Χρειάστηκαν 63 ώρες αγωνίας, «σασπένς», για να ολοκληρωθεί η διαδικασία, γράφει η ανταποκρίτρια στην Αθήνα, Αντεά Γκιγιό.

Εξήντα τρεις ώρες, κατά τη διάρκεια των οποίων, οι οκτώ υποψήφιοι με τις ομάδες τους, από τους πλέον ισχυρούς επιχειρηματίες της χώρας, σε μια πρωτοφανή διαδικασία κεκλεισμένων των θυρών, παρέμειναν κλεισμένοι στο εσωτερικό του κτιρίου της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης, κάτω από εξαιρετικά μέτρα ασφάλειας.

«Η μάχη των εκατομμυρίων έδωσε το πλεονέκτημα σε 4 Έλληνες ολιγάρχες από τους πλέον ισχυρούς και τους λιγότερο αμφιλεγόμενους».

Το δημοσίευμα δίνει τα ονόματα και μερικά βιογραφικά στοιχεία των: Βαγγέλη Μαρίνακη, Χρήστου Καλογρίτσα, Θεόδωρου Κυριακού και Γιάννη Αλαφούζου.

Εκτιμά ότι οι δύο χαμένοι των Star και Alpha, θα μπορούσαν ίσως να συμμετέχουν σε πιθανή νέα δημοπρασία για θεματικά κανάλια.

«Ήταν μια υπόσχεση της κυβέρνησης» υπογραμμίζει η Le Monde. Έως τώρα, καμία εκτελεστική εξουσία δεν είχε καταφέρει να υποχρεώσει τους καναλάρχες να πληρώσουν για τις άδειές τους.

«Αυτή η σημαντική μεταρρύθμιση του οπτικοακουστικού ελληνικού τοπίου ήταν μια υπόσχεση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Εδώ και μήνες ο Νίκος Παππάς, το δεξί χέρι του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, διαχειρίζεται αυτό το τόσο αμφιλεγόμενο θέμα, για τον εξορθολογισμό της δυσανάλογης σχέσης με την αγορά, όπως ο ίδιος λέει, για τα 11 εκατομμύρια των κατοίκων της χώρας και από την άλλη πλευρά, για την αντιμετώπιση του περίφημου τρίγωνου των απαράδεκτων σχέσεων μεταξύ των πολιτικών, των ΜΜΕ και των Τραπεζών, που στα ελληνικά αποκαλούν “διαπλοκή”».

«Παρατηρώντας τα αποτελέσματα βλέπουμε περισσότερο μια ανανέωση στις γενιές, παρά μια πραγματική επιχείρηση καθαρά χέρια» λέει η Monde, κάνοντας στη συνέχεια αναφορά σε κυβερνητική δήλωση: «Για πρώτη φορά, αυτοί οι καπετάνιοι της βιομηχανίας, είναι υποχρεωμένοι να πληρώσουν για τη χρήση των αδειών και γίνεται πλέον σεβαστός ο νόμος».

«Από το 1989 και από το νόμο που επέτρεψε την απελευθέρωση της ελληνικής αγοράς του οπτικοακουστικού τομέα», εξηγεί το δημοσίευμα «προέκυψαν περίπου δέκα ιδιωτικά κανάλια. Αλλά μέχρι στιγμής, παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες ρύθμισης, καμία κυβέρνηση δεν είχε καταφέρει να αναγκάσει τους ιδιοκτήτες των ιδιωτικών καναλιών να πληρώσουν τις άδειες που χρησιμοποιούσαν και που απαιτούσε ο νόμος. Υπήρχε ένα κοινό ενδιαφέρον μεταξύ των διαδοχικών κυβερνήσεων και των εργοδοτών του Τύπου, προκειμένου να μην γίνει τίποτα».

Η Le Monde υπογραμμίζει ότι ο Αλέξης Τσίπρας « είχε υποσχεθεί να βάλει τέλος σε αυτή την κατάσταση. Την είχε καταστήσει σύμβολο στο κυβερνητικό του έργο και έπαιξε πολιτικά σκληρά».

Από την ΝΔ όμως κατηγορείται ότι «ενώ είπε ότι θέλει να τελειώσει με τη διαπλοκή, επιχειρεί να χειραγωγήσει τα ΜΜΕ που δεν συμφωνούν μαζί του» και αναφέρεται σαν παράδειγμα η περίπτωση του Mega που δεν απέκτησε συχνότητα.

Σύμφωνα με τη Monde, το θέμα της δημοπράτησης των αδειών απέχει πολύ από το να έχει κλείσει, διότι μόλις άρχισε η δικαστική μάχη.

Αμφισβητείται η νομιμότητα της διαδικασίας και το Συμβούλιο της Επικρατείας θα πρέπει να γνωμοδοτήσει, λέει η Monde.

Το δημοσίευμα κλείσει με δήλωση του Γιάννη Πρετεντέρη (πολιτικού σχολιαστή στο Mega) σύμφωνα με τον οποίο «τα κανάλια που έχασαν θα προσφύγουν σίγουρα στις Βρυξέλλες για παρεμπόδιση του ανταγωνισμού. Αυτός ο περιορισμός σε τέσσερα κανάλια φαίνεται δύσκολο να δικαιολογηθεί και αυτό το τραγελαφικό επεισόδιο των δημοπρασιών που ζήσαμε, δεν είναι παρά μόνο το πρώτο κεφάλαιο μιας μακράς μάχης» ανέφερε ο Γ. Πρετεντέρης.