Γράφει ο Αθανάσιος Ε. Δρούγος*

Η συγκεκριμένη μισθοφορική δύναμη χρησιμοποιείται από τη Μόσχα ως «μακρύ χέρι της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής σε διακεκαυμένες ζώνες, όπου μαίνονται πόλεμοι και συγκρούσεις», χωρίς να αναγκάζεται η Ρωσία να προχωρά σε αποστολή – μακριά από τα σύνορά της- στρατιωτικών δυνάμεων ενώ δεν αναλαμβάνει και την ευθύνη ότι τους έχει στείλει η ίδια. Πάντως θεωρούνται ως «τα ελβετικά μαχαίρια στην υποστήριξη των συμφερόντων της Μόσχας».

Τις τελευταίες ημέρες, πέντε γιγαντιαία αεροσκάφη της ρωσικής αεροπορίας μετέφεραν άνδρες και υλικό στη Σύρτη και στην αεροπορική βάση Αλ Τζούφρα σε ενίσχυση των δυνάμεων του Χαφτάρ που συγκρούονται στον εμφύλιο πόλεμο της Λιβύης με τη νόμιμη κυβέρνηση Σάρατζ στην Τρίπολη και τους υποστηρικτές της, που είναι κυρίως η Τουρκία και το Κατάρ.

Οπως οι Ρώσοι στους Βαλκανικούς Πολέμους συμμετείχαν κατά της Τουρκίας, αλλά και στον ισπανικό εμφύλιο στα μέσα της δεκαετίας του ’30, μέσω τέτοιων οργανώσεων (όχι όμως στην καθαρά σημερινή μισθοφορική τους μορφή), έτσι και τώρα η WAGNER από το 2014 έχει παρουσία στην παράνομα προσαρτηθείσα Κριμαία, στις δύο περιοχές του Ντονμπάς (Ανατολική Ουκρανία, δηλαδή σε Ντόνετσκ και Λουγκάνσκ), στη Συρία και το 2018 στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία.

Οταν ο Χαφτάρ με την επιχείρηση DIGNITY είχε επί 14 μήνες περικυκλώσει την Τρίπολη, άνδρες της εταιρίας διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στην υποστήριξή του. Ειδικότερα είναι πολύ καλοί ως ελεύθεροι σκοπευτές, καθώς και στη χρήση πυροβόλων όπλων και όλμων. Στελέχη της εταιρίας έχουν ειδικότητες επίσης σε θέματα κυβερνοπολέμου, ενώ βάσει πολυσέλιδης αμερικανικής μελέτης (που είναι στη διάθεση του υπογράφοντος), έχουν επίσης εξειδικευμένες γνώσεις σε θέματα ναρκοθέτησης περιοχών. Πολλοί από αυτούς προέρχονται από τις ειδικές δυνάμεις του ρωσικού στρατού και έχουν αποκτήσει πολεμικές εμπειρίες από περιοχές του Βόρειου Καυκάσου, όπως την Τσετσενία, την Ινγκουσετία και το Νταγκεστάν.

Στο μέτωπο της Δυτικής Λιβύης, αν δεν αναπτύσσονταν υπέρτερες τουρκικές δυνάμεις στις αρχές του 2020, οι άνδρες της εταιρίας είχαν προσεγγίσει αρκετά τις νότιες και ανατολικές γειτονιές της Τρίπολης.

Επίσημα η Μόσχα δεν παραδέχεται την παρουσία της μισθοφορικής δύναμης σε περιοχές εμφύλιων συγκρούσεων, ενώ το 2018 η αμερικανική πολεμική αεροπορία στην Ανατολική Συρία (περιοχή Ντιερ ελ Ζορ) βομβάρδισε τη βάση της WAGNER, όπου έχασαν τη ζωή τους 285 άνδρες της, αλλά η Μόσχα δεν παραδέχθηκε ότι ήταν δικοί της. Το 2019 στη Μοζαμβίκη προσκλήθηκαν για να εξουδετερώσουν ισλαμιστές αντάρτες στα βόρεια της χώρας αλλά απέτυχαν και αποσύρθηκαν. Λέγεται ότι η Μοζαμβίκη ζήτησε να αποσυρθούν λόγω πιέσεων από τις ΗΠΑ και την Πορτογαλία (πρώην αποικία της).
Στη Βενεζουέλα μικρή δύναμη Ρώσων μισθοφόρων έχει την ευθύνη της ασφάλειας του προεδρικού μεγάρου Μιραφλόρες, του προέδρου Μαδούρο.

Από την έντυπη έκδοση

*Ο Δρ Αθανάσιος Ε. Δρούγος είναι Διεθνολόγος-Γεωστρατηγικός Αναλυτής

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr