΣΑΠΔ του ΟΗΕ .

Ακόμη, αναφέρουν ότι είναι απαγορευτικός και αποτρεπτικός χαρακτήρας των ασφαλιστικών και των λοιπών φορολογικών επιβαρύνσεων της δικηγορικής αμοιβής σε συνδυασμό με τα λοιπά δικαστικά δαπανήματα σε ό,τι αφορά το δικαίωμα πρόσβασης σε δικαστήριο και σε δίκαιη δίκη των εντολέων των δικηγόρων, κατά παράβαση των άρθρων 20 παρ. 1, 25 παρ 1 του Συντάγματος, των άρθρων 6 παρ. 1 και 13 της ΕΣΔΑ και του άρθρου 14 παρ. 1 του ΔΣΑΠΔ του ΟΗΕ.

Οι Σύλλογοι προσβάλλουν τις εξής υπουργικές αποφάσεις:

1) υπ΄ αριθμ. 61502/3399/30-12-2016 για τον υπολογισμό της βάσης υπολογισμού ασφαλιστικών εισφορών αυτοαπασχολούμενων και ελεύθερων επαγγελματιών από 1-1-2017,

2) υπ΄ αριθμ. Φ80000/οικ.60298/1472/23-12-2016 υπουργικής απόφασης για την προθεσμία καταβολής από 1-1-2017 των ασφαλιστικών εισφορών ασφαλισμένων, ελεύθερων επαγγελματιών κλπ. οι οποίοι έως την έναρξη ισχύος του ν. 4387/2016 υπάγονταν στην ασφάλιση του ΕΤΑΑ και

3) υπ΄ αριθμ. ΦΕΦΚΑ/οικ. 59522/2205/30-12-2016 για τον «κανονισμό Οικονομικής Οργάνωσης και Λογιστικής Λειτουργίας του Ενιαίου Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ)».