«Την ώρα που έφτανα στο κοριτσάκι, είχα αφήσει έξω το αγοράκι, αφήνει στα χέρια μου το κοριτσάκι και μου λέει “δεν μπορώ, δεν μπορώ, δεν ξέρω”», τόνισε χαρακτηριστικά.

Ο Μανώλης Κατσαμάς, ιδιοκτήτης ταβέρνας στην παραλία του Γεροποτάμου στα Χανιά, σε συνέντευξή του στο Ράδιο Κρήτη περιέγραψε λεπτό προς λεπτό το χρονικό της τραγωδίας που συγκλονίζει όλους τους Έλληνες.

«Δεν γνωρίζανε κολύμπι, είναι καθαρή θυσία των γονιών για να σώσουν τα παιδιά τους, είναι το ένστικτο, δυστυχώς το πληρώσανε» σημειώνει.

«Χωρίς καν να το σκεφτούνε, είδα τους ανθρώπους να πέφτουν στη θάλασσα» λέει ο Μανώλης Κατσαμάς, ο άνθρωπος που κατάφερε να βγάλει από το νερό τα δύο παιδάκια αλλά είδε να χάνονται στα κύματα οι γονείς των παιδιών, ο Βενιζέλος Στρατάκης και η Κατερίνα Καναβάκη.

«Ο πατέρας είχε καταφέρει να πλησιάσει μόνο την κόρη του, δεν μπορούσαν οι γονείς να βγούνε» είπε ο Μανώλης Κατσαμάς ανασυνθέτοντας όσα συνέβησαν το μεσημέρι του Δεκαπενταύγουστου στα Χανιά και συνέχισε: «Στα τρία μέτρα ήταν τα παιδάκια και οι γονείς μετά πήγανε πιο μέσα… Δεν γνωρίζανε κολύμπι…».

«Ένας γνωστός του άτυχου Βενιζέλου μου είπε: “Γιατί μπήκε, δεν γνωρίζει μπάνιο”» αποκάλυψε ο Μανώλης Κατσαμάς στη ραδιοφωνική του συνέντευξη.

«Δεν μπορούσαν οι γονείς να βγούνε» είπε ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας στο Ράδιο Κρήτη.

Σπαραγμός στην κηδεία της Κατερίνας Καναβάκη που πνίγηκε για να σώσει το παιδί της

Το τελευταίο “αντίο”  λένε συγγενείς και φίλοι στην Κατερίνα, καθώς στις 10.00 το πρωί εψάλη η νεκρώσιμη ακολουθία στον Ιερό Ναό της Παναγίας στις Κάτω Αρχάνες. Για όλους είναι δύσκολο να αποχαιρετήσουν την άτυχη γυναίκα, που χάθηκε στην προσπάθειά της να σώσει τα παιδιά της στην φουρτουνιασμένη θάλασσα.

Την ίδια ώρα σε κλίμα οδύνης και ανείπωτης στεναχώριας πραγματοποιήθηκε χθες, στις 6 το απόγευμα, η κηδεία του αδικοχαμένου Βενιζέλου Στρατάκη, με συγγενείς και φίλους να βρίσκονται στη Ροδιά συμπαραστεκόμενοι στην οικογένειά του.

Η νεκρώσιμη ακολουθία εψάλη στον Ιερό Ναό της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος. Η τελετή ξεκίνησε μισή ώρα νωρίτερα, στις 5:30 χθες το απόγευμα, με τους γονείς του – εμφανώς καταβεβλημένους από τα απανωτά χτυπήματα της μοίρας – να ζητούν από τον ιερέα να επισπεύσει την κηδεία δίνοντας τέλος στο μαρτύριό τους. Οι φίλοι μάλιστα του αδικοχαμένου Βαγγέλη δεν παρέλειψαν να φέρουν στην κηδεία και το αγαπημένο του άλογο, μιας και ο ίδιος εν ζωή ήταν δεινός καβαλάρης.