Γράφουν οι ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗΣ, ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ, ΒΑΛΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Η Μαριούπολη -ένα από τα τελευταία εναπομείναντα συμπαγή μέρη του παρευξείνιου Ελληνισμού, όπου ζουν περισσότεροι από 120.000 Ελληνες- και δεκάδες άλλα ελληνόφωνα χωριά εντάσσονται στην ευρύτερη περιοχή του Ντονμπάς στην Ουκρανία. Σήμερα, οι Ελληνες βρίσκονται εγκλωβισμένοι στη ζώνη του πυρός, παρακολουθώντας έντρομοι τα γεγονότα.

«Σώστε τη γυναίκα μου». Με τρεμάμενη φωνή, ο κύριος Δημήτρης απευθύνει έκκληση στις ελληνικές Αρχές να βοηθήσουν τη σύζυγο του που έχει εγκλωβιστεί στο Χάρκοβο.

Σε αποθήκη

«Τα πράγματα είναι δύσκολα, η γυναίκα μου κρύβεται σε μια αποθήκη με την οικογένειά της και ακούει πυροβολισμούς, είδαν άτομα στο έδαφος, δεν ξέρουν αν είναι τραυματίες ή νεκροί».

Οπως αναφέρει, επί δέκα ημέρες κανείς δεν απαντούσε στα τηλέφωνα έκτακτης ανάγκης της ελληνικής πρεσβείας, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να απευθυνθεί στο υπουργείο Εξωτερικών. «Είπα στη γυναίκα μου να μη βγει έξω. Δεν ξέρουμε τι συμβαίνει πραγματικά. Υπάρχει πολύς κόσμος που θέλει να φύγει».

Την ίδια στιγμή, σε ένα άλλο σημείο της Ουκρανίας, στο Κίεβο, βρίσκεται εγκλωβισμένος ο Γιώργος Χανιώτης. «Το πρωί ακούσαμε στρατιωτικά αεροπλάνα να περνάνε, αλλά λόγω ομίχλης δεν τα είδαμε. Εγιναν όλα ξαφνικά, δεν προλάβαμε να φύγουμε. Βλέπουμε αρκετό κόσμο να μετακινείται σε άλλες πόλεις για ασφάλεια», λέει ο κ. Χανιώτης, που μένει μαζί με την Ουκρανή σύζυγό του, καθώς και με άλλους επισκέπτες από χώρες της Ευρώπης σε ένα ξενοδοχείο λίγα χιλιόμετρα έξω από την πρωτεύουσα της Ουκρανίας.

Είχαν ταξιδέψει για λίγες ημέρες με τη γυναίκα του για να διευθετήσουν κάποιες υποχρεώσεις, όμως τους… πρόλαβε ο πόλεμος. «Ευτυχώς το ξενοδοχείο έχει καταφύγιο», λέει, κάνοντας ταυτόχρονα λόγο για δυσκολία στις επικοινωνίες. «Οι γραμμές μια έρχονται, μια πέφτουν, όμως έχουμε ρεύμα και νερό».

Από την άλλη πλευρά, Ουκρανοί που ζουν στη χώρα μας τονίζουν την ανάγκη να σταματήσουν οι εχθροπραξίες.

Επικοινωνία

Η Μαρία Κουτσιγιάφσκα λέει στον «Ελεύθερο Τύπο»: «Αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία επικρατούν μεγάλος φόβος και έντονη ανησυχία. Εχουμε επικοινωνία με τους συγγενείς μας, οι οποίοι προσπαθούν να παραμείνουν ψύχραιμοι και να κάνουν ό,τι τους λένε οι Αρχές για να προστατευτούν, για το πώς να πάνε στα καταφύγια».

Οπως σημειώνει, «ο κόσμος είναι πρόθυμος να βοηθήσει τον ουκρανικό στρατό προσφέροντας ό,τι μπορεί. Εμείς περιμένουμε βοήθεια από τη Δύση, να αντιδράσει γι’ αυτό το έγκλημα που γίνεται. Εδώ και 14 χρόνια υπάρχει εμπόλεμη κατάσταση και δεν έχουμε βοήθεια από κανέναν. Θέλουμε τη στήριξη όλων, όχι όμως στα λόγια».

