Η καταδικασμένη για υποθέσεις του «Επαναστατικού Αγώνα» σύντροφος του Νίκου Μαζιώτη, καταγγέλλει πως επιχειρήθηκε η δολοφονία της εντός των φυλακών, με τρόπο ώστε να εμφανιστεί ως «συμπλοκή κρατουμένων» από «ένα πρεζόνι βαλτό της υπηρεσίας» και εκφράζει την πεποίθησή της ότι «ο Τόσκας προσωπικά το έχει βάλει το χέρι του στην οργάνωση του σχεδίου δολοφονίας μου, παρέα με τον Κοντονή».

Η Πόλα Ρούπα, στην εννεασέλιδη δήλωσή της, αναφέρει, μεταξύ άλλων, πως την Δευτέρα, 13 Φεβρουαρίου, συγκρατούμενή της μπήκε στην πτέρυγα και «άρχισε να περπατάει προκλητικά, χτυπώντας από τον ένα τοίχο στον άλλο (παραπατούσε υποτίθεται), έτοιμη να βγάλει μαχαίρι, όταν θα έπεφτε πάνω μου. Πριν ολοκληρωθεί το σχέδιο και επειδή όπως έχω αποδείξει δεν μου λείπει το μυαλό για να καταλάβω αμέσως τι γίνεται, ενημέρωσα τηλεφωνικά δημοσιογράφους και δικηγόρους, ώστε τουλάχιστον, αν συνέβαινε οτιδήποτε να έχω πρώτα μιλήσει εγώ. Το γεγονός θα καταγραφόταν ως “συμπλοκή μεταξύ κρατουμένων” και αυτός ήταν ο στόχος, ώστε να έχει η υπηρεσία και το κράτος φυσικά, τα χέρια τους καθαρά απ’ ότι συμβεί”».

Όπως αναφέρει η Ρούπα: «Γνώριζα από την πρώτη στιγμή που βρέθηκα στην φυλακή, πως το κράτος θα αναζητήσει τρόπο να με βγάλει από την μέση, αφού κάθε άλλο όπλο που χρησιμοποίησε δεν με εξέπληξε».

Σύμφωνα με όσα υποστηρίζει η σύντροφος του Νίκου Μαζιώτη:

«Όταν λοιπόν δηλώνει ο Τόσκας μπροστά σε όλους ότι είμαι επικίνδυνη, ξέρουν όλοι μέσα στην Βουλή τι εννοεί. Κι εγώ όταν τον ακούω, καταλαβαίνω πως η επόμενη κίνησή τους θα είναι η απόπειρα δολοφονίας μου. Γιατί εγώ καταλαβαίνω τη γλώσσα της εξουσίας και του κράτους. Άλλοι δεν την καταλαβαίνουν. Και τις βλακείες ότι ετοίμαζα χτύπημα με θύματα πολίτες να τις αφήσουν. Ο Επαναστατικός Αγώνας ποτέ δεν είχε στο στόχαστρο πολίτες. Ο Επαναστατικός Αγώνας θα χτυπούσε την καρδιά του συστήματος και χωρίς να “ανοίξει μύτη” θα τους τσάκιζε. Γιατί το να δείχνουν οι “αριστερούληδες” του Σύριζα, κάποιον ως επικίνδυνο, που τους έχουν επανειλημμένως κατηγορήσει από την αντιπολίτευση ότι υπερασπίζονται και σχετίζονται με επικίνδυνα για την πολιτική σταθερότητα στοιχεία, ότι υποστηρίζουν και συνδιαλέγονται με “τρομοκράτες”, σημαίνει πως ο κίνδυνος είναι σοβαρός. Γιατί ο Σύριζα είναι ο καθόλα αρμόδιος πολιτικά να ξεχωρίσει και να καταλάβει ποιος είναι πραγματικά επικίνδυνος και ποιος όχι. Γι’ αυτό και ξέρει τι κάνει και όταν συνδιαλέγεται με “ακραία στοιχεία”. Ο Σύριζα είναι ο εγγυητής στον εντοπισμό της πραγματικής πολιτικής επικινδυνότητας για το σύστημα».

Η Ρούπα αναφέρει πως δεν έχει «την λογική της θυματοποίησης που έχει η αριστερά» και για αυτό «θα αποτρέψω κάθε απόπειρα εναντίον μου», ενώ τονίζει πως «επειδή κάποιοι από πολιτικό συμφέρον θα βγουν και θα πουν ότι υπερβάλω ή ότι είναι η φαντασία μου που τα βγάζει αυτά, δηλώνω εκ των προτέρων ότι αυτοί που θα τα πούνε αυτά θα το κάνουν γιατί δεν τους συμφέρει να αποδεχτούν ότι κάτι τέτοιο ισχύει..».

Η δήλωση της Ρούπα καταλήγει: «Ας έρθουν σε μένα. Τους περιμένω. Και να ξέρουν πως ακόμα και νεκρή, και πάλι θα με φοβούνται».

