Σύμφωνα με τον ειδικό τα συνηθέστερα αθλήματα του καλοκαιριού στην Ελλάδα διακρίνονται σε 2 κατηγορίες. «Η πρώτη, είναι αθλήματα χαμηλού κινδύνου και με μικρό ποσοστό κακώσεων, καθότι είναι κοντά στην ακτή και δεν καταπονούν ιδιαίτερα το σώμα και αυτά είναι η κολύμβηση, το ποδήλατο θαλάσσης, το κανό και παιχνίδια παραλίας όπως το βόλεϊ και οι ρακέτες. Και η δεύτερη κατηγορία, είναι τα αθλήματα μέσης και ανοικτής θαλάσσης, όπως σκι θαλάσσης, ιστιοσανίδα (windsurfing), και κωπηλασία».

Το 65% των τραυματισμών στο κολύμπι αφορά την άρθρωση του ώμου

Η κολύμβηση θεωρείται από τους πλέον ιδανικούς τρόπους άσκησης για το σώμα. Λόγω της άνωσης υπάρχουν λιγότερα φορτία στις αρθρώσεις και τους τένοντες. Ωστόσο ακόμα και στην κολύμβηση, ελλοχεύει ο κίνδυνος του τραυματισμού, λέει ο κ Μυσίρης. «Η υπερβολική άσκηση χωρίς επαρκή ανάπαυση, οι κακές τεχνικές κολύμβησης κι αναπνοής και η περιορισμένη μυϊκή δύναμη του ισχίου, αποτελούν τις σημαντικότερες αιτίες τραυματισμών. Το 65% των τραυματισμών στο κολύμπι αφορά την άρθρωση του ώμου. Κατά το πρόσθιο και την πεταλούδα, οι επαναλαμβανόμενες κινήσεις των χεριών οδηγούν σε προβλήματα τενόντων (τενοντίτιδα ή φλεγμονή αυτού) στον ώμο. Το γόνατο είναι η δεύτερη άρθρωση που τραυματίζεται συχνότερα κατά το κολύμπι. Λόγω της πλάγιας κλίσης του γόνατος κατά το πρόσθιο ο έσω πλάγιος σύνδεσμος του γόνατος φορτίζεται διαρκώς και μπορεί να εμφανίσει ευαισθησία και πόνο».

Η σωστή λαβή στις ρακέτα προφυλάσσει από επικονδυλίτιδα

Ο αγκώνας του τενίστα (tennis elbow) ή αλλιώς επικονδυλίτιδα αποτελεί την πιο συχνή αιτία παραπόνων των ανθρώπων που παίζουν ρακέτες. «Αφορά πόνο στην έξω επιφάνεια του αγκώνα. Αιτία οι επαναλαμβανόμενες κινήσεις των εκτεινόντων του καρπού με λάθος λαβή. Πρόληψη εδώ είναι το κατάλληλο grip (λαβή) της ρακέτας και ο σταδιακός χρόνος παιχνιδιού με αυτές».

Μετά το κανό οπωσδήποτε διατάσεις μέσα στη θάλασσα

Στο κανό, σύμφωνα με τον φυσικοθεραπευτή, οι τενοντίτιδες και οι ρήξεις συνδέσμων σε ώμο, αγκώνα και καρπό είναι αυτές που επικρατούν κατά κόρον, ενώ οι μυϊκοί πόνοι στην περιοχή της πλάτης είναι πολύ συχνοί. «Για το λόγο αυτό η αποθεραπεία μετά το τέλος της βόλτας είναι απαραίτητη με διατάσεις στην πλάτη μέσα στη θάλασσα, αλλά και κολύμπι σε πιο ελεύθερο στυλ για να αποκατασταθεί η κινητικότητα».

Τα κατάγματα από το σέρφινγκ αφορούν το 25% των τραυματισμών

Στην ιστιοσανίδα, λέει ο κ. Μυσίρης υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος εμφάνισης καταγμάτων (καλύπτουν το 25% των τραυματισμών) ενώ είναι πολύ συχνοί οι μυϊκοί τραυματισμοί της μορφής των θλάσεων, σε κοιλιακούς, οπίσθιους μηριαίους και τετρακεφάλους. Κι όπως εξηγεί, αυτό συμβαίνει λόγω των απότομων θέσεων που παίρνει το σώμα στην προσπάθεια να εξισορροπήσει πάνω στην σανίδα. «Αλλά και στο σκι ο πόνος στη μέση είναι το πιο κλασσικό σύμπτωμα τραυματισμού. Η οσφυαλγία κυμαίνεται στο 30% στις γυναίκες, ενώ στους άνδρες στο 20%. Στο θαλάσσιο σκι ο λόγος είναι οι επαναλαμβανόμενες δονήσεις που δέχεται το σώμα».

Όχι πολλές ώρες σαγιονάρες και ξαπλώστρα

Ωστόσο οι τραυματισμοί τους καλοκαιρινούς μήνες δεν προκαλούνται μόνο από τα σπορ. Κι αυτό γιατί μία κακή συνήθεια του λαού μας είναι ότι φοράει πολλές ώρες σαγιονάρες. Και είναι μία κακή συνήθεια σύμφωνα με τον ειδικό, ιδιαίτερα όταν συνδυάζεται με αρκετό περπάτημα. «Τα πόδια αποτελούν τους θεμέλιους λίθους στο σώμα καθώς είναι τα πρώτα σημεία του σώματος που μεταφέρουν τις φορτίσεις σε όλο το σώμα. Οι σαγιονάρες καλό είναι να χρησιμοποιούνται μόνο κατά τις μετακινήσεις στην παραλία, καθώς πολλά επεισόδια πόνου στο γόνατο και την μέση το καλοκαίρι, μπορεί να οφείλονται στην αλλαγή του υποδήματος. Η σαγιονάρα δεν παρέχει την μηχανική υποστήριξη που χρειάζεται το πέλμα μας. Οι flat σαγιονάρες ειδικά όταν φοριούνται από άτομα με πλατυποδία και χαμηλή ποδική καμάρα μπορεί να εντείνουν προβλήματα του πέλματος». Όσον αφορά την ξαπλώστρα που πολλοί την αγαπούμε με ένα βιβλίο ή ένα κοκτέιλ στο χέρι , ο ειδικός μας κρούει τον κώδωνα του κινδύνου: «Μη μένετε πολλές ώρες ξαπλωμένοι. Ειδικά άτομα με κυφωτική στάση, σύνδρομο στάσης, τη λεγόμενη καμπούρα, δεν πρέπει να είναι πολλές ώρες ξαπλωμένοι μπρούμυτα. Πρέπει να αλλάζουν στάση.»