Το μικρότερο από επτά παιδιά μιας μεσοαστικής οικογένειας, ο 50χρονος Ρούτε έγινε το 2010 ο πρώτος φιλελεύθερος πρωθυπουργός της χώρας από το 1918. Εργένης, συχνά επικαλείται την Μάργκαρετ Θάτσερ και τον Ουίνστον Τσόρτσιλ ως πρότυπα.

“Βιώνουμε μια περίοδο μεγάλης αστάθειας και ανασφάλειας. Ο κύριος στόχος μου από τη θέση του πρωθυπουργού είναι να διατηρήσω αυτή τη χώρα ασφαλή και σταθερή”, είχε δηλώσει ο Ρούτε στο AFP κατά την προεκλογική του εκστρατεία.

Χθες οι Oλλανδοί ψηφοφόροι φάνηκε ότι ανανέωσαν την εμπιστοσύνη που έδειξαν προς το πρόσωπό του καθώς το κόμμα του κατάφερε να αντεπεξέλθει στην πρόκληση από το ακροδεξιό PVV του Γκεερτ Βίλντερς και αναδείχτηκε σε πρώτη δύναμη με 33 έδρες από τις 40 που διέθετε στο απερχόμενο κοινοβούλιο.

“Αυτή ήταν η βραδιά που η Ολλανδία, μετά το Brexit και τις αμερικανικές εκλογές, είπε ‘στοπ’ στον κακής ποιότητας λαϊκισμό”, δήλωσε ο Ρούτε στους οπαδούς του μετά τη νίκη του.

Σήμερα ο Ρούτε βλέπει να αποδίδουν οι καρποί των προσπαθειών του για την επιστροφή της χώρας στην οικονομική ανάπτυξη μέσα από μια εκστρατεία περικοπής δαπανών στη διάρκεια της κρίσης στην ευρωζώνη.

Οι αναλυτές, σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ υποστηρίζουν ότι η αναπάντεχα σκληρή στάση του των τελευταίων ημερών στη διάρκεια της διπλωματικής κρίσης με την Τουρκία–όταν οι ολλανδικές αρχές απέλασαν την τουρκάλα υπουργό Οικογενειακών Υποθέσεων και απαγόρευσαν στον τούρκο υπουργό Εξωτερικών να μεταβεί αεροπορικώς στη χώρα για να συμμετάσχει σε πολιτική εκδήλωση για το δημοψήφισμα στην Άγκυρα–ενίσχυσε την εικόνα του στα μάτια των ψηφοφόρων.

Προσγειωμένος και αντισυμβατικός

Χαλαρός, αισιόδοξος-“Δεν έχω ταλέντο στην απαισιοδοξία και τη γκρίνια”, λέει ο ίδιος χαρακτηριστικά-και προσιτός, ο Ρούτε έχει κερδίσει φίλους εντός και εκτός του κοινοβουλίου.

Αντισυμβατικός, ο Ρούτε εργάζεται με μερική απασχόληση ως καθηγητής σε μια Σχολή Εμπορικών Σπουδών σε μια φτωχική συνοικία της Χάγης, όπου διδάσκει κάθε Πέμπτη μια ώρα.

Μάλιστα, σε σχετική ερώτηση του κρατικού τηλεοπτικού δικτύου NOS μετά το εκλογικό αποτέλεσμα ο Ρούτε απάντησε ότι το πρώτο πράγμα που θα κάνει σήμερα το πρωί είναι να πάει στη σχολή για να διδάξει, στη συνέχεια θα έχει συνάντηση με τα στελέχη του κόμματός του και έπειτα με τους ηγέτες άλλων κομμάτων.

Οδηγεί ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο, χρησιμοποιεί ένα κινητό τηλέφωνο παλιάς τεχνολογίας και εξακολουθεί να μένει στο διαμέρισμα που αγόρασε όταν αποφοίτησε από το ιστορικό πανεπιστήμιο του Λέιντεν-το παλαιότερο στην Ολλανδία-με μεταπτυχιακό στην Ιστορία το 1992.

Ντυμένος με τζιν, φούτερ και αθλητικά παπούτσια, ο ψιλόλιγνος πολιτικός εμφανίζεται συχνά τις Παρασκευές τα απογεύματα στο κέντρο της Χάγης, κάποιες φορές μάλιστα γευματίζει σε τοπική πιτσαρία.

Ο ίδιος περιγράφει τον εαυτό του ως άνθρωπο της ρουτίνας, που εξακολουθεί να τρώει με την 90χρονη μητέρα του ινδονησιακή κουζίνα τα σαββατόβραδα.

Ο Ρούτε έχει παραδεχτεί ότι επηρεάστηκε βαθιά από τον θάνατο του πατέρα του καθώς και ενός από τους αδελφούς του, ο οποίος πέθανε από AIDS το 1989.

“Πάντα υπήρξαμε μια φιλελεύθερη οικογένεια και η αιτία θανάτου του αδελφού μου δεν ήταν ποτέ ταμπού”.

Παρότι τα αρχικά του σχέδια ήταν να γίνει πιανίστας, στο πανεπιστήμιο εντάχθηκε στο φιλελεύθερο κόμμα και αποφάσισε να δοκιμάσει τις δυνάμεις του στην πολιτική.

Το «Αμερικανικό Όνειρο»

“Ο Μαρκ Ρούτε είναι ένας Ολλανδός με το αμερικανικό όνειρο”, γράφει στη βιογραφία του πρωθυπουργού που κυκλοφόρησε το 2010 με τίτλο “Όλα για την πολιτική”, ο επί τουλάχιστον 20ετία φίλος του Ντερκ Γιάν Έπινγκ.

“Για εκείνον, η δύναμη μιας πόλης όπως η Νέα Υόρκη ή μιας χώρας όπως οι ΗΠΑ είναι ότι οι άνθρωποι που γεννιούνται χωρίς τίποτα μπορούν στ΄αλήθεια να κάνουν κάτι στη ζωή τους”, προσθέτει ο Ερικ Τριντάμερ, ο πρώην εκπρόσωπος της κοινοβουλευτικής του ομάδας.

Πίσω από την φιλική και ευγενική προσωπικότητα αυτή κρύβεται ένας οξυδερκής πολιτικός, ο οποίος συγκρίνει τον εαυτό του με τους τους συντηρητικούς της Βρετανίας– είναι καλός φίλος του πρώην πρωθυπουργού της Βρετανίας Ντέιβιντ Κάμερον–ή με προσωπικότητες από την CDU της Άγγελα Μέρκελ.

Ο Ρούτε έδειξε για πρώτη φορά την δύναμη και την πυγμή του στη διάρκεια εσωκομματικής σύγκρουσης το 2006-07 όταν τελικά απομάκρυνε τον κυριότερο αντίπαλό του επειδή επανειλημμένως αμφισβητούσε τις ικανότητές του να ηγηθεί του κόμματος.

Σχημάτισε την πρώτη του κυβέρνηση εντασσόμενος σε συνασπισμό τον οποίο υποστήριζε το Κόμμα για την Ελευθερία (PVV) του ακροδεξιού Βίλντερς που αποχώρησε από τις συνομιλίες για τα μέτρα λιτότητας τον Απρίλιο του 2012 ρίχνοντας έτσι την κυβέρνηση.

Ο Ρούτε ορκίστηκε να μη συνεργαστεί ποτέ ξανά μαζί του.

“Ο Βίλντερς είναι ένας απαισιόδοξος άνθρωπος, ο οποίος αποποιήθηκε των ευθυνών του. Εγώ, αντιθέτως, είναι ένας υπεραισιόδοξος άνθρωπος”.