Τον Ιούλιο του 2006, μετά από δύο εβδομάδες σφοδρών βομβαρδισμών των θέσεων της Χεζμπολάχ, το Ισραήλ έστειλε χιλιάδες στρατεύματα στον Λίβανο ως μέρος της επιχείρησης «Αλλαγή Κατεύθυνσης», υποθέτοντας ότι θα συντρίψουν τους υπερασπιστές στην περιοχή νότια του ποταμού Λιτάνι. Ακολούθησε καταστροφή μετά από ήδη υπάρχουσα καταστροφή. Μια τυχαία επίθεση με ρουκέτα της Χεζμπολάχ σκότωσε 12 Ισραηλινούς έφεδρους αλεξιπτωτιστές στο Kfar Giladi, μέσα στο Ισραήλ.

Οι δυνάμεις της Χεζμπολάχ στον Λίβανο πολεμούσαν από σήραγγες, κρύβονταν από τις ισραηλινές δυνάμεις και μερικές φορές έβγαιναν για να τους στήσουν ενέδρα. Η Χεζμπολάχ έστησε ενέδρα σε μια ισραηλινή τεθωρακισμένη δύναμη στην κοιλάδα Σαλούκι, κλείνοντας τον δρόμο μπροστά και πίσω και στη συνέχεια εκτοξεύοντας αντιαρματικά βλήματα στις ανήμπορες ισραηλινές δυνάμεις, οι οποίες δεν είχαν υποστήριξη πυροβολικού και πεζικού. Οπως μου έλεγε τότε Αμερικανός αναλυτής στη Νακούρα του Νοτίου Λιβάνου, που συμβούλευε τις δυνάμεις του ΟΗΕ στον Λίβανο (UNIFIL), «όποιος είναι αρκετά ανόητος για να σπρώξει μια ίλη τεθωρακισμένων μέσα από το Wadi Saluki δεν πρέπει να είναι διοικητής τεθωρακισμένης ταξιαρχίας, αλλά μάγειρας»!

Η διεθνής φήμη του Ισραήλ υπέφερε επίσης τότε, καθώς οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και διεθνή μέσα ενημέρωσης το επέκριναν για τους βομβαρδισμούς εγκαταστάσεων της Χεζμπολάχ σε αστικές γειτονιές. Παρόλο που η Χεζμπολάχ έχασε πολλούς μαχητές το 2006, η επιτυχής στάση της προς το Ισραήλ ανύψωσε το γόητρό της στο αραβικό κοινό, ενώ η δημοτικότητα της ομάδας εκτινάχθηκε στα ύψη.

Αν και ο πόλεμος ολοκληρώθηκε με το Ψήφισμα 1701 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, το οποίο απαγόρευε στις δυνάμεις της Χεζμπολάχ να πλησιάζουν στα ισραηλινά σύνορα και ενίσχυε την ειρηνευτική παρουσία εκεί, η Χεζμπολάχ έμαθε γρήγορα ότι αυτοί οι ειρηνευτές δεν επρόκειτο να σταθούν εμπόδιο στον δρόμο της.

Ο Χασάν Νασράλα, ο ηγέτης της Χεζμπολάχ μέχρι τη δολοφονία του από το Ισραήλ (πριν από 10 ημέρες), είχε υποστηρίξει εδώ και καιρό ότι το Ισραήλ είναι ένας «ιστός αράχνης», ο οποίος από μακριά φαινόταν ισχυρός, αλλά μπορούσε εύκολα να παραμεριστεί. Η πολιτική αποτελεσματικότητα του χτυπήματος του Ισραήλ με ρουκέτες και πυραύλους κατά τη διάρκεια του πολέμου ανέδειξε την ευαισθησία της χώρας σε θύματα: η Χεζμπολάχ, σε αντίθεση με το Ισραήλ, ήταν πρόθυμη να θυσιαστεί. Η ομάδα επέκτεινε μαζικά τα ήδη μεγάλα οπλοστάσια πυραύλων, με τον συνολικό αριθμό να αυξάνεται μεταξύ 140.000 και 200.000. Αυτό το οπλοστάσιο διαθέτει ορισμένα συστήματα καθοδήγησης ακριβείας, καθώς και πολλά συστήματα μεγάλης εμβέλειας που μπορούν να χτυπήσουν όλο το Ισραήλ.

Γι’ αυτό, σήμερα, η νέα εισβολή στον Νότιο Λίβανο και η αντίσταση της Χεζμπολάχ κρύβουν για τους Ισραηλινούς πολλές και φονικές παγίδες. Ο πόλεμος με τη Χεζμπολάχ παραμένει αβέβαιος, παρόλο που οι πρόσφατες ισραηλινές επιχειρήσεις γέρνουν μερικώς τις πιθανότητες υπέρ του Τελ Αβίβ. Οπως υποδηλώνει το χτύπημα πυραύλων της Χεζμπολάχ στο Kfar Giladi το 2006, μια επιχείρηση μπορεί να εξελιχθεί από φαινομενική επιτυχία σε αιματηρή αποτυχία εν ριπή οφθαλμού.

ΔΙΑΦΩΝΙΕΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ ΣΤΟ ΙΡΑΝ

Τα ισραηλινά πλήγματα στο Ιράν θεωρούνται ως δεδομένα (μέσα στο επόμενο διάστημα), αλλά μέχρι αυτή τη χρονική στιγμή οι διαφωνίες μεταξύ των ΗΠΑ και του Ισραήλ αναφορικά με τους στόχους παραμένουν. Ειδικότερα, ο επικεφαλής της Κεντρικής Διοίκησης των ΗΠΑ (CENTCOM), στρατηγός Μάικ Κουρίλα, έφτασε προχθές βράδυ στο Ισραήλ, συνοδευόμενος από τον αρχηγό των αεροπορικών δυνάμεων της Διοίκησης, αντιπτέραρχο Ντέρεκ Φραντς (USAF), και συζήτησαν το πακέτο των στόχων στο Ιράν, με έμφαση στις έδρες μεγάλων στρατιωτικών σχηματισμών της Επαναστατικής Φρουράς (ειδικά βάσεις πυραύλων, επικοινωνιών, ναυστάθμους κ.ά.).

Η αμερικανική πλευρά έχει εκφράσει την κάθετη διαφωνία της με τις θέσεις του Νετανιάχου για τα πλήγματα στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν, όπως στη Νατάνζ, το Φορντό, το Αράκ, το Ισφαχάν, το Παρτσίν, το Λαβιζάν κ.ά. Επίσης, οι Αμερικανοί είναι αρνητικοί για βομβαρδισμούς σε ενεργειακές εγκαταστάσεις, όπως στο στρατηγικής σημασίας νησί Χαργκ στον Κόλπο (που είναι χώρος-κλειδί για τις εξαγωγές ιρανικού πετρελαίου, παρά τις υφιστάμενες διεθνείς κυρώσεις), καθώς και στην πόλη Ασαλούγιε, που θεωρείται ως η ενεργειακή «πρωτεύουσα» της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν.