Το «δεύτερο κύμα» υπογραφών περιλαμβάνει περισσότερους από 200 δημοσιογράφους, ανεβάζοντας έτσι τον συνολικό αριθμό όσων το έχουν υπογράψει ως σήμερα σε 421 και η συλλογή υπογραφών συνεχίζεται.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην ιστοσελίδα της πρωτοβουλίας στο facebook, η αθρόα συνυπογραφή του κειμένου μέσα σε ελάχιστο χρόνο είναι μια εύλογη και δημοκρατική αντίδραση στις αποτυχημένες ηγεσίες των δημοσιογραφικών ενώσεων που επέβαλαν και πάλι «μαύρο» στην ενημέρωση των πολιτών ακόμα και για το ασφαλιστικό αλλά και τις δικές τους διεκδικήσεις τους, κατά τη διάρκεια και της πρόσφατης συζήτησης στη Βουλή. Αποτελεί, ταυτόχρονα και μια ευθεία απάντηση στις συκοφαντικές και αντιδημοκρατικές επιθέσεις που εξαπέλυσαν στην πρωτοβουλία οι απαξιωμένες στη συνείδηση του κλάδου ηγεσίες.

Ένας από τους πρωτεργάτες της κίνησης αυτής είναι και ο δημοσιογράφος Θανάσης Γεωργακόπουλος ο οποίος αναφερόμενος στις υπογραφές, τονίζει πως κύμα με κύμα «γίνεται τσουνάμι αναγέννησης και επανίδρυσης του δημοσιογραφικού συνδικαλισμού».

Σύμφωνα με τον κ. Γεωργακόπουλο, όταν οι αραχνιασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες «δεν παίρνουν τα μαθήματα, κάνουν τα ίδια λάθη και, επιπλέον επιτίθενται συκοφαντώντας είναι εύλογο να μεγεθύνουν την αντίδραση εναντίον τους». Όπως υπογραμμίζει, «οι καρεκλοκένταυροι της ΕΣΗΕΑ-ΠΟΕΣΥ και τα “παπαγαλάκια” τους το μόνο που έχουν καταφέρει να βρουν να πουν ως τώρα για το κείμενο και τον (αποστομωτικό) αριθμό των 421 έως τώρα υπογραφών είναι πως “αυτοί θέλουν να διασπάσουν την ΕΣΗΕΑ και να φτιάξουν νέα ένωση».

Στο πλαίσιο αυτό, πάντως, αξίζει να σημειωθεί ότι από τους πρωτεργάτες της πρωτοβουλίας «ανοιχτά ΜΜΕ-νέα αρχή» υπήρχε ένα αντίστοιχο παράδειγμα πριν 10 χρόνια και κάτι. Πιο αναλυτικά, στον χώρο των ΑΕΙ το διδακτικό προσωπικό είχε αντιδράσει από τα κάτω στην «τυφλή» στάση και τις συνεχείς απεργίες εναντίον της «μεταρρύθμισης Γιαννάκου» της τότε ηγεσίας της ΠΟΣΔΕΠ (του «συνδικάτου» τους, δηλαδή που ελεγχόταν από τον ΣΥΡΙΖΑ), με τη συλλογή 1.000 περίπου υπογραφών και τη δημιουργία μιας κίνησης πανεπιστημιακών και λίγο αργότερα -στο επόμενο συνέδριο της ΠΟΣΔΕΠ- η (ελεγχόμενη από τον ΣΥΡΙΖΑ) ηγεσία εκπαραθυρώθηκε. Μάλιστα, οι πανεπιστημιακοί που συμμετείχαν σε εκείνη την πρωτοβουλία δεν κατήλθαν ως ενιαία παράταξη αλλά ορισμένοι συμμετείχαν στις διάφορες παρατάξεις που ήθελαν την αλλαγή.

