«Είδα σκούρα μπλε και λευκά χρώματα πριν νιώσω μια γλοιώδη υφή να ακουμπάει το πρόσωπό μου», δήλωσε ο 24χρονος Χιλιανός στον Guardian. «Έκλεισα τα μάτια μου για να προετοιμαστώ για την πρόσκρουση, αλλά ήταν κάτι μαλακό, σαν να με χτύπησε ένα κύμα. Όταν το στόμα της έκλεισε γύρω μου και με τράβηξε προς τα κάτω, ένιωσα σαν να ήμουν σε μια δίνη και να περιστρέφομαι», είπε. Για λίγες φευγαλέες στιγμές, η μοίρα του βρισκόταν μέσα στα σαγόνια ενός κήτους βάρους 40 τόνων. «Αν με είχε καταπιεί, θα είχα πεθάνει. Δεν θα μπορούσα να κάνω τίποτα γι’ αυτό».

«Οι φάλαινες αυτού του είδους έχουν μικρό οισοφάγο και τρέφονται με μικρά θηράματα (μικρά ψάρια, κριλ), οπότε δεν θα μπορούσαν να “καταβροχθίσουν” ή να “καταπιούν” έναν άνθρωπο», δήλωσε η María José Pérez Álvarez, θαλάσσια βιολόγος στο Universidad de Chile και στο Base Millennium Institute. Πρόσθεσε δε ότι οι φάλαινες αυτές δεν έχουν δόντια, αλλά κάτι σαν… πλάκες που μοιάζουν με βούρτσες και τις χρησιμοποιούν για να παγιδεύουν τη λεία τους. «Δεν θα μπορούσε ούτε καν να τον δαγκώσει», δήλωσε η ίδια.

Αν και ο Simancas δεν έπαθε τίποτα, ο Pérez Álvarez προειδοποιεί ότι οι αλληλεπιδράσεις ανθρώπου-φάλαινας πρέπει να αποφεύγονται με κάθε κόστος: «Μια φάλαινα έχει μήκος περίπου 18 μέτρα. Θα μπορούσε να τον είχε χτυπήσει δυνατά με κάποιο μέρος του σώματός της, έστω και ακούσια, και ο άνθρωπος θα μπορούσε να είχε τραυματιστεί πολύ σοβαρά».

Ο Simancas λέει ότι η εμπειρία αυτή τον ανάγκασε να έχει ακόμη περισσότερο σεβασμό για τη φύση γύρω του και ότι στο μέλλον θα παίρνει ακόμη μεγαλύτερες προφυλάξεις ασφαλείας – δηλαδή θα μένει πιο κοντά στην ακτογραμμή. «Ένιωσα ευλογημένος με την δεύτερη αυτή ευκαιρία που μού δόθηκε προκειμένου να αναθεωρήσω τα λάθη που με οδήγησαν εκεί – όχι μόνο στην συγκεκριμένη συνθήκη που βρέθηκα, αλλά και στην ίδια τη ζωή μου», λέει.