Χάρη στα δεδομένα που συγκέντρωσε το ιαπωνικό διαστημικό σκάφος Kaguya, το οποίο τέθηκε σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη το 2007, ερευνητές του Πανεπιστημίου της Οσάκα απέδειξαν ότι ένας πελώριος αστεροειδής, διαμέτρου τουλάχιστον 100 χιλιομέτρων, διαλύθηκε σε τρισεκατομμύρια μετεωρίτες. Τα συντρίμμια χτύπησαν με βία το σύστημα Γης-Σελήνης.

Ο βομβαρδισμός αυτός συνέβη πριν από 800 εκατομμύρια χρόνια και είχε ως αποτέλεσμα να αλλάξει το περιβάλλον και η βιολογία του πλανήτη μας, αναφέρει η μελέτη που δημοσιεύεται στην επιστημονική επιθεώρηση Nature Communications.

Αστεροειδείς τέτοιου μεγέθους είναι πιθανόν να χτυπήσουν τη Γη κάθε 100 εκατομμύρια χρόνια. Όμως στον πλανήτη μας οι κρατήρες από την πρόσκρουση που είναι παλαιότεροι των 600 εκατομμυρίων ετών είναι αδύνατον να εντοπιστούν και να χρονολογηθούν, επειδή χάνονται λόγω της διάβρωσης του εδάφους, της δραστηριότητας των ηφαιστείων και άλλων γεωλογικών φαινομένων.

Έτσι οι επιστήμονες σκέφθηκαν να μελετήσουν τη Σελήνη, όπου σχεδόν δεν υπάρχει διάβρωση του εδάφους. Μπόρεσαν μάλιστα να χρονολογήσουν 59 μεγάλους κρατήρες, όπως εκείνον του Κοπέρνικου, όπου θα γινόταν η προσσελήνωση της αποστολής Apollo 18 το 1971. Για να το καταφέρουν, ανέλυσαν την πυκνότητα των μικρών, δευτερευόντων κρατήρων που σχηματίστηκαν τριγύρω τους από την εκτόξευση μικρών βράχων και διαπίστωσαν ότι τουλάχιστον 8 από τους 59 μεγάλους κρατήρες σχηματίστηκαν ταυτόχρονα, από μια βροχή αστεροειδών.

Δεδομένων των πιθανοτήτων, οι ερευνητές υποθέτουν ότι η ίδια «βροχή» έπληξε και τη Γη με ασύλληπτη δύναμη: η συνολική μάζα των μετεωριτών αυτών ανερχόταν σε 40-50 τετράκις εκατομμύρια τόνους, δηλαδή ήταν 30-60 φορές μεγαλύτερη από εκείνη του αστεροειδή που έπεσε στη χερσόνησο Γιουκατάν του Μεξικού πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια και εξαφάνισε τα τρία τέταρτα των ειδών που ζούσαν τότε στη Γη.

Ο βομβαρδισμός της Σελήνης φαίνεται ότι σημειώθηκε ακριβώς πριν από την Κρυογενή Περίοδο (720-635 εκατομμύρια χρόνια πριν), κατά την οποία η Γη καλύφθηκε από πάγους πάχους πολλών χιλιομέτρων. «Οι ανακαλύψεις μας δείχνουν ότι αυτά τα εξω-γήινα στοιχεία μπορεί να επηρέασαν τους θαλάσσιους βιοχημικούς κύκλους, να προκάλεσαν σοβαρή διατάραξη του γήινου κλίματος και να οδήγησαν στην εμφάνιση των ζώων», γράφουν οι συγγραφείς της μελέτης.