Συγκεκριμένα, στην Ελλάδα το έτος 2015 βρισκόταν αντιμέτωπο με τον κίνδυνο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού το 37,8% των παιδιών (περίπου 710.000 παιδιά), έναντι 28,7% το 2010. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη αύξηση του εν λόγω ποσοστού στην ΕΕ την τελευταία πενταετία.

Στην ΕΕ το αντίστοιχο ποσοστό μειώθηκε από 27,5% το 2010 σε 26,9% το 2015 (περίπου 25,26 εκατομμύρια παιδιά).

Μετά την Ελλάδα, η μεγαλύτερη αύξηση μεταξύ 2010-2015 του ποσοστού των παιδιών που ζουν στο όριο της φτώχειας καταγράφεται στην Κύπρο (7,1 ποσοστιαίες μονάδες) και στην Ιταλία (4 ποσοστιαίες μονάδες).

Στην ΕΕ, τα υψηλότερα ποσοστά παιδιών που ζουν κοντά στο όριο της φτώχειας καταγράφονται στη Ρουμανία (46,8%), στη Βουλγαρία (43,7%), στην Ελλάδα (37,8%), στην Ουγγαρία (36,1%), στην Ισπανία 34,4%) και στην Ιταλία (33,5%). Τα χαμηλότερα ποσοστά καταγράφονται στη Σουηδία (14%), στη Φιλανδία (14,9%) και στη Δανία (15,7%).

Το ποσοστό των παιδιών που είναι εκτεθειμένα στον κίνδυνο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού στην ΕΕ μειώνεται στο μέτρο που αυξάνεται το μορφωτικό επίπεδο των γονιών τους, υπογραμμίζει η Eurostat. Στην Ελλάδα το 73% των παιδιών οι γονείς των οποίων είχαν χαμηλό μορφωτικό επίπεδο (έως γυμνάσιο) απειλούνταν με φτώχεια, έναντι 19% των παιδιών που ζούσαν με γονείς με υψηλό μορφωτικό επίπεδο.

Τα αντίστοιχα ποσοστά στην ΕΕ είναι 65,5% και 30,3%.

Σύμφωνα με τη Eurostat, ένα παιδί (έως και 17 ετών) βρίσκεται σε κατάσταση φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού όταν ζει σε νοικοκυριό το οποίο είτε έχει εισοδήματα μικρότερα του 60% του μέσου εθνικού εισοδήματος, είτε στερείται βασικών καταναλωτικών αγαθών, είτε ζουν με γονείς που βρίσκονται αντιμέτωπα με τον κίνδυνο της ανεργίας.