Tο ίδιο και για εκείνους που καταδικάστηκαν για την επίθεση στους Αιγύπτιους Ψαράδες.

Για την περίπτωση των Νίκου Μιχαλολιάκου, Ηλία Κασιδιάρη, Χρήστο Παππά, Ιωάννη Λαγό, Γιώργο Γερμενή, Ηλία Παναγιώταρο και Αρτέμη Ματθαιόπουλου, σημειώνει  ότι: Οι καταδικασθέντες ασκούσαν πλήρη κυριαρχία πάνω σε όλα τα εγκληματικά γεγονότα ( ανθρωποκτονία Φύσσα, επίθεση κατά Αιγυπτίων αλιεργατών κλπ)αφού είχαν συγκροτήσει έναν πλήρη, αυτοματοποιημένο μηχανισμό, με δομή και ιεραρχία, ώστε οι επιδιώξεις της ηγεσίας να διαβιβάζονται και να εκτελούνται αμέσως από κατώτερα όργανα. Οι καταδικασθέντες δε χρειαζόταν να γνωρίζουν τον «εκτελεστή» ούτε να δώσουν ρητά την εντολή αφού τα εκτελεστικά όργανα ήταν «αντικαταστά».

Για την απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά του Αιγύπτιου αλιεργάτη αναφέρει μεταξύ άλλων, ότι:

Το δικαστήριο δεν στάθμισε ορθά το βαθμό εγκληματικής διάθεσης των δραστών αφού: α)τα αίτια που τους ώθησαν στην εκτέλεση του εγκλήματος για το οποίο καταδικάστηκαν ήταν ταπεινά, υποταγμένοι απόλυτα στην βούληση των διευθυντών της εγκληματικής οργάνωσης της χρυσής Αυγής, β)προέβησαν στην πράξη χωρίς την παραμικρή αφορμή και γ) ο σκοπός τους ήταν ανθρωποκτόνος στο πλαίσιο της εγκληματικής οργάνωσης. Μάλιστα σημειώνεται ότι η επίθεση είχε προαναγγελθεί δημόσια από τον Ιωάννη Λαγό.