Υπενθυμίζεται ότι η παρέμβαση για ανοιχτά ΜΜΕ είναι ανοικτή για συνυπογραφή από όσους δημοσιογράφους, μέλη και μη των ενώσεων,συμφωνούν με μια νέα αρχή στο δημοσιογραφικό συνδικαλισμό, ενώ το κείμενο, οι υπογραφές, η συνέχιση της συλλογής και της συζήτησης, βρίσκονται σε αυτή τη σελίδα στο facebook.

Το κείμενο της ανακοίνωσης των δημοσιογράφων:

«Όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο, δημοσιογράφοι μέλη των συνδικαλιστικών μας ενώσεων αλλά-εξαιτίας των αρχαϊκών τους δομών- και μη μέλη, εκφράζουμε τη βαθιά μας ανησυχία για το τοπίο που διαμορφώνεται στο χώρο των Μ.Μ.Ε..

H κρίση αποδιάρθρωσε τις εργασιακές σχέσεις, διόγκωσε την ανεργία, κατέστησε προβληματικές τις περισσότερες επιχειρήσεις του κλαδου. Απειλητικά σημάδια εμφανίζονται για την ελευθερία του Τύπου από κυβερνητικές επιλογές αλλά και από συνδικαλιστικές μεθοδεύσεις (βλ. πρόσφατες διαγραφές από το Πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ). Το ασφαλιστικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης καταργεί το ισχύον καθεστώς στο χώρο των Μ.Μ.Ε. χωρίς να το αντικαθιστά από κάτι σαφές και υγιές. Με την άστοχη και αδιέξοδη απεργία της ΠΟΕΣΥ, αντί να πληγεί η υπεύθυνη κυβέρνηση, της δόθηκε χείρα βοηθείας δια της αφωνίας και επλήγησαν τα ίδια τα Μ.Μ.Ε.
Σ’ αυτό το δύσβατο τοπίο είμαστε αναγκασμένοι να πορευθούμε. Τα μαθήματα, όμως, που πήραμε απ’ όλα αυτά υποδεικνύουν πως θα βρούμε διέξοδο μόνο αν γίνει μια νέα αρχή. Σε όλα.

Το τέλος εποχής, όπως σηματοδοτήθηκε και από την απεργία της ΠΟΕΣΥ, δείχνει πως η νέα αρχή πρέπει να ξεκινήσει από το δημοσιογραφικό συνδικαλισμό. Με μια αναγέννηση και επανίδρυσή του μέσα από «συντακτικού τύπου» διαδικασίες, οι οποίες θα οδηγήσουν σε νέο Καταστατικό, νέους Κώδικες Δεοντολογίας, κατάργηση των Πειθαρχικών και όλων των αρχαϊκών δομών. Από τα σωματεία-συντεχνίες με Πειθαρχικά Συμβούλια ρε ρόλο εισαγγελέων-λογοκριτών, ήρθε η ώρα για συνδικάτα με θέσεις και προτάσεις, τα οποία μαζί με τα συμφέροντα των μελών τους θα προασπίζονται την ελευθερία του Τύπου και τη δημοσιογραφική ανεξαρτησία. Με μέλη και τους δημοσιογράφους στα sites του Internet και όσους, από τις νεώτερες γενιές, δεν είναι, εξαιτίας της αρχαϊκής σύνδεσης ταμείου και συνδικαλιστικού φορέα και εργάζονται με Δ.Π.Υ. και άλλη ασφάλιση. Χωρίς αναχρονιστικούς διαχωρισμούς ανάλογα με το είδος του μέσου. Με ξεχωριστό το συνδικαλισμό των συνταξιούχων.

Νέα αρχή πρέπει να κάνουμε και στις μορφές της κινητοποίησής μας. Ευθύνη και υποχρέωση των δημοσιογράφων είναι να ενημερώνουν και να ελέγχουν την εξουσία και όχι να αυτοφιμώνονται όταν κινητοποιούνται, όπως κάνουν ΕΣΗΕΑ και ΠΟΕΣΥ τα τελευταία χρόνια. Τα ανοιχτά Μ.Μ.Ε. πρέπει να είναι ο κανόνας (και όχι η εξαίρεση) στις κινητοποιήσεις μας και το όπλο μας για να διεκδικούμε τα εκάστοτε αιτήματά μας.

