Ομως, δεν έκαναν το ίδιο σε όσους κινούνται και δραστηριοποιούνται εντός της συγκεκριμένης Σχολής.

«Μα, το πρώτο πράγμα που μάθαμε πατώντας το πόδι μας ως πρωτοετείς φοιτήτριες στη Σχολή ήταν ότι ο συγκεκριμένος καθηγητής ήταν… πέφτουλας. Εκανε την κίνησή του -άλλοτε διακριτική, άλλοτε πιο ξεκάθαρη- σε ό,τι θηλυκό κυκλοφορούσε στις αίθουσες διδασκαλίες και στο αμφιθέατρο», λέει στον «Ε.Τ.» της Κυριακής απόφοιτη του συγκεκριμένου τμήματος. Περιγράφει με κάθε σαφήνεια τι ακριβώς γινόταν με τον πρώην καθηγητή όσα χρόνια έκανε παραδόσεις στο ΑΠΘ. Επίσης, αποκαλύπτει τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκε την… προσέγγισή του, βάζοντας τέλος σε οποιοσδήποτε πονηρές σκέψεις του.

Προσιτός και ευγενικός

Η απόφοιτη είχε εισαχθεί στο τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας το 2008 και ολοκλήρωσε τις σπουδές της λίγα χρόνια αργότερα. Χαρακτηρίζει τον συγκεκριμένο καθηγητή προσιτό, ευγενικό, ευδιάθετο, συμπαθητικό και οικείο. «Εδειχνε να είναι ο τέλειος καθηγητής, αλλά δεν μπορούσε να κρύψει την αδυναμία του για τις φοιτήτριες», είπε. Προτιμούσε οι φοιτητές και οι φοιτήτριές του να μη γράφουν εξετάσεις, αλλά να βαθμολογούνται με βάση εργασίες που τους ανέθετε. «Αυτό έμοιαζε ιδανικό: λιγότερο διάβασμα και άγχος. Μόνο που για να συζητήσεις το θέμα της εργασίας σου θα έπρεπε να περάσεις από το γραφείο του. Ειδικά αν ήσουν φοιτήτρια. Γιατί η συνεννόηση με τους φοιτητές γινόταν αποκλειστικά στην αίθουσα παράδοσης και στο αμφιθέατρο. Ετσι, οι φοιτήτριες σχημάτιζαν ουρά έξω από το γραφείο του», πρόσθεσε.

Υπογράμμισε πως κάθε φορά που μια φοιτήτρια έμπαινε στο γραφείο του καθηγητή η πόρτα έκλεινε. «Και δεν ήταν μόνο αυτό. Οταν πήγα να συζητήσω το θέμα της εργασίας μου, ήταν το 2010 και εγώ ήμουν μόλις 21 χρόνων. Εκλεισε από πίσω μου την πόρτα και με έβαλε να καθίσω στην καρέκλα απέναντι από το γραφείο του. Κάθισε κι αυτός και αρχίσαμε να κουβεντιάζουμε τι αντικείμενο θα είχε η εργασία. Πάνω στον διάλογο σταματάει να μιλάει, με κοιτάζει και λέει “έχεις πολύ όμορφα μάτια. Σ’ το έχουν πει;”. Εγώ πάγωσα. Δεν είχα συνηθίσει να ακούω τέτοιες κουβέντες από καθηγητή. Δεν απάντησα και συνέχισα να μιλάω για το αντικείμενο της εργασίας μου. Λίγο αργότερα, και εκεί που ανέπτυσσα το σκεπτικό μου, γυρίζει και λέει “και έχεις και ωραίο χαμόγελο…”. Σταμάτησα να μιλάω και κατέβασα το κεφάλι. Αισθάνθηκα πραγματικά αμήχανα. Είχα απέναντι έναν 60χρονο καθηγητή, ο οποίος δεν με αντιμετώπιζε ως φοιτήτρια αλλά ως κοπέλα με ωραία μάτια και χαμόγελο. Αναρωτιόμουν μήπως έκανα κάτι λάθος. Μήπως του είχα δώσει τέτοιο δικαίωμα. Οι σκέψεις έτρεχαν στο μυαλό μου. Η ατμόσφαιρα στο γραφείο είχε… παγώσει. Βλέποντας ότι δεν ανταποκρίνομαι στα κομπλιμέντα του, ο καθηγητής έκρινε σκόπιμο να με κεράσει μια… καραμέλα. Την πήρα ευγενικά και φρόντισα γρήγορα να ολοκληρώσω τη συνάντηση. Βγήκα έξω από το γραφείο, σχεδόν μούσκεμα από τον ιδρώτα. Ακούμπησα στον τοίχο του διαδρόμου και σκέφτηκα ότι είχα βιώσει όλα όσα είχα ακούσει μόλις πάτησα το πόδι μου στο τμήμα», είπε, εμφανώς αναστατωμένη.

«Να φορούν φούστες»

Η απόφοιτη θυμάται και άλλα στοιχεία που καθόριζαν το πλαίσιο μέσα στο οποίο δρούσε ο συγκεκριμένος καθηγητής. «Οι φοιτήτριες ήταν η αδυναμία του. Μάλιστα, σε μία φέρεται να της είχε πει ότι προτιμά οι γυναίκες να φορούν φούστες. Δηλαδή κάτι παντελώς άσχετο με τα ακαδημαϊκά καθήκοντά του. Επίσης, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι “9” ή “10” στα μαθήματά του έπαιρναν μόνο οι φοιτήτριες. Οι φοιτητές -στην καλύτερη περίπτωση- επιβραβεύονταν με “8”», πρόσθεσε.

Στην ερώτηση αν οι ηγεσίες του τμήματος και της Σχολής ήταν ενήμερες για την κατάσταση, απάντησε: «Ναι! Πιστεύω ότι όλοι γνώριζαν το τι συνέβαινε. Η δράση του καθηγητή ήταν γνωστή σε όλους. Δεν μπορεί να μην έφτασε στα αυτιά των ανωτέρων του. Αλλά δεν είδα να λαμβάνονται μέτρα για τη συμμόρφωσή του. Ηταν καθηγητής και παρενοχλούσε ερωτικά τις φοιτήτριές του. Οπως και να ’χει, αυτό ήταν απαράδεκτο. Δεν έπρεπε να συμβαίνει. Είχαμε μπει στο πανεπιστήμιο για να σπουδάσουμε κι όχι να ακούμε τα άκομψα κομπλιμέντα καθηγητών. Και το πανεπιστήμιο έπρεπε να μας προστατεύσει. Να δράσει και να μας διασφαλίσει ένα σωστό περιβάλλον εκπαίδευσης, όπου τα γλυκόλογα τύπου “ωραίο χαμόγελο και όμορφα μάτια” δεν θα έπρεπε να είχαν θέση», κατέληξε. Oπως και να ’χει, το τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας του ΑΠΘ έχει μπει σε δίνη αποκαλύψεων για τη δράση του συγκεκριμένου καθηγητή, ο οποίος συνταξιοδοτήθηκε πριν από έξι χρόνια.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής