«Η απαγόρευση του να φοράει κάποιος ορατές εκφράσεις πολιτικών, φιλοσοφικών ή θρησκευτικών πεποιθήσεων στο χώρο εργασίας μπορεί να δικαιολογηθεί από την ανάγκη του εργοδότη να παρουσιάζει μια ουδέτερη εικόνα προς τους πελάτες ή να αποτρέψει κοινωνικές διενέξεις», σύμφωνα με το δικαστήριο.

«Ωστόσο η δικαιολόγηση αυτή πρέπει να ανταποκρίνεται σε μια γνήσια ανάγκη από την πλευρά του εργοδότη και, συμφιλιώνοντας τα δικαιώματα με τα συμφέροντα που διακυβεύονται, τα εθνικά δικαστήρια μπορούν να συνυπολογίζουν το συγκεκριμένο πλαίσιο του κράτους μέλους τους και, ιδιαίτερα, περισσότερο ευνοϊκές εθνικές διατάξεις για την προστασία της θρησκευτικής ελευθερίας».

Και οι δύο μουσουλμάνες που είχαν προσφύγει –η μία παρείχε υπηρεσίες ειδικής φροντίδας σε κέντρο παιδικής μέριμνας στο Αμβούργο που διευθύνεται από μια φιλανθρωπική οργάνωση και η άλλη εργαζόταν ως ταμίας στην αλυσίδα φαρμακείων Mueller– δεν φορούσαν μαντίλα όταν άρχισαν να δουλεύουν, αλλά αποφάσισαν να το κάνουν χρόνια αργότερα αφού επέστρεψαν από γονική άδεια.

Οι αντίστοιχοι εργοδότες τους, τους είπαν ότι αυτό δεν επιτρέπεται και σε διάφορες χρονικές περιόδους τις έθεσαν σε διαθεσιμότητα, τους είπαν να πάνε στη δουλειά χωρίς να φορούν μαντίλα ή τις τοποθέτησαν σε άλλες θέσεις, δείχνουν τα δικαστικά έγγραφα.

Το θέμα του χιτζάμπ –της παραδοσιακής μαντίλας που φορούν οι γυναίκες γύρω από το κεφάλι και τους ώμους– έχει προκαλέσει πολεμική στην Ευρώπη για χρόνια και υπογραμμίζει τις έντονες διαιρέσεις για την ενσωμάτωση των μουσουλμάνων.

Σε απόφασή του το 2017, το δικαστήριο της ΕΕ στο Λουξεμβούργο είχε ήδη κρίνει ότι οι εταιρείες μπορούν να απαγορεύουν στο προσωπικό τους να φορά ισλαμική μαντίλα και άλλα ορατά θρησκευτικά σύμβολα υπό ορισμένες συνθήκες. Τότε η απόφαση αυτή είχε πυροδοτήσει τεράστια αντίδραση μεταξύ θρησκευτικών ομάδων.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