Επιπλέον, έκανε λόγο για την εποχή μας, η οποία «έχει χαρακτηριστεί εποχή της κρίσης. Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για μια πνευματική κρίση που γίνεται οικονομική και μας οδηγεί σε αυτές τις δύσκολες καταστάσεις», υπογράμμισε και επισήμανε πως «το πρόβλημα, όμως, είναι η παρακμή, η αλλοίωση των ανθρώπων, η υποτίμηση των αξιών, που κάνουν τον άνθρωπο μονομερή, μονόπλευρο, μοναχικό και στη συνέχεια προβληματικό».

Σε αυτό το πλαίσιο, αναφέρθηκε στην έλλειψη προτύπων σε όλους τους χώρους, σημείωσε πως «χρειάζεται να βρούμε πρότυπα, για να έχουμε μια καλύτερη κοινωνία» και παρότρυνε τους μαθητές να διαβάζουν και να αποκτούν εμπειρίες, γνώσεις και σοφία, αλλά να αποκτήσουν και την άνωθεν σοφία, του Θεού, ώστε να γίνουν χαρισματικοί άνθρωποι.

Επιπρόσθετα, τους συμβούλευσε να μη θυσιάζουν τα πάντα στο βωμό του χρήματος και να αποκτήσουν γερά πρότυπα, για να ξεπεραστεί η εποχή της παρακμής και της αλλοίωσης.

Σε έναν εποικοδομητικό διάλογο που ανέπτυξε μαζί τους, μίλησε ακόμη και για τον θάνατο, ύστερα από ερώτηση που του ετέθη από μαθήτρια, για το πώς πρέπει να τον αντιμετωπίζουμε. Της απάντησε πως «πρόκειται για ένα δύσκολο θέμα» και εξέφρασε την πίστη του ότι «η απάντηση σχετίζεται με το πώς βλέπουμε τον Θεό και ποια είναι η ζωή μας. Πάντως, ο Θεός δεν είναι τιμωρός, ούτε εκδικητής. Η Εκκλησία είναι για να μας μάθει να αγαπάμε ο ένας τον άλλον πραγματικά. Για να είμαστε οικογένεια. Αυτός είναι ο τρόπος, διά της αγάπης που είναι ο Χριστός, να αντιμετωπίσουμε τον θάνατο», αποκρίθηκε.

Ακολούθως, τους κάλεσε να κάνουν επιλογή των πράξεών τους, να έχουν διάκριση, να ξέρουν τι είναι αυτό που αν το κάνουν θα τους βοηθήσει και τι όχι και τους συνέστησε να μη φοβούνται τις αλλαγές στη ζωή τους και να μην ανησυχούν. Διότι, θα περάσουν και οι δυσκολίες της εφηβείας και να κυνηγούν τα όνειρά τους, να έχουν επιμονή και υπομονή και να αναλαμβάνουν πάντα τις ευθύνες τους, να μην τις επιρρίπτουν σε άλλους.

Ακόμη και στην ερώτηση μαθητή για το πώς αποφάσισε να γίνει ιερέας απάντησε με αναφορά στην παιδική του ηλικία, όταν πήγαινε στην Εκκλησία, την οποία αγαπούσε, ενώ πάντα ενδιαφερόταν για τους συνανθρώπους του. Τέλος, έκανε λόγο για τις σπουδές του, τους σημαντικούς ανθρώπους που γνώρισε στη ζωή του και τον οδήγησαν σε αυτήν την απόφαση, όπως ήταν ο μακαριστός μητροπολίτης Θηβών, Νικόδημος Γραικός και μοιράστηκε μαζί τους αναμνήσεις-εμπειρίες του από τότε.

Τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο συνόδευσαν στα εκπαιδευτήρια, ο διευθυντής του ιδιαιτέρου γραφείου του, αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Παπαθανασίου και ο διευθυντής της Βιβλιοθήκης της Αρχιεπισκοπής, Σεβαστιανός Ανδρεάδης.