Ειδικότερα, η Εκκλησία της Ελλάδος είχε προσφύγει στο ΣτΕ και ζητούσε να ανακαλέσει μερικώς, λόγω πλάνης, ο προϊστάμενος της Α΄ Δ.Ο.Υ. Αθηνών τις δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος των ετών 2011-2013 (διαχειριστικά έτη 2010-2012), που την υποχρέωναν να καταβάλλει συνολικό φόρο ύψους 18 εκατ. ευρώ περίπου.

Το Β΄ Τμήμα του ΣτΕ με τις υπ΄ αριθμ. 1731-1733/2018 αποφάσεις του έκρινε ότι η απαλλαγή από το φόρο που προβλεπόταν από το έτος 1952 με το Νομοθετικό Διάταγμα 2185/1952 για τα νομικά πρόσωπα καταργήθηκε το 1971 με το Νομοθετικό Διάταγμα 1077/1971.

Συνεπώς, συνεχίζει το ΣτΕ, «έκτοτε η Εκκλησία της Ελλάδος ως Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου μη κερδοσκοπικού σκοπού, κατά τα άρθρα 99, 101 και 109 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (Κ.Φ.Ε.) υπόκειται σε φόρο εισοδήματος για τα εισοδήματα από τα παραχωρηθείσα σ΄ αυτήν δυνάμει της σύμβασης του 1952 αστικά ακίνητα (σ.σ.: συνολικά είναι 164)».

Μάλιστα, σύμφωνα με τις δικαστικές αποφάσεις, οι ρυθμίσεις πρόσφατου νόμου του 2010 για την κατάργηση των φορολογικών απαλλαγών νομικών προσώπων κερδοσκοπικού ή μη χαρακτήρα δεν επέφεραν αλλαγή στις ήδη υφιστάμενες υποχρεώσεις για τα συγκεκριμένα ακίνητα της Εκκλησίας της Ελλάδος.

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]