Αναλυτικά η επιστολή της Ρούπα

Τις τελευταίες ημέρες στις γυναικείες φυλακές κορυδαλλού εκτυλίσσεται ένα σχέδιο φθοράς των κρατουμένων, ένας σχεδιασμένος ψυχολογικός πόλεμος. Γνωρίζω ότι πρακτικές ψυχικής φθοράς των κρατουμένων με μέσα που προσβάλουν τους κρατούμενους και τις κρατούμενες όχι μόνο ηθικά αλλά και ψυχολογικά-σωματικά, είναι στην εξουσία των εκάστοτε υπηρεσιών στις φυλακές, οι οποίες ενίοτε πατούν πάνω στον ίδιο τον ποινικό κώδικα της φυλακής προκειμένου να “νομιμοποιούν” τις πρακτικές τους και να τις περιφρουρούν από οποιονδήποτε θέλει έστω και να ερευνήσει την “νομιμότητά” τους. Και αυτό βασίζεται κυρίως στην εξουσία που τους αναθέτει ο ίδιος ο ποινικός κώδικας της φυλακής, με βάση τον οποίο αφενός απαγορεύεται η προσβολή της αξιοπρέπειας των κρατουμένων αφετέρου τιμωρείται οποιαδήποτε μορφή αμφισβήτησης των εντολών και των ενεργειών οποιουδήποτε προσώπου της υπηρεσίας, η οποία λαμβάνει τον χαρακτήρα της απειλής και της προσβολής προς το πρόσωπό του. Οπότε το πειθαρχικό είναι αναπόφευκτο.

Αυτή και μόνο η συνθήκη είναι ικανή να αποτρέπει κάθε μορφή διαμαρτυρίας από κρατούμενους προς εξατομικευμένες συμπεριφορές υπαλλήλων που τους προσβάλλουν κατά οποιανδήποτε τρόπο ακόμα και αν παραβιάζουν τα όρια της δικαιοδοσίας τους.

Αυτή η απαραβίαστη συνθήκη σε συνδυασμό με το γεγονός ότι κάθε κρατούμενη υποχρεώνεται να βρίσκεται συνεχώς με μια εξατομικευμένη κατάσταση ρητών ή αρρήτων απειλών και εκβιασμών που αφορούν στην δυνατότητα τους να αποφυλακιστούν, καθιστά την φυλακή τον ιδανικό χώρο όπου εφαρμόζονται με τον πλέον αποκρυσταλλωμένο τρόπο οι κρατικές σχέσεις εξουσίας με το κράτος να διαμεσολαβεί και να ορίζει κάθε σχέση, κάθε στάση και κάθε επιλογή κίνησης. Απλώς στην φυλακή αυτή η σχέση λαμβάνει πιο ωμό χαρακτήρα και πιο καθαρό. Η απειλή των δικών και των κοινοποιήσεων της διαγωγής του κρατουμένου στο δικαστήριο που θα συμπεριλάβει στην απόφαση του τα πειθαρχικά, οι μεταγωγές κλπ, εξασφαλίζουν την απουσία κάθε είδους σχέσεων που ξεφεύγει από το εξατομικευμένο συμφέρον, ακόμα και αν αυτό στρέφεται ενάντια στον διπλανό του. Έτσι δομούνται οι σχέσεις της κάθε είδους εξάρτησης κρατουμένων με την εκάστοτε υπηρεσία ή άτομα αυτής και έτσι προκύπτουν οι πληροφοριοδότες και οι πάσης φύσεως εντολοδόχοι που διεκπεραιώνουν “δουλειές” για λογαριασμό της εκάστοτε υπηρεσίας ή ατόμων αυτής.

Συνεπώς για την αντιμετώπιση συγκεκριμένων ζητημάτων στις φυλακές, υπάρχουν φορές που χρειάζεται και απαιτείται μιας πιο εις βάθος ερεύνησης της υπόθεσης, καθώς κάποιες στιγμές από τμήμα μιας υπηρεσίας φυλακής να κρίνεται ως ακατάλληλη μια συμπεριφορά ή μια κίνηση από άλλα άτομα ή άλλο τμήμα της ίδιας της υπηρεσίας, αλλά να μην την αντιμετωπίζει τελικά κανείς. Όταν ειδικά ισχύει μια πρακτική η οποία υπονομεύει το σύνολο των φυλακισμένων αυτή θα πρέπει να αντιμετωπιστεί αποφασιστικά.