Η κ. Λουμπντίλα κατάγεται από το Λουγκάνσκ και τα τελευταία 28 χρόνια ζει στη χώρα μας. «Από την ώρα που έμαθα για τη ρωσική εισβολή έχω τρομάξει. Οι συγγενείς μου είναι στο Λουγκάνσκ και αμέσως άρχισα να παίρνω τηλέφωνα και να τους στέλνω μηνύματα για να μάθω εάν είναι ασφαλείς», λέει.

«”Μην πανικοβάλλεσαι, για την ώρα είμαστε καλά”, μου είπαν οι συγγενείς μου και μου ζήτησαν να προσευχηθώ γι’ αυτούς. Για εμάς στο Λουγκάνσκ είναι συνηθισμένα τέτοιου είδους γεγονότα. Οχτώ χρόνια ζούμε σε μια εμπόλεμη κατάσταση, είμαστε ρωσόφωνοι».

Η ίδια μεταφέρει τις περιγραφές των δικών της από την εισβολή. «Ακούνε κανονιοβολισμούς, επικρατεί αναταραχή, αλλά από ό,τι ενημερώθηκα οι άνθρωποι προσπαθούν να ζήσουν. Θέλουμε να επικρατήσει επιτέλους η ειρήνη, να επικρατήσει η λογική. Ποιος λογικός άνθρωπος θέλει τον πόλεμο;».

Αλλά και η Ουκρανή Αλίνα Γκλάντικιχ, παντρεμένη με Ελληνα που ζει στη Θεσσαλονίκη, περιγράφει πώς βίωσε ο αδελφός της τη ρωσική επίθεση.

«Ξύπνησαν από τους βομβαρδισμούς. Τρεις εκρήξεις δίπλα από το σπίτι τους, το οποίο βρίσκεται κοντά σε στρατιωτική βάση έξω από το Κίεβο. Αρπαξαν τον πεντάχρονο γιο τους και έφυγαν για την ύπαιθρο».

Σοκαρισμένη από τις εξελίξεις δεν κρύβει ότι φοβάται για την οικογένειά της. «Με τον αδελφό μου δεν μπορούμε να μιλήσουμε τηλεφωνικά. Οι γραμμές δεν λειτουργούν στην Ουκρανία. Ανταλλάσσουμε μηνύματα μέσω διαδικτυακών εφαρμογών. Μου είπε ότι είναι καλά, αν και ο ανιψιός μου κλαίει συνεχώς και φοβάται». Ομως, ανησυχεί και για την 55χρονη μητέρα της, η οποία ζούσε στο Κίεβο, αλλά τις τελευταίες μέρες μετακόμισε σε συγγενείς στην πόλη Βολφ της Κεντρικής Ουκρανίας. «Ελπίζω να είναι καλά. Δεν καταφέραμε να μιλήσουμε. Αλλά την τελευταία φορά που ανταλλάξαμε μηνύματα της μετέφερα ότι αν τα πράγματα δυσκολέψουν να έρθει στην Ελλάδα».

Ειδική μονάδα

Χθες, το υπουργείο Εξωτερικών αποφάσισε την ενεργοποίηση της Μονάδας Διαχείρισης Κρίσεων, με σκοπό την καλύτερη δυνατή αρωγή σε Ελληνες που βρίσκονται στη χώρα, καθώς και στους εκεί ομογενείς.

«Σκοπός είναι να συντονίζουμε τις προσπάθειες αρωγής επί του εδάφους. Εχει εκπονηθεί σχέδιο εκκένωσης των Ελλήνων πολιτών, καθώς επίσης και των κατόχων του ειδικού δελτίου ταυτότητας ομογενούς. Ηδη, πολλοί συμπατριώτες μας έχουν έρθει σε επαφή με τις Αρχές μας και έχουμε προβεί στις απαραίτητες ενέργειες. Είμαστε, όμως, εκ των πραγμάτων αναγκασμένοι να προσαρμόζουμε το σχέδιό μας στις συνθήκες επί του εδάφους. Καλούμε τους Ελληνες που βρίσκονται ακόμη στην Ουκρανία να είναι σε διαρκή επαφή με τις διπλωματικές Αρχές μας. Να αποφεύγουν, επίσης, τις άσκοπες μετακινήσεις», δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Δένδιας.