Η Πάμελα Ζεϊνούν (Pamela Zeinoun) εργαζόταν στον τέταρτο όροφο του πανεπιστημιακού ιατρικού κέντρου St George (ή νοσοκομείου Al Roum όπως είναι ευρύτερα γνωστό), στη συνοικία Ασραφίγε της Βηρυτού, όταν το ωστικό κύμα της ισχυρής έκρηξης στο λιμάνι την πέταξε με δύναμη έξω από το δωμάτιο στο οποίο βρισκόταν και την «προσγείωσε» στον παρακείμενο θάλαμο εντατικής νοσηλείας νεογνών. Προς στιγμήν ένιωσε να χάνει τις αισθήσεις της αλλά μόλις ανέκτησε τις δυνάμεις της, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκε ήταν πώς θα σώσει τα μωρά που βρίσκονταν μέσα στις θερμοκοιτίδες.

«Όταν σημειώθηκε η έκρηξη ήμουν στην αίθουσα νεογνών κι είχα σχεδόν ολοκληρώσει τη βάρδιά μου. Άκουσα έναν εκκωφαντικό θόρυβο, το πάτωμα άρχισε να σείεται και το ωστικό κύμα παρέσυρε τα πάντα… το ταβάνι άρχισε να καταρρέει και κομμάτια του έπεφταν πάνω στις θερμοκοιτίδες, ενώ παντού ακούγονταν ουρλιαχτά», αφηγείται στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η 26χρονη νοσοκόμα, με τη φωνή της στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής να βγαίνει με δυσκολία, καθώς «ξεδιπλώνει» τις οδυνηρές στιγμές που η ίδια και χιλιάδες συμπατριώτες της βίωσαν την περασμένη Τρίτη από την ισχυρή έκρηξη που συγκλόνισε τη Βηρυτό.

«Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν οι άνθρωποι που εργάζονταν μαζί μου και τα μωρά. Όλοι οι συνάδελφοί μου ήταν μέσα στα αίματα. Αιμορραγούσαν από παντού… Ρωτούσαμε όλοι πανικόβλητοι τι είχε συμβεί και μας είπαν ότι πρέπει να εγκαταλείψουμε το κτίριο το συντομότερο δυνατό. Η πρώτη μου σκέψη ήταν να σώσω τα μωρά. Δεν μπορούσα να τ’ αφήσω στις θερμοκοιτίδες σ’ ένα κτίριο υπό κατάρρευση», λέει η νεαρή Λιβανέζα, που ήδη μετρούσε πεντέμισι χρόνια εργασίας στο νοσοκομείο έως τη μέρα εκείνη. Σε απόσταση μικρότερη του ενός χιλιομέτρου από το λιμάνι, το νοσοκομείο «Al Roum» ήταν από τα κτίρια που δέχθηκε τη μεγαλύτερη πίεση από την έκρηξη, που κατέστρεψε ένα πολύ μεγάλο μέρος της πρωτεύουσας του Λιβάνου, σκόρπισε τον θάνατο, έστειλε χιλιάδες ανθρώπους στο νοσοκομείο κι άφησε εκατοντάδες χιλιάδες άστεγους.

Με το σοκ να μην έχει υποχωρήσει αλλά με την αίσθηση του καθήκοντος να υπερισχύει κάθε άλλου συναισθήματος τις κρίσιμες εκείνες στιγμές, η νεαρή νοσοκόμα, δίχως δεύτερη σκέψη, άρπαξε στα χέρια της ένα ζευγάρι δίδυμων νεογνών κι ακόμη ένα μωρό αφού προηγουμένως ένας από τους επισκέπτες της μονάδας τη βοήθησε να σηκώσουν τα αντικείμενα που είχαν πέσει πάνω στις θερμοκοιτίδες.