Μια τέτοια περίπτωση αφορά και αυτό που συμβαίνει τις δυο τελευταίες εβδομάδες στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού, όπου κρατούμενη σε συγκεκριμένες ώρες της ημέρας, βγάζει κραυγές σε όλο το μήκος και το πλάτος της φυλακής φθάνοντας πολλές κρατούμενες στα όρια της παράνοιας. Αυτό ενισχύεται από το γεγονός ότι το περιστατικό λαμβάνει χώρα 2-3 ώρες κάθε απόγευμα, ώρες που όλες οι κρατούμενες έχουν τις τηλεφωνικές τους συνομιλίες με οικείους συγγενείς και δικηγόρους. Η παρακολούθηση των επικοινωνιών με τις κραυγές, έχουν σαν αποτέλεσμα να δημιουργούνται συνεχώς σκηνές έντασης. Πολλές ουρλιάζουν, απειλούνται συμπλοκές και μια αλυσίδα καυγάδων που διαπερνά και άλλες σχέσεις συνύπαρξης, κάνει την φυλακή τα τελευταίο διάστημα να μοιάζει με φρενοκομείο. Οι ψυχιατρικές διαταραχές μέσα από αυτή την συλλογική ψυχολογική κακοποίηση των κρατουμένων, για κάποιες τουλάχιστον είναι κοντά. Εξάλλου όσο γερά νεύρα και αν έχει κάποια, αυτό το γεγονός τα δοκιμάζει σε καθημερινή βάση.

H συγκεκριμένη κρατούμενη είναι βέβαιο ότι δεν πάσχει από κάποια ψυχιατρική νόσο, η οποία να δικαιολογούσε αυτή τη συμπεριφορά, αφού στον βαθμό που συνέβαινε κάτι τέτοιο δεν θα βρισκόταν σε φυλακή, αλλά σε ψυχιατρική κλινική. Προβαίνει λοιπόν σε προκαθορισμένη χρονικά πρακτική να βγάζει κραυγές πόνου διανύοντας όλη τη φυλακή, κυρίως το τμήμα του ισογείου.

Οι κρατούμενες ουρλιάζουν με την σειρά τους και η φυλακή προσομοιάζει με το εξπρές του μεσονυχτίου. Δεδομένου ότι ψυχιατρικό νόσημα δεν υφίσταται (η συγκεκριμένη κρατούμενη πρόκειται να δικαστεί για να μετατρέψει την ποινή της σε κοινωνική εργασία, γεγονός που δείχνει ότι έχει ήδη συμπεριληφθεί το θέμα της ψυχικής της υγείας) και ούτε μπορεί να δικαιολογηθεί η παθολογική αιτία που την κάνει να βγάζει κραυγές “πόνου” σε πολύ συγκεκριμένες ώρες της ημέρας, να ξεκινούν αυτοματοποιημένα και με την ίδια αυτοματοποίηση να σταματούν, τι συμβαίνει;
Ακόμα και αν υποθέσει κανείς ότι αυτό το κάνει ως εκβιασμό και πίεση προς τις κρατούμενες από τις οποίες με αυτόν τον τρόπο απαιτεί να τις παρέχουν μικρές εξυπηρετήσεις- το αποτέλεσμα ακυρώνει αυτό τον ισχυρισμό, αφού όχι μόνο δεν αποσπά τίποτα από αυτές, αλλά εισπράττει απειλές και ύβρεις.

Τουλάχιστον όσον αφορά εμένα, θα προσβάλλει την νοημοσύνη μου αν επιχειρήσει κάποιος να με κάνει να πιστέψω πως είναι πρωτοβουλία της κρατούμενης αυτό που γίνεται, αφού κανένα συμφέρον δεν έχει που να εστιάζεται σε οποιαδήποτε κρατούμενη το αποτέλεσμα αυτής της πρακτικής. Το μόνο συμφέρον που μπορεί να αντληθεί από αυτή την ιστορία είναι το συμφέρον ατόμων της υπηρεσίας τα οποία κατά τα φαινόμενα χρήζουν τα ίδια ψυχιατρικής εκτίμησης, αφού υιοθετούν πρακτικές μαζικού ψυχολογικού βασανισμού προκειμένου να προωθήσουν τα όποια σχέδια τους, προσωπικά γνωρίζω ότι αυτός ο μαζικός ψυχολογικός βασανισμός έχει και συγκεκριμένη στόχευση και συγκεκριμένο στόχο, ο οποίος υπερβαίνει την προσπάθεια δημιουργίας συνθηκών ταραχής και αναστάτωσης στην φυλακή και στον οποίο στόχο συμπεριλαμβάνομαι λόγω της πολιτικής μου στάσης, όχι μόνο μέσα στην φυλακή αλλά γενικότερα. Όμως δεν γνωρίζω και ούτε θα μπω στη διαδικασία καμίας διερεύνησης των υπευθύνων. Αυτό δεν είναι δική μου δουλειά.

