Σύμφωνα με τις πληροφορίες, το τέμενος, -που κόστισε περίπου ένα εκατομμύριο ευρώ- «καλώς εχόντων των πραγμάτων» θα έχει ολοκληρωθεί έως και τον Απρίλιο, οπότε και θα ανοίξει τις πόρτες του στους περίπου 250.000 μουσουλμάνους που ζουν στην Αθήνα.

Με τη λειτουργία του, μάλιστα, εκτιμάται ότι θα κλείσουν και τα αυτοσχέδια τζαμιά που λειτουργούν παράνομα στην Αττική. Ηδη, τα τελευταία χρόνια έχουν μειωθεί σημαντικά (και) λόγω της οικονομικής κρίσης καθώς από τους 120 άτυπους χώρους θρησκευτικής λατρείας, σήμερα λειτουργούν 70.

Η ανέγερση και η χρηματοδότηση του τεμένους είναι αποκλειστική ευθύνη του ελληνικού κράτους και θα λειτουργήσει στην περιοχή του Βοτανικού, σε μια έκταση 17 στρεμμάτων στη θέση του πρώην Κεντρικού Σταθμού Αυτοκινήτων Ναυτικού (ΚΣΑΝ) του Πολεμικού Ναυτικού. Εχει χωρητικότητα 350 ατόμων, ωστόσο μεγαλύτερος αριθμός πιστών θα μπορεί να βρίσκεται για προσευχή και στον εξωτερικό χώρο.

Διαθέτει, ανάμεσα στα άλλα, έναν μεγάλο χώρο λατρείας για τους άνδρες και έναν ακόμη για τις γυναίκες, αποδυτήρια και γραφεία.

Το πλαίσιο λειτουργίας

Αρμόδιο για τη λειτουργία του τεμένους είναι ένα Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου. Στο Διοικητικό Συμβούλιο θα συμμετέχουν δύο εκπρόσωποι του υπουργείου Παιδείας, ένας του υπουργείου Οικονομικών, δύο του Δήμου Αθηναίων, ένας αιρετός και ένας νόμιμος υπάλληλος του Δήμου Αθηναίων, καθώς και δύο εκπρόσωποι από τους μουσουλμάνους της Αθήνας.

«Τις Παρασκευές θα το λειτουργεί ο ιμάμης, ο οποίος θα έχει επιλεγεί από το Δ.Σ. που έχει οριστεί από το υπουργείο Παιδείας και θα μπορεί να δίδεται σε μουσουλμανικές κοινότητες κάθε Δευτέρα ή και Τετάρτη. Μόνο όσοι έχουν νόμιμη άδεια μουσουλμανικού ευκτηρίου οίκου στην Αττική ή είναι μουσουλμανικά θρησκευτικά νομικά πρόσωπα αναγνωρισμένα σύμφωνα με το ν. 4301/2014 θα έχουν το δικαίωμα να αιτηθούν την παραχώρηση του τεμένους. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι το κήρυγμα -η προσευχή γίνεται στα αραβικά έτσι κι αλλιώς- να γίνεται στα ελληνικά ή κατά παραχώρηση στα αγγλικά, δηλαδή στη linguafranca της εποχής μας», εξηγεί στον Ελεύθερο Τύπο ο γ.γ. Θρησκευμάτων, Γιώργος Καλαντζής.

Το ισλαμικό τέμενος θα λειτουργεί όλες τις ώρες και τις ημέρες, μισή ώρα πριν από την ώρα τέλεσης από τον ιμάμη της πρώτης προσευχής έως και μισή ώρα μετά την ώρα τέλεσης από τον ιμάμη της τελευταίας προσευχής. Κατά τη διάρκεια δε του ιερού μουσουλμανικού μήνα (Ραμαζάνι) και της εορτής της Θυσίας του Αβραάμ θα λειτουργεί επί εικοσιτετραώρου βάσεως.

«Λειτουργώντας το τέμενος θα είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι οι θεωρίες φόβου και συνωμοσίας που διατυπώθηκαν τελικώς δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα», αναφέρει ο κ. Καλαντζής.

Με τη δημιουργία του, οι χιλιάδες μουσουλμάνοι που ζουν στην Αττική, σύμφωνα με το γ.γ. του υπουργείου, δεν έχουν πια κανένα άλλοθι για να λειτουργούν άτυπα τζαμιά σε υπόγεια και γκαράζ πολυκατοικιών σε περιοχές όπως το Περιστέρι, η Κυψέλη κ.λπ. «Ή οι χώροι θα γίνουν νόμιμοι ή θα κλείσουν», λέει χαρακτηριστικά.
Οπως προσθέτει, «δεν είναι δυνατόν αυτή τη στιγμή να υπάρχει μια κατάσταση ημιμόνιμη και ημιπαράνομη, να υπάρχουν άτυποι χώροι λατρείας και να συμπεριφερόμαστε σαν να μην συμβαίνει τίποτε. Οταν διαμορφώνεις την εικόνα σε έναν πληθυσμό ότι ο νόμος μπορεί να ισχύει, μπορεί και να μην ισχύει, έχεις κάνει ένα βασικό βήμα για να προκληθούν στο μέλλον σοβαρά προβλήματα. Επομένως, το πρώτο βασικό ζήτημα ήταν και είναι η κατασκευή και η λειτουργία του τεμένους ως ένα σαφές μήνυμα στους μουσουλμάνους που βρίσκονται στη χώρα μας – και ειδικά στην Αθήνα. Ομως, και αυτό το βήμα δεν θα έχει το αποτέλεσμα που αναμένουμε αν δεν συνοδευτεί από τον τερματισμό της ύπαρξης άτυπων χώρων λατρείας».

Το έργο που είχε γίνει… σίριαλ

Από τη δεκαετία κιόλας του ’80 η ανέγερση μουσουλμανικού τεμένους στην Αθήνα απασχολούσε τις ελληνικές κυβερνήσεις.

Ομως, μια η γραφειοκρατία, μια οι αντιδράσεις έβαζαν τελικά στον «πάγο» τα σχέδια με αποτέλεσμα η Αθήνα να είναι ακόμη και σήμερα η μοναδική ευρωπαϊκή πρωτεύουσα η οποία δεν διαθέτει επίσημο τζαμί.

Για την ιστορία, το 2000 ψηφίστηκε ο νόμος 2833 που προέβλεπε την ανέγερση τεμένους και ισλαμικού πολιτιστικού κέντρου με χρηματοδότηση από τη Σαουδική Αραβία σε μια έκταση 33,4 στρεμμάτων στην Παιανία. Αντέδρασαν, όμως, οι κάτοικοι και η Εκκλησία και το έργο δεν υλοποιήθηκε.

Λίγα χρόνια αργότερα, το θέμα επανέρχεται. Αποφασίζεται να κατασκευαστεί στην περιοχή του Βοτανικού και το κόστος να καλυφθεί από το ελληνικό κράτος.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου