Η Αγγελική Σεγδίτσα τις τελευταίες ημέρες νοσηλευόταν στο Ιπποκράτειο και πέθανε από ανακοπή καρδιάς.

Η Αγγελική (Κική) Σεγδίτσα, (γεν. στη Λαμία), υπήρξε Ελληνίδα δημοσιογράφος, σεναριογράφος, συγγραφέας, ποιήτρια και κριτικός κινηματογράφου. Ήθελε να σπουδάσει ψυχίατρος, αλλά την κέρδισε η Δημοσιογραφία και η Λογοτεχνία. Στα κείμενά της ωστόσο οι αναφορές της στην Ψυχολογία εκφράζονται με ολοκληρωμένα ψυχογραφήματα είτε των συνεντευξιαζόμενων όταν εργάζεται ως δημοσιογράφος, είτε των ηρώων της, όταν εργάζεται ως λογοτέχνις.

Υπήρξε μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ), της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδας (ΕΣΕ) της οποίας υπήρξε και μέλος του Δ.Σ. 2009-10, μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης Πρωτεργατών Ραδιοφωνίας-Τηλεόρασης, μέλος της Εταιρείας Φίλων Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά και της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων (I.F.J.).

Στη δημοσιογραφική της καριέρα, η οποία κάλυψε κοντά πέντε δεκαετίες (αρχές δεκαετίας ’60- τέλη δεκαετίας ’00), υπηρέτησε σε όλο το φάσμα της έντυπης και ηλεκτρονικής δημοσιογραφίας. Συνεργάστηκε με τις εφημερίδες: ‘‘Αθηναϊκή’’, ‘‘Απογευματινή’’, ‘‘Ακρόπολη’’, ‘‘Προοδευτική’’, ‘‘Νίκη’’, ‘‘Οικονομική’’, ‘‘Νέα Πολιτεία’’, ‘‘Εξπρές’’, ‘‘Μεσημβρινή’’ κ.α., με τα περιοδικά ειδικής ύλης: ‘‘Έρευνα και ‘‘Κυνήγι’’, με τα περιοδικά ποικίλης ύλης: ‘‘Ρομάντσο’’, ‘‘Πάνθεον’’, ‘‘Βεντέττα’’, ‘‘Ταχυδρόμος’’, ‘‘Επίκαιρα’’, ‘‘Και’’, καθώς και με τα νεανικά: ‘‘Αλίκη’’ και ‘‘Μανίνα’’, του οποίου διετέλεσε και αρχισυντάκτρια.

Στο Ραδιόφωνο συνεργάστηκε με την ΤΕΔ (κατόπιν ΥΕΝΕΔ), το ΕΙΡ (κατόπιν ΕΡΤ) και το Ράδιο ΑΝΤΕΝΝΑ. Στην Τηλεόραση συνεργάστηκε με τον ΑΝΤ1 και ειδικότερα στον ‘‘Πρωινό Καφέ’’.

Διακρίθηκε κυρίως ως ρεπόρτερ στο καλλιτεχνικό ρεπορτάζ έχοντας πάρει συνεντεύξεις από όλους σχεδόν τους μεγάλους του καλλιτεχνικού χώρου: σκηνοθέτες, ηθοποιούς συνθέτες, τραγουδιστές κλπ), καθώς επίσης και ως κριτικός Θεάτρου και Κινηματογράφου, ενώ τα τελευταία χρόνια υπήρξε και η ίδια υποκείμενο συνεντεύξεων σχετικών με την παρουσία της στον χώρο της επαγγελματικής και της λογοτεχνικής δραστηριότητάς της.

Για την ποιητική της δημιουργία έχει βραβευθεί δυο φορές, από την γαλλική Union et Maintien το 1967 με το Χρυσό της Φοίνικα και από την ολλανδική Netherlands Laureat Van De Arbeit, με το α′ τάξεως παράσημο γραμμάτων και τεχνών. Για ‘‘Την υπεύθυνη παρουσία της στο Λειτούργημα του ευρύτερου χώρου της Ενημέρωσης’’ της απονεμήθηκε το 1997 τιμητική διάκριση από την ‘‘ΖΟΝΤΑ INTERNATIONAL’’, από τη Λέσχη Λάιονς Αθηνών-Φιλοθέης για τη γενική προσφορά της στη δημοσιογραφία το 1994. Ανακηρύχτηκε επίτιμο μέλος της Ένωσης Συνταξιούχων Ηθοποιών για την προσφορά της στο Θέατρο. Βραβείο από την Ακαδημία Κορφιάτικων Βραβείων (2006) για τη συμβολή της στα Γράμματα.

Τιμήθηκε με ειδικό δίπλωμα από τον Σύλλογο Βλάχων Βεροίας (2008) για τη συμμετοχή της σε ημερίδα με θέμα ‘Η Προσφορά της Βλάχας Γυναίκας στην Οικογένεια, την Κοινωνία και την Επιστήμη στο πέρασμα του χρόνου’’. Το 2009 τιμήθηκε με το Βραβείο Δημοσιογραφίας από την ΕΣΗΕΑ για τη συνολική δημοσιογραφική της δράση και με το Βραβείο Σεναρίου Σούλας Πιερράκου για τη διαχρονική προσφορά της στη σεναριογραφία στη διάρκεια του Παγκοσμίου Συνεδρίου Σεναρίου στην Ελλάδα. Επίσης, έλαβε τιμητικές διακρίσεις από την Commune Libre de Courbevoir (Seine) και την Eλληνική Eταιρεία Kοινοτικής Aνάπτυξης, τέλος τιμήθηκε το 1ο βραβείο καλύτερου στίχου στο 31ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για το τραγούδι «Δος μου την καρδιά μου πίσω» κ.α.

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]