Αυτή η ιστορία όχι μόνο πρέπει να σταματήσει άμεσα, αλλά και να αποδοθούν ευθύνες στον εμπνευστή και εκτελεστή του σχεδίου με βάση το οποίο η κρατούμενη που το εκτελεί για άγνωστα προς εμένα και την καθεμιά φαντάζομαι, ανταλλάγματα (αυτά ίσως να είναι ακόμα και λίγα τσιγάρα) είναι απλώς εκτελεστικό όργανο.
Η κίνηση μου να δημοσιοποιήσω το γεγονός πέρα από το ότι είναι η μόνη λύση που διαθέτω, αφορά την ίδια την ψυχική ισορροπία όλων μας στη φυλακή, την παύση του βασανιστηρίου και την απόδοση των ευθυνών εκεί που πραγματικά πρέπει να αποδοθούν αφού δεν γνωρίζω καν αν όλη αυτή η μέθοδος έχει ως αφετηρία κάποιου είδους εκβιασμό προς την κρατούμενη από το άτομο ή τα άτομα της υπηρεσίας που την υποβάλλουν σε αυτή την διαδικασία προκειμένου να αποδεχτεί όχι μόνο να εκτελεί την πρακτική, αλλά να μην υποχωρεί σε οποιαδήποτε απειλή από συγκρατούμενες της. Οι εκβιασμοί που ίσως της ασκούνται ίσως και όχι, δεν με αφορούν και με κανέναν τρόπο δεν μπορεί να δικαιολογηθεί η συμμετοχή της σε ένα τέτοιο οργανωμένο βασανιστήριο.
Αν συνεχιστεί αυτό και αν δεν αντιμετωπιστεί η εξουσιομανία-η οποία αφορά μορφή κατάθλιψης-ατόμου ή ατόμων της υπηρεσίας που προφανώς παίρνουν πλέον τον χαρακτήρα του βασανιστή και όχι των υπαλλήλων μιας φυλακής, όχι μόνο δεν πρόκειται να διατηρηθεί η ηρεμία των κρατουμένων και της φυλακής κατ’επέκταση αλλά η εκρηκτική κατάσταση που ήδη υπάρχει κάποια στιγμή και με κάποια ίσως άλλη αφορμή θα λάβει κάποια μορφή πρακτικής εκδήλωσης.

Δεν γνωρίζω και ούτε με ενδιαφέρει στην τελική ποιοί εμπλέκονται από την υπηρεσία των φυλακών Κορυδαλλού σε όλο αυτό το “σχέδιο”. Ότι το γνωρίζουν όμως όλοι και ότι συναινούν μέσω της σιωπής, αυτό το γνωρίζω. Όπως ότι είναι εις γνώση όλων η απόπειρα δολοφονίας μου από ένα πρεζόνι βαλτό της υπηρεσίας. Και ούτε φυσικά ένα σχέδιο δολοφονίας μου αφορά την υπόθεση κάποιων υπαλλήλων της υπηρεσίας. Ένα σχέδιο δολοφονίας δικής μου, δεν είναι πρωτοβουλία υπαλλήλων του κράτους, όσο δολοφονικά ένστικτα εκδίκησης κι αν έχουν. Τα γεγονότα έχουν ως εξής:

Επειδή την Κυριακή το απόγευμα κάλεσα όλες τις κρατούμενες της φυλακής για να μιλήσει η συγκεκριμένη κρατούμενη μπροστά μας και να παραδεχτεί ότι άτομα της υπηρεσίας την βάζουν να το κάνει αυτό και επειδή κατά την διάρκεια της συζήτησης αποκάλυψα σε όλες της κρατούμενες το σχέδιο της υπηρεσίας ενώ υποσχέθηκα ότι θα προχωρήσω σε επόμενη κίνηση για να σταματήσουν αλλά και για να αποκαλυφτούν οι οργανωτές του σχεδίου, καταλαβαίνω πως το μένος αυτών που εμπλέκονται σε αυτό το σχέδιο βασανισμού των κρατουμένων είναι μεγάλο και θα αναζητήσουν τρόπους εκδίκησης.

ΔΕΥΤΕΡΑ 13/2

Γνώριζα από την πρώτη στιγμή που βρέθηκα στην φυλακή πως το κράτος θα αναζητήσει τρόπο να με βγάλει από την μέση, αφού κάθε άλλο όπλο που χρησιμοποίησε δεν με εξέπληξε.

Βρήκε την ευκαιρία τώρα (λίγο νωρίτερα απ’ ότι περίμενα) με αφορμή τα γεγονότα στην φυλακή και χρησιμοποιώντας το μένος κάποιων υπαλλήλων προς εμένα που αποκάλυψα μπροστά σε όλες το σχέδιο τους. Την αμέσως επόμενη, την Δευτέρα 13/1 το απόγευμα μπήκε στην πτέρυγα το κατάλληλο άτομο για να κάνει την δουλειά. Μια “ανεξέλεγκτη” τοξικομανής που “απειλεί” με καυγάδες ακόμα και την υπηρεσία, υποτίθεται. Ένα όντως επικίνδυνο άτομο, όχι προς την υπηρεσία όμως.