Νέα αρχή χρειάζεται και στις διαδικασίες μας. Οι αποφάσεις, στα σοβαρά θέματα, πρέπει να συζητούνται από Συνελεύσεις στους χώρους εργασίας κι όχι να λαμβάνονται από αποκομένες γραφειοκρατικές ηγεσίες –πλειοψηφικά συνταξιούχων- συνδικαλιστών. Στα μείζονα πρέπει να διεξάγεται ψηφοφορία με κάλπη επί των διαφορετικών προτάσεων. Στο μέλλον να εισαχθούν επιπρόσθετα και ηλεκτρονικές μορφές συνδικαλιστικής δημοκρατίας.

Νέα αρχή στο δημοσιογραφικό συνδικαλισμό σημαίνει πρωτίστως αξιόπιστες εναλλακτικές προτάσεις. Στο ασφαλιστικό η ΠΟΕΣΥ με την απεργία ζητούσε, κατ’ ουσίαν, να μην αλλάξει τίποτα σε ένα απαρχαιωμένο σύστημα, όταν αλλάζουν όλα για όλους. Άφησε να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι αυτό γίνεται ώστε να μην πληρώνουμε εισφορές κάτι που δεν ισχύει αφού εμείς καταβάλλουμε τις δικές μας ενώ το αγγελιόσημο υποκαθιστούσε τις εργοδοτικές εισφορές και την κρατική συμμετοχή.

Η κυβερνητική πρόταση αποτελεί, βέβαια, ένα επικίνδυνο αλαλούμ. Παραμένει ασαφές αν καταργεί το αγγελιόσημο ή αν το καθιστά πόρο των νέων ενιαίων Ταμείων. Ακόμα χειρότερα αφαιρεί το αγγελιόσημο εδώ και τώρα ενώ προβλέπει τη μελλοντική ένταξή μας στα νέα Ταμεία, δηλαδή, μας αφήνει, χωρίς ασφαλιστική κάλυψη και περίθαλψη για ένα σημαντικό διάστημα. Αυτά τα επικίνδυνα στοιχεία δεν αναδεικνύονται όταν ΠΟΕΣΥ & ΕΣΗΕΑ διεκδικούν αποκλειστικά την εξαίρεση από τους γενικούς κανόνες.

Για εμας η εναλλακτική πρόταση πρέπει είναι ένα απλό, διαφανές και υγιές σύστημα και η διασφάλιση μια ομαλής και ήπιας μετάβαση σ’ αυτό. Αν τελικά το αγγελιόσημο καταργηθεί, όπως και φαίνεται, πρέπει να είναι σαφές από τι θα αντικατασταθεί. Και εφόσον αυτό είναι –που πρέπει να είναι- η εργοδοτική εισφορά πρέπει να απαιτηθεί η συναίνεση των εργοδοτών, οι οποίοι δεν μπορούν να παριστάνουν τους Πόντιους Πιλάτους. Επίσης, ο ΕΔΟΕΑΠ πρέπει να διατηρηθεί, τουλάχιστον, ως αυτόνομο ταμείο Υγείας, με μεταφορά σε αυτόν ενός σημαντικού μέρους των υπαρχόντων αποθεματικών όλων των Ταμείων μας, καθώς και του μέγιστου μέρος του αποθεματικού της ΕΣΗΕΑ.

Αυτά είναι τα μαθήματα απ’ όσα συνέβησαν τελευταία.
Ζούμε μια εποχή καταιγιστικών αλλαγών, ένα τέλος εποχής. Είναι καθήκον μας να αγωνιστούμε για την προάσπιση των εργασιακών συμφερόντων μας αλλά και για τη διασφάλιση της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας του Τύπου.
Όμως για να το κάνουμε χρειάζεται μια νέα αρχή. Σε όλα.
Ξεκινώντας από το σπίτι μας».