Ο λόγος για τον Mustafa AikHatib, έναν από τους εκατοντάδες πρόσφυγες που μετά την εφαρμογή της συμφωνίας μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τουρκίας, εγκλωβίστηκε στη Χίο περιμένοντας επί σειρά μηνών την υπηρεσία Ασύλου να αποφανθεί για την τύχη της αίτησής του.

Πριν τον εμφύλιο πόλεμο στη Συρία, όπως λέει ο ίδιος, η ζωή του ήταν απόλυτα φυσιολογική. Ζούσε με τον πατέρα του, τη μητέρα του, τη σύζυγό του και τα 4 παιδιά τους, τις τρεις κόρες του και τον μονάκριβο γιο του. Είχε τη δουλειά του, ήταν οικογενειάρχης και απολάμβανε τους καρπούς των κόπων του.

«Ο πόλεμος στη Συρία ήρθε να μου πάρει τα πάντα. Έχασα τον πατέρα μου, τα παιδιά μου, το σπίτι μου, το αυτοκίνητό μου, τα χρήματά μου, έχασα το μέλλον μου. Τότε σκέφτηκα ότι είχα μόνο δύο επιλογές. Πρώτον να σκοτώσω τον εαυτό μου και να απαλλαγώ από τις σκέψεις που μου προκαλούσαν πόνο και δεύτερον να συνεχίσω να πολεμώ αναζητώντας μία νέα ζωή βασισμένη στην ελπίδα και στην αγάπη», εξηγεί ο Μουσταφά.

Η απόφαση

Μη έχοντας άλλη επιλογή στη Συρία πέρα από τον θάνατο αποφάσισε να φύγει από τη χώρα του χωρίς πλάνο και χωρίς καμία ιδέα για το που ακριβώς θα πάει. Έτσι ακολούθησε την πεπατημένη των συμπολιτών του που έφυγαν νωρίτερα και μέσα σε λίγο χρόνο βρέθηκε στην Τουρκία. Μία χώρα, που όπως εξηγεί, στερείται ελευθερίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Έτσι μη αντέχοντας επί μακρόν να χρησιμοποιείται ως δούλος σε διάφορες δουλειές, αποφάσισε να κυνηγήσει το ευρωπαϊκό όνειρο.

Επιβιβαζόμενος σε μία βάρκα βρέθηκε στη Χίο, όπου διασώθηκε από σκάφος της ελληνικής ακτοφυλακής και μεταφέρθηκε στον καταυλισμό της Σούδας. Για 8  μήνες παρέμενε στη Σούδα χωρίς να γνωρίζει τι θα απογίνει το μέλλον του. “Αυτή η παραμονή ήταν σαν κάποιος να προσπαθούσε να μου σκοτώσει το όνειρό μου για μία νέα ζωή”, αναφέρει, προσθέτοντας ότι πάνω στην απελπισία του αποφάσισε να βρει κάτι που θα τον κρατήσει όρθιο.

Η ιδέα για το βιβλίο Guinness

Έτσι προέκυψε η ιδέα να χρησιμοποιήσει τα μαλλιά του με σκοπό την είσοδό του στο βιβλίο Guinness. Στην αρχή ξεκίνησε απλά. Με τα οχήματα των εργαζομένων στον καταυλισμό της Σούδας. Έπειτα από αρκετές ημέρες δοκιμασιών ένιωσε έτοιμος να προχωρήσει στο επόμενο βήμα, που δεν ήταν άλλο από το λεωφορείο της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ που μεταφέρει πρόσφυγες και μετανάστες από και προς τις δομές φιλοξενίας.

Πηγή: www.politischios.gr