Αφού έκανε μια καλή παράσταση μπροστά στη φυλακή και μπροστά σε μεγάλο αριθμό υπαλλήλων που βρίσκονταν μαζεμένοι έξω από τα κάγκελα της πτέρυγας με βρισίδια πολλά και χειρονομίες προς τις υπαλλήλους, οι οποίες την κοίταγαν απαθείς, αφού συνομίλησε αργότερα με την κρατούμενη που έκανε το σόου του «πόνου» όλες τις προηγούμενες ημέρες και της ζήτησε να της δείξει ποιά είναι η Ρούπα – πράγμα που η άλλη το έκανε μπροστά μου, ξεκίνησε την επόμενη φάση.

Άρχισε να περπατάει προκλητικά χτυπώντας από τον ένα τοίχο στον άλλο (παραπατούσε υποτίθεται), έτοιμη να βγάλει μαχαίρι όταν θα έπεφτε πάνω μου. Πριν ολοκληρωθεί το σχέδιο και επειδή όπως έχω αποδείξει δεν μου λείπει το μυαλό για να καταλάβω αμέσως τι γίνεται, ενημέρωσα τηλεφωνικά δημοσιογράφους και δικηγόρους ώστε τουλάχιστον, αν συνέβαινε οτιδήποτε να έχω πρώτα μιλήσει εγώ. Το γεγονός θα καταγραφόταν ως “συμπλοκή μεταξύ κρατουμένων” και αυτός ήταν ο στόχος, ώστε να έχει η υπηρεσία και το κράτος φυσικά, τα χέρια τους καθαρά απ’ ότι συμβεί.

Φυσικά και δεν είμαι ηλίθια – το αντίθετο μάλιστα – ώστε να μην καταλαβαίνω πως ένα σχέδιο δολοφονίας μου όχι μόνο δεν θα ήταν σχέδιο κάποιων ατόμων της υπηρεσίας και πολύ δε περισσότερο μιας κρατούμενης, όσο “παλαβή” κι αν είναι αυτή. Γνωρίζω πως αυτό το σχέδιο εκπορεύεται από “ψηλά”, από το ίδιο το κράτος, ότι εμπλέκονται υπουργεία και κυβέρνηση, ότι εμπλέκονται μηχανισμοί καταστολής και πολιτικοί παράγοντες.

Όταν για ψύλλου πήδημα κρατούμενες στη φυλακή μπαίνουν σε απομόνωση, όταν ακόμα και στην υποψία ότι μια κρατούμενη μπορεί να έχει κάνει χρήση ναρκωτικών, την κλείνουν στην απομόνωση για εβδομάδες, πώς γίνεται το άτομο που προκαλεί για τόσες μέρες τον ψυχολογικό βασανισμό όλης της φυλακής να μην την πειράζουν; αφού ξέρουν πως το να υποκρίνονται τις φιλεύσπλαχνες οι υπάλληλοι, δεν μας πείθει. Υποκρίνονται τις φιλεύσπλαχνες για τον “πόνο” της κρατούμενης, ενώ όλοι γνωρίζουν την υποκρισία και το θέατρο που παίζει. Και ακόμα χειρότερα πως γίνεται ένα άκρως επικίνδυνο άτομο όπως η “ανεξέλεγκτη” κρατούμενη που έφεραν την Δευτέρα 13/1, που “απείλησε” δεσμοφύλακες και που σήμερα 14/1 τα ξημερώματα την έχουν σε θάλαμο μαζί με άλλες γυναίκες και για ένα τσιγάρο που ζήτησε από κάποια δεσμοφύλακα, έσπασε τον θάλαμο της ενώ οι άλλες ήταν μέσα, να μην την ενοχλούν; Πως γίνεται αν είναι όντως επικίνδυνη για όλους και όλες να την έχουν μέσα στην πτέρυγα; Την στιγμή επαναλαμβάνω, που κρατούμενες περνάνε πειθαρχικά και “τρώνε” ποινές και απομονώσεις για βλακείες. Γιατί ίσως ύψωσαν τον τόνο της φωνής σε κάποια υπάλληλο, γιατί αρνήθηκαν να κάνουν κάτι. Ιδίως στην φυλακή που βρήκα εγώ αυτή την φορά που μπήκα, οι κρατούμενες είναι φοβισμένες περισσότερο από κάθε άλλη φορά να διεκδικήσουν οτιδήποτε έχουν δικαίωμα.

