Το Αλάν Κογιού είναι καζάνι που βράζει: οι κάτοικοι του οικισμού είναι συγκεντρωμένοι έξω από την παράγκα της οικογένειας του θύματος. Κορυφαίος του δράματος ο παπούς του παιδιού, που ζητά την σκληρότερη τιμωρία για τον δράστη: Να πληρώσει με τη ζωή του, όπως χάθηκε και ο εξάχρονος εγγονός του.

Δράστης και θύμα ήταν κωφάλαλοι. Ο δράστης εκτός από θύμα κακοποίησης, ο ίδιος, εφόσον ευσταθούν οι καταγγελίες των κατοίκων του οικισμού, είχε αποπειραθεί να βιάσει άλλο παιδάκι πρόσφατα. Αυτός ήταν και ο λόγος που η αστυνομία αναζήτησε εκείνον πρώτο, όταν δηλώθηκε η εξαφάνιση του Σεζάλ.

Στο Αλάν Κογιού, όμως, ο νόμος ούτως ή άλλως δύσκολα δίνει παρών: Η συνοικία που θα μπορούσε να είχε εμπνεύσει τον Τζον Στάινμπεκ για τον τίτλο «Άνθρωποι και Ποντίκια» είναι μια παραγκούπολη που απέχει μια ανάσα από το επιβλητικό διοικητήριο της Κομοτηνής, πλην όμως δεν έχει νερό, δεν έχει αποχέτευση. Ελάχιστα από τα παιδιά του Αλάν Κογιού πηγαίνουν στο σχολείο, ακόμη πιο λίγα έχουν κάνει ακόμη και τα βασικά εμβόλια. Έχει όλα τα χαρακτηριστικά του γκέτο με το μικροέγκλημα της καθημερινότητας να «φωλιάζει» στους λασπωμένους δρόμους του. Η διακίνηση ναρκωτικών είναι κοινό μυστικό. Οι κάτοικοι είναι ρομά, μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα.