Η Daisy Taylor, που γεννήθηκε το 1919 στο Leytonstone, ανατολικό Λονδίνο και έχει 25 δισέγγονες, παραδέχεται ότι «ποτέ δεν φανταζόταν» ότι θα ζούσε τόσο πολύ.

Αναπολώντας το πρόσφατο πάρτι γενεθλίων της, λέει: «Πέρασα υπέροχα και δεν ήθελα να τελειώσει».

Η κυρία Taylor άφησε το σχολείο στα 14 και εργάστηκε σε μηχανήματα, πέρασε από εργοστάσιο σαπουνιών και αργότερα διεύθυνε έναν φούρνο και αρκετά καφέ.

Στα 19 της, γνώρισε τον αείμνηστο σύζυγό της, Ray, σε μια εκδήλωση της Electric Light Company.

Το ζευγάρι έχτισε μια ευτυχισμένη ζωή μαζί, μεγαλώνοντας τρία παιδιά, την Pat, τον John και την Jean, και είχε ως χόμπι το ταξίδι, το χορό και το θέατρο.

Η κυρία Taylor είπε: «Έκανα συχνά fox trot και quick step. Πάντα είχα μια πολύ δραστήρια ζωή».

Ο Ray δυστυχώς πέθανε το 1981, σε ηλικία 61 ετών, αλλά ακόμα και τώρα, έχοντας ζήσει πάνω από έναν αιώνα, η κυρία Taylor διατηρεί την αγάπη της για την κίνηση και τη φυσική κατάσταση.

Πράγματι, η κυρία Taylor αποδίδει τη μακροχρόνια ζωή της σε δύο καθημερινές συνήθειες: τις διατάσεις — μαζί με την εκτίμηση «των μικρών πραγμάτων» στη ζωή.

Η κυρία Taylor μετακόμισε από το σπίτι της στο Stratford, στο ανατολικό Λονδίνο, στο Manor Lodge του Care UK στο Chelmsford, Essex, τον Απρίλιο του 2022 — όπου παρακολουθεί μαθήματα γιόγκα και χορού κάθε εβδομάδα, εκτός από το ότι κάνει διατάσεις κάθε πρωί.

Η αγαπημένη της στάση είναι η όρθια στάση “half-moon” (μισός κύκλος), καθώς της προσφέρει «καλές διατάσεις».

Πιστεύει ότι η γιόγκα έχει βελτιώσει το μυαλό της, αστειευόμενη ότι έχει γίνει «πιο εξυπνη» καθώς μεγαλώνει.

Στα 105 της, η κυρία Taylor είναι αποφασισμένη να «συνεχίσει να κινείται», καθώς δεν της αρέσει να «κάθεται πολύ ώρα στην καρέκλα» και αυτό της επιτρέπει να απολαμβάνει τη ζωή της και να «βλέπει τόσα όμορφα πράγματα».

Πρόσθεσε: «Το μυστικό μου είναι όταν ξυπνάς κάθε μέρα, να διασκεδάζεις.

«Μου αρέσει να μιλάω με τους ανθρώπους, εκτιμώ τα μικρά πράγματα, και νιώθω χαρούμενη που κρατιέμαι απασχολημένη. Σίγουρα απολαμβάνω τη γιόγκα για να παραμένω σε φόρμα, και κάνω τις ασκήσεις μου το πρωί.

«Παλιά έκανα γιόγκα στο πάτωμα, στο χαλί, αλλά τώρα κυρίως τη κάνω στην καρέκλα μου».

«Μπορώ να το κάνω στο πάτωμα, αλλά θα χρειαζόμουν κάποιον να με παρακολουθεί σε περίπτωση που χρειαστώ βοήθεια για να σηκωθώ».

Η αγαπημένη στάση γιόγκα της κυρίας Taylor είναι η όρθια στάση «half-moon», όπου στέκεται ψηλά με τα χέρια πάνω από το κεφάλι της, κουνώντας τα απαλά από τη μία πλευρά στην άλλη.

Αποδίδει τη γιόγκα στο να κρατά το μυαλό της οξύ, αστειευόμενη: «Νομίζω ότι γίνομαι πιο εξυπνη. Κάνω και χειροτεχνίες και ζωγραφική».

Το πάθος της κυρίας Taylor για την παραμονή ενεργής την έχει εμπνεύσει να ενθαρρύνει την οικογένειά της να ασκείται περισσότερο.

Γελώντας, είπε: «Λέω στους φίλους και στην οικογένειά μου να ασκούνται, αλλά αυτοί δεν το κάνουν.

«Θα έλεγα στους ανθρώπους να ευθυγραμμίσουν την πλάτη τους, να κινούν τους ώμους τους γύρω-γύρω. Αλλά να το πάρουν χαλαρά στην αρχή.

«Δεν μου αρέσει να κάθομαι στην καρέκλα πολύ ώρα», πρόσθεσε. «Μου αρέσει να παίρνω λίγο φρέσκο αέρα. Σίγουρα απολαμβάνω τη ζωή μου γιατί είναι ωραία ζωή αυτή τη στιγμή.

«Αγαπώ τους ανθρώπους, και μου αρέσει να ζω περισσότερο γιατί θα δω τόσα πολλά όμορφα πράγματα».