Εγώ πάντως δεν υπάρχει περίπτωση να δείξω ούτε μια στιγμή από εδώ και στο εξής ίχνος εμπιστοσύνης.
Το πιθανότερο είναι αυτή τη φορά το σχέδιο τους να με βγάλουν από τη μέση να αναβλήθηκε λόγω της κοινοποίησης του από εμένα, αφού άκουσαν τα πάντα από τα τηλέφωνα. Και ως συνέπεια των τηλεφωνημάτων μου γνωστοποιώ πως “όλως τυχαίως” αμέσως μετά τα τηλεφωνήματα και οι δυο κρατούμενες που συμμετείχαν στο σχέδιο (η “πονεμένη” και η εκτελεστής) “εξαφανίστηκαν” μπροστά στα γραφεία. Η “πονεμένη” όλως τυχαίως χτες δεν πόναγε καθόλου εκτός από λίγη ώρα που ήμουν εγώ στο τηλέφωνο οπότε έδωσε τον καλύτερό της εαυτό, με την “ανεξέλεγκτη” να την ακολουθεί έτοιμη για την επίθεση. Η “πονεμένη” γύρισε μετά από κάποια ώρα στην πτέρυγα, αλλά η “ανεξέλεγκτη” γύρισε αργά το βράδυ ενώ είχε κλείσει η φυλακή. Η οποία φυλακή βραχυκυκλωμένη καθώς ήταν “ξέχασε” το κλείσιμο εντελώς το οποίο και έγινε σχεδόν μια ώρα μετά το προκαθορισμένο.

Ξέρω όμως πως δεν θα το βάλουν κάτω. Ξέρω πως θα επανέλθουν κάποια άλλη στιγμή για να με αιφνιδιάσουν. Δεν πρόκειται να αιφνιδιαστώ. Είπα πως για μένα το κράτος είναι ανοιχτό βιβλίο.

Επειδή δεν έχω την λογική της θυματοποίησης για να σκεφτώ ούτε για μια στιγμή ότι πρέπει να αφήσω να δείξουν πόσο πολιτικά επικίνδυνη πιστεύουν πως είμαι, με το να δεχτώ να μείνω εκτεθειμένη σε οποιαδήποτε απόπειρα δολοφονίας μου.

ΤΡΙΤΗ 14/2 ώρα 11:39 π.μ.

Το κείμενο αυτό το παρέδωσα σε δικηγόρο μου στο δικαστήριο του εφετείου του Επαναστατικού Αγώνα. Όταν ήταν να γυρίσω πίσω στην φυλακή με καθυστερούσαν και έξω από την είσοδο της φυλακής με όλη σχεδόν την “αντιτρομοκρατική” να με κοιτάει. Γέλαγα. Είναι για γέλια το πώς περιμένουν να πάρουν εκδίκηση για το γεγονός ότι αποκάλυψα ότι είναι ένα τσούρμο φοβισμένοι και διπλά ανθρωπάκια. Οι δειλοί εξάλλου με βρώμικα και πλάγια μέσα επανέρχονται πάντα. Εγώ πάντως κατάλαβα και με αυτό το γεγονός ότι και ο Τόσκας προσωπικά το έχει βάλει το χέρι του στην οργάνωση του σχεδίου δολοφονίας μου, παρέα με τον Κοντονή.

Όταν επέστρεψα στην φυλακή η “ανεξέλεγκτη” είχε ήδη προκαλέσει εκτεταμένες φθορές, επιτέθηκε σε κρατούμενη και τις απειλούσε όλες. Δεν είμαι ξαναλέω ηλίθια για να μην καταλαβαίνω πως αυτό γινόταν για να φανεί ότι το σχέδιο για το οποίο την προηγούμενη είχα ενημερώσει από το τηλέφωνο και είχαν μάθει από την ασφάλεια, έπρεπε να τροποποιηθεί για να φανεί ότι αυτή επιτίθεται γενικώς και αορίστως, ότι δεν είναι εδώ μόνο για μένα. Αφού κινδυνεύουν πλέον και άλλες με μια γενικευμένη σύρραξη με την “ανεξέλεγκτη” εκτός από εμένα έπρεπε να πράξω.

Οπότε φώναξα όλες τις κρατούμενες έξω και τους είπα πως πρέπει να πετάξουμε μόνες μας έξω τα δύο ρεμάλια που απειλούν πλέον την σωματική ακεραιότητα της κάθε μιας μας. Συγκρατούμενες μου κι εγώ τις βγάλαμε έξω και κλείσαμε την κιγκλίδα. Η φυλακή όλη χειροκροτούσε, αλλά αυτό δεν αφορούσε εμένα ούτε όσες τις πιάσαμε και τις βγάλαμε έξω. Ήταν η ικανοποίηση ότι επιτέλους λύθηκε το πρόβλημα στην οποία λύση συμμετείχαν όλες.
Μείναμε στην πόρτα όση ώρα χρειάστηκε μέχρι να τις εξαφανίσουν ώστε να είμαστε σίγουρες ότι δεν θα ξαναμπούν μέσα. Μου είπε προσωπικά ο αρχιφύλακας ότι δεν τις έχουν πάει στο αναρρωτήριο με τα μωρά, στην ιδέα της οποίας κίνησης έτρεμα κι εγώ και όλες. Στην όποια θέση ότι δεν υπάρχουν υποδομές για τέτοιες “ανεξέλεγκτες” περιπτώσεις προσωπικά δηλώνω πως είναι πρόβλημα του κράτους, όχι δικό μας.

