Ο απεσταλμένος της εφημερίδας στη Λέσβο συνομιλεί με πολλούς από τους διαμένοντες στον καταυλισμό και διαπιστώνει ότι οι περισσότεροι διηγούνται λίγο πολύ τα ίδια: «Έχουν πουλήσει τα πάντα, λένε αυτοί οι άνθρωποι. Εδώ αρρωσταίνουν, αλλά πρέπει να περιμένουν. Για φαγητό μία ώρα, τρεις φορές την ημέρα. Για ραντεβού στον γιατρό έναν μήνα. Για μία πρώτη συνέντευξη μετά την αίτηση ασύλου έναν χρόνο. Πολύς χρόνος, ακόμη και για ενήλικες. Αλλά πάνω από το ένα τρίτο των κατοίκων της Μόριας είναι παιδιά. Χάνουν πολύ χρόνο. Δεν υπάρχει σχολείο, παρά μόνο μία ΜΚΟ από την Ελβετία που κάνει κάποια μαθήματα. Το μόνο που κανονίζεται γρήγορα εδώ είναι η επιστροφή: όποιος θέλει να γυρίσει στη χώρα από την οποία προέρχεται, μπορεί να απευθυνθεί στην Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες και πολύ γρήγορα θα βρεθεί στο αεροπλάνο της επιστροφής».

Ο Γερμανός δημοσιογράφος παραμένει προφανώς στον περίβολο γιατί, όπως σημειώνει, «είναι αδύνατον για έναν δημοσιογράφο να εισέλθει στο εσωτερικό του καταυλισμού και να μιλήσει με τους υπεύθυνους. Μόνο ο αποκαλούμενος “Ελαιώνας” είναι προσβάσιμος. Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα έχει λάβει πάνω από 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ για να φροντίσει τους πρόσφυγες. Αλλά κάθε τόσο λέγεται ότι δεν απορροφά τα χρήματα πλήρως ή εγκαίρως».

Πάντως ο απεσταλμένος της Tageszeitung βλέπει ευθύνες και στις Βρυξέλλες: «Η Κομισιόν δεν θέλει τα αποκαλούμενα hotspots μόνο για την καταγραφή (των προσφύγων). Ο κίνδυνος να εγκλωβιστεί κανείς εκεί για μεγάλο διάστημα προσλαμβάνει στρατηγικό χαρακτήρα και λειτουργεί ως αποτροπή».

Πηγή: Deutsche Welle