Με τα ασανσέρ εκτός λειτουργίας και τα πεσμένα αντικείμενα να καθιστούν αδύνατη την πρόσβαση στις εξόδους κινδύνου, η Πάμελα έπρεπε να μαζέψει όσα ψυχικά αποθέματα της είχαν απομείνει για να κατέβει τους τέσσερις ορόφους που τη χώριζαν από την έξοδο έχοντας στην αγκαλιά της τα μωρά. Μοναδικό μέλημά της, όπως εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ήταν μην τυχόν γλιστρήσει μέσα στον πανικό και της φύγει κάποιο απ’ αυτά. Η ψυχραιμία που επέδειξε αλλά και η αγωνία της, όπως λέει, να τα κρατήσει ασφαλή ήταν αυτά που όχι μόνο την οδήγησαν στην έξοδο αλλά κι έβαλαν …φτερά στα πόδια της αφού χρειάστηκε να περπατήσει μια απόσταση περίπου πέντε χιλιομέτρων προκειμένου να προσφέρει στα μωρά ασφαλές καταφύγιο.

Σε όλη τη διαδρομή, βαδίζοντας πλάι πλάι μ’ έναν άλλον γιατρό, ανάμεσα σε ανθρώπους που έτρεχαν πανικόβλητοι για τη ζωή τους, το μόνο της μέλημα ήταν να κρατήσει ζεστά τα νεογνά, που ζύγιζαν κάτω από δύο κιλά, προκειμένου ν’ αντέξουν ώσπου να μεταφερθούν σε κάποιο άλλο νοσοκομείο. Στη διαδρομή έπαιρνε τις μπλούζες που με προθυμία της πρόσφεραν περαστικοί για να τα ζεστάνει κι ύστερα από περίπου πέντε χιλιόμετρα αγωνίας βρέθηκε στον δρόμο της ένα αυτοκίνητο που τους μετέφερε σε νοσοκομείο λίγο έξω από τη Βηρυτό.

Σ’ όλη αυτή τη δύσκολη διαδρομή, ούτε μια στιγμή δεν της πέρασε από το μυαλό να τρέξει για να σωθεί η ίδια αφήνοντας πίσω της τα νεογνά. «Ή θα έμενα δίπλα τους στο νοσοκομείο περιμένοντας βοήθεια ή θα έφευγα παίρνοντας μαζί μου τα μωρά, όπως κι έγινε. Αυτή είναι η αποστολή μου. Αυτά τα μωρά είναι υπό την προστασία μου, είτε είναι εκεί οι γονείς τους είτε όχι. Δεν μπορούσα στιγμή να φανταστώ ότι θα έφευγα χωρίς να πάρω μαζί μου αυτά τα μωρά», λέει κατηγορηματικά η 26χρονη νοσοκόμα, η οποία μπορεί να έχει εκπαιδευτεί για ν’ αντιμετωπίζει έκτακτα περιστατικά στη μονάδα των επειγόντων αλλά αυτό που βίωσε και οι εικόνες που αντίκρισε δεν …χωρούν σε κανένα εκπαιδευτικό σχήμα όπως δεν χωρούν και στο ανθρώπινο μυαλό.

Το σίγουρο είναι πως όλο αυτό που έζησε θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένο μέσα της, όπως και σε όλους η εικόνα της με τα τρία μωρά στην αγκαλιά που απαθανάτισε λίγα λεπτά μετά την έκρηξη ο φωτογράφος Μπιλάλ Τζαουίς (Bilal Jawich), ο οποίος αναφέρει χαρακτηριστικά στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook πως στα 16 χρόνια της διαδρομής του ως φωτορεπόρτερ, με πολέμους στο ενεργητικό του, δεν είχε δει τίποτα παρόμοιο όπως αυτό που αντίκρισε την περασμένη Τρίτη στην περιοχή της Ασραφίγε, όπου βρίσκεται -ή μάλλον …βρισκόταν- το νοσοκομείο «Al Roum» και η «ηρωίδα νοσηλεύτριά του», όπως αποκαλεί την Πάμελα Ζεϊνούν