Παρουσίασα και δηλώνω και δημόσια πως οι επιλογές της Εισαγγελέως της φυλακής και του Διευθυντή από εδώ και στο εξής και αφού θα είχαν κάποια αναφορά στα χέρια τους για το γεγονός, για το οποίο είναι αυτονόητο ότι είναι ενήμεροι ήδη με κάθε λεπτομέρεια, πως έχουν δυο επιλογές, όπου η επιλογή της καθεμιάς θα καταδείξει και την θέση τους και τον ρόλο τους σε ότι έγινε και σε ότι σχεδιάστηκε στις γυναικείες φυλακές. Αν επιχειρήσουν έστω και μια κρατούμενη να την φέρουν μπροστά τους και να την απειλήσουν με κάποιο πειθαρχικό ή έστω την βάλουν να υπογράψει ότι αυτή δεν συμμετείχε και ότι υποκινήτρια της ιστορίας ήταν η Ρούπα, θα δηλώσουν με αυτό τον τρόπο ότι έχουν συναινέσει σε ένα διπλό σχέδιο αρχικά μαζικού ψυχολογικού βασανισμού των κρατουμένων βάσει σχεδίου, από άτομα της υπηρεσίας και δεύτερον θα έχουν συναινέσει στη συνέχεια ενός σχεδίου που ενώ αρχικά είχε ως σκοπό την δική μου εξόντωση, όταν αυτό βρήκε “τοίχο” στράφηκε το υποκείμενο-εκτελεστής ενάντια σε όλη την φυλακή απειλώντας όλες. Μόνο και μόνο η επιβολή του φόβου μιας “ανεξέλεγκτης” στην οποία άφηνε η υπηρεσία να αλωνίζει, να απειλεί, να σπάει, να χτυπά κρατούμενες, μόνο και μόνο ότι θα πρέπει να δηλωθεί έστω και σε μια κρατούμενη ότι για αυτό που συνέβη πρέπει να έχει κυρώσεις και αν δεν θέλει να δηλώσει ότι δεν έχει σχέση με το συμβάν, θα σημαίνει ότι συναινεί και αποδέχεται η ηγεσία της φυλακής τα πάντα ως ορθά. Ότι καλώς γίνανε και καλώς γίνονται. Αν θέλουν ας το πουν, αλλά να το πουν δημόσια, όπως μιλάω κι εγώ και να μην προχωρήσουν σε προσωπικές αντεκδικήσεις κάθε είδους. Αν θέλουν από την ηγεσία της φυλακής να μάθουν τα γεγονότα πως έχουν, (αν δεν τα ξέρουν) ας το κάνουν. Όχι όμως να ζητήσουν τα ρέστα από εμάς και από εμένα γιατί προστατέψαμε οι ίδιες τον εαυτό μας.

Ότι είμαι πολιτικά επικίνδυνη και για αυτό δεν έπρεπε να βγάλει κανείς κουβέντα ενάντια στην κυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ, και το κράτος για τη πρακτική του να εξοντώσει το παιδί μου, αφού ο τελικός του στόχος ήμουν εγώ, είναι γνωστό. Έπρεπε όλοι μέσα στο κοινοβούλιο να το δουν σαν αναγκαιότητα για να διασφαλιστεί η σταθερότητα του συστήματος συνολικά και κατ’ επέκταση και του δικού τους ρόλου στην λειτουργία του.

Γιατί το να δείχνουν οι “αριστερούληδες” του Σύριζα, κάποιον ως επικίνδυνο που τους έχουν επανειλημμένως κατηγορήσει από την αντιπολίτευση ότι υπερασπίζονται και σχετίζονται με επικίνδυνα για την πολιτική σταθερότητα στοιχεία, ότι υποστηρίζουν και συνδιαλέγονται με “τρομοκράτες”, σημαίνει πως ο κίνδυνος είναι σοβαρός. Γιατί ο Σύριζα είναι ο καθόλα αρμόδιος πολιτικά να ξεχωρίσει και να καταλάβει ποιος είναι πραγματικά επικίνδυνος και ποιος όχι. Γι αυτό και ξέρει τι κάνει και όταν συνδιαλέγεται με “ακραία στοιχεία”. Ο Σύριζα είναι ο εγγυητής στον εντοπισμό της πραγματικής πολιτικής επικινδυνότητας για το σύστημα.

