Εκτός από τα υπερσύγχρονα γαλλικά Rafale (όμοια με αυτά που θα προμηθευτεί η χώρα μας) και τα αμερικανικά F-16 που θα σκίζουν μεθαύριο το πρωί τους αιθέρες, την εμφάνισή του θα κάνει και το θρυλικό Spitfire που χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα κυρίως από τη βρετανική πολεμική αεροπορία (RAF) εναντίον των Γερμανών ναζί.

Το συγκεκριμένο καταδιωκτικό ανήκει στην ελληνική Πολεμική Αεροπορία και το κόστος ανακατασκευής του ανέλαβε ο Σύλλογος Φίλων Π.Α. «Ίκαρος.

Ένας θρύλος γεννιέται…

Το Spitfire «πνευματικό παιδί» του ιδιοφυούς Βρετανού αεροναυπηγού Ρέτζιναλντ Τζ. Μίτσελ, αρχισχεδιαστή της κατασκευάστριας εταιρείας Σουπερμαρίν είχε αγωνιστικές καταβολές, από την εποχή που η εταιρία κατασκεύαζε αγωνιστικά υδροπλάνα υψηλών ταχυτήτων τη δεκαετία του 1930. Μ’ ένα τέτοιο υδροπλάνo, που είχε σχεδιάσει ο Μίτσελ οι Βρετανοί είχαν κερδίσει το 1931, για δεύτερη συνεχή χρονιά, το «Σνάιντερ Τρόφι» τους διεθνείς αεροπορικούς αγώνες της εποχής. Σύντομα το υδροπλάνο αυτό θα έσπαγε και το παγκόσμιο ρεκόρ ταχύτητας πετώντας με 651 χλμ./ώρα.

Όταν στις 5 Μαρτίου 1936, ο δοκιμαστής πιλότος της Σουπερμαρίν Ματ Σάμερς έτοιμος ν’ απογειωθεί έκλεινε την καλύπτρα από το πιλοτήριο του πρωτοτύπου Σπιτφάιρ «τύπου 300», το οποίο είχε δίφυλλη ξύλινη έλικα και έναν κινητήρα Ρολς-Ρόις Μέρλιν 750 ίππων, δεν μπορούσε να φανταστεί πως με την ιστορική του αυτή πτήση θα ήταν ουσιαστικά ο πρώτος των «Λίγων», δηλαδή των πιλότων που υπερασπίστηκαν τέσσερα χρόνια αργότερα το Ηνωμένο Βασίλειο με τέτοια αεροσκάφη από τις επιδρομές της Λουφτβάφε και απέτρεψαν την γερμανική εισβολή.

«Μην αγγίξει κανείς τίποτα», φαίνεται να είπε στους μηχανικούς όταν προσγειώθηκε δεκαπέντε λεπτά αργότερα. Σύμφωνα με μαρτυρίες στην παρθενική αυτή πτήση δεν είχε ανασυρθεί το σύστημα προσγείωσης για το φόβο κάποιας απρόβλεπτης εμπλοκής. Άλλωστε ήταν και ένα από τα πρώτα καταδιωκτικά με ανασυρόμενο σύστημα προσγείωσης.

Η αρχική σχεδίαση έκανε λόγο μόνο για τέσσερα πολυβόλα, αντί των οκτώ που εξοπλίστηκε αργότερα, επειδή απλά υπήρχε έλλειψη πολυβόλων λίγο πριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Όμως η επιμονή ενός αξιωματικού-συμβούλου της RAF του Φρεντ Χιλ, που με την 13χρονη κόρη του Χέιζελ, η οποία ήταν ιδιοφυία στα μαθηματικά, απέδειξαν με βάση πολύπλοκους αλγόριθμους, πως το νέο υπέρ-καταδιωκτικό έπρεπε να εξοπλιστεί με οκτώ πολυβόλα, ικανά να ρίχνουν το λιγότερο 1000 σφαίρες το λεπτό εάν ήθελαν να έχουν ένα αεροσκάφος δίωξης ανώτερο των μαχητικών της εποχής.

Τον Σεπτέμβριο του 1937, το K5054 σχεδιάστηκε να φέρει οκτώ πολυβόλα Μπράουνιγκ των 0.303 ιντσών και ήταν έτοιμο για βιομηχανική παραγωγή. O πρώτος αυτός τύπος ήταν το «Spitfire Mark I». Η πρώτη παραγγελία από το Υπουργείο Αεροπορίας έκανε λόγο για 310 αεροσκάφη. Η 19η Μοίρα Δίωξης της RAF ήταν η πρώτη που εφοδιάστηκε με «Mark I».

Δυστυχώς ο σχεδιαστής του Σπιτφάιρ Ρέτζιναλντ Τζ. Μίτσελ δεν πρόλαβε να δει το επίτευγμά του να βγαίνει στη βιομηχανική παραγωγή, αλλά και ούτε να κυριαρχεί στους αιθέρες, αφού έφυγε από τη ζωή νικημένος από τον καρκίνο στα 42 του χρόνια το καλοκαίρι του 1937. Για τραγική ειρωνεία το πρωτότυπο Κ5054 συνετρίβη στις 4 Σεπτεμβρίου 1939, σκοτώνοντας τον χειριστή του, μόλις μια ημέρα αφότου η Βρετανία κήρυξε τον πόλεμο στη Ναζιστική Γερμανία, έχοντας ήδη επιτελέσει το σκοπό για τον οποίο σχεδιάστηκε: Ένα ιδεώδες αεροπλάνο την στιγμή που έπρεπε να υπερασπιστεί τα Βρετανικά Νησιά από επίθεση προερχόμενη από την ηπειρωτική Ευρώπη.

Ακολούθησε το eleftherostypos.gr στο Google News και μάθε πρώτος όλες τις ειδήσεις

Ειδήσεις σήμερα

• Παρέλαση 25ης Μαρτίου: 4.000 αστυνομικοί και έκτακτα μέτρα συνθέτουν τον κλοιό ασφαλείας στην Αθήνα
• Κορωνοϊός και lockdown: Η «έκρηξη» στις νοσηλείες βάζει πάγο στο άνοιγμα
• 200 χρόνια από την Επανάσταση: Οι οπλαρχηγοί του 1821 σε lego
• Κληρώνει για αύξηση του κατώτατου μισθού από Ιούλιο