Όταν λοιπόν δηλώνει ο Τόσκας μπροστά σε όλους ότι είμαι επικίνδυνη, ξέρουν όλοι μέσα στην βουλή τι εννοεί. Κι εγώ όταν τον ακούω, καταλαβαίνω πως η επόμενη κίνηση τους θα είναι η απόπειρα δολοφονίας μου. Γιατί εγώ καταλαβαίνω τη γλώσσα της εξουσίας και του κράτους. Άλλοι δεν την καταλαβαίνουν. Και τις βλακείες ότι ετοίμαζα χτύπημα με θύματα πολίτες να τις αφήσουν. Ο Επαναστατικός Αγώνας ποτέ δεν είχε στο στόχαστρο πολίτες. Ο Επαναστατικός Αγώνας θα χτυπούσε την καρδιά του συστήματος και χωρίς να “ανοίξει μύτη” θα τους τσάκιζε.
Για να τελειώνω. Δηλώνω ξανά πως δεν θα τα παρατήσουν. Δεν θα το βάλουν κάτω και θα επανέλθουν. Γνωρίζω πως η φυλακή είναι πρόσφορο πεδίο γι΄ αυτούς για να στήσουν την δολοφονική επίθεση εναντίον μου. Γνωρίζω πως θέλουν να με βγάλουν από την μέση όμως δεν θα αφήσω να με φάνε λάχανο κάποια άθλια κατακάθια της κοινωνίας που συνήθως κάνουν την βρώμικη δουλειά. Επειδή δεν έχω την λογική της θυματοποίησης που έχει η αριστερά, θα αποτρέψω κάθε απόπειρα εναντίον μου. Εγώ έχω μάθει να αποτρέπω τα χτυπήματα και να τα ανταποδίδω και όχι να τα αφήνω να εκδηλώνονται για να “αποδείξω” μέχρι που μπορεί να φτάσει το κράτος. Και επειδή κάποιοι από πολιτικό συμφέρον θα βγουν και θα πουν ότι υπερβάλω, ή ότι είναι η φαντασία μου που τα βγάζει αυτά, δηλώνω εκ των προτέρων ότι αυτοί που θα τα πούνε αυτά θα το κάνουν γιατί δεν τους συμφέρει να αποδεχτούν ότι κάτι τέτοιο ισχύει αφού προφανώς και η αποδοχή σημαίνει ότι αναγνωρίζεται για μια ακόμη φορά πολιτική μου επικινδυνότητα.

Επιμένω στην πολιτική επικινδυνότητα, αυτή που δήλωσε μέσα στη Βουλή ο Τόσκας φωνάζοντας μπροστά στους υπόλοιπους που βρίσκονταν στο κοινοβούλιο και κατ’ επέκταση φωνάζοντας σε όλη την Ελλάδα πόσο επικίνδυνη είμαι. Επικίνδυνη όχι γιατί απείλησα και επιτέθηκα σε μπάτσους. Επικίνδυνη πολιτικά, επικίνδυνη για το σύστημα που συμμετέχουν όλοι. Ο Τόσκας μιλούσε στο σύστημα το ίδιο, σε αυτούς που το απαρτίζουν , σε αυτούς που έχουν τα συμφέροντά τους ταυτισμένα με αυτό. Για αυτά τα συμφέροντά τους μιλούσε θέλοντας να τους δώσει να καταλάβουν πως ότι έγινε με το παιδί μου είναι και προς το δικό τους συμφέρον, ότι είναι προς το συμφέρον όλου του συστήματος γιατί ξέρουν πως αλλιώς δεν θα με σταματήσουν.

Και να ενημερώσω πως για ότι έγινε με το παιδί μου δεν έχω μιλήσει ακόμα. Όπως δεν έχω μιλήσει ακόμα και για άλλα ζητήματα. Εγώ θα πω την τελευταία λέξη εκτός κι αν με προλάβουν και με βγάλουν από τη μέση.
Και μην τολμήσουν να ξαναεπιχειρήσουν να βλάψουν το παιδί μου και το νέο περιβάλλον του. Μην τολμήσουν να επανέλθουν μέσω των ανθρώπων μου, την οικογένεια μου και τους συντρόφους μου Μαζιώτη και Αθανασοπούλου. Μην τολμήσουν να επιχειρήσουν ξανά, αφού όταν πάνε να χτυπήσουν εμένα, βρίσκουν τοίχο, να αναζητήσουν άλλες διεξόδους να με πλήξουν με ύπουλα μέσα. Γνωρίζω πόσο ύπουλοι, πόσο ελεεινοί είναι. Το είδα, το κατάλαβα πολύ καλά μέχρι που είναι διατεθειμένοι να φτάσουν. Να αφήσουν ήσυχο το παιδί μου και τους ανθρώπους μου. Ας έρθουν σε μένα. Τους περιμένω. Και να ξέρουν πως ακόμα και νεκρή, και πάλι θα με φοβούνται.

Πόλα Ρούπα
Γυναικείες Φυλακές Κορυδαλλού

14/2/17

Υποσημείωση : το κείμενο αυτό γραφόταν σε διαφορετικούς χρόνους και ενώ τα γεγονότα «έτρεχαν». Γι’ αυτό και η χρήση των χρόνων που χρησιμοποιείται στο κείμενο (ενεστώτας – αόριστος) αφορά στο ότι ένα μέρος του κειμένου γράφτηκε εν θερμώ και άλλο ύστερα από το γεγονός που αναφέρεται.