Τελικά τα δημοψηφίσματα έχουν γίνει μόδα στην Ευρώπη καθώς μετά το ελληνικό δημοψήφισμα, του οποίου την επέτειο γιορτάζουμε σήμερα, ακολούθησε το Brexit και τώρα και το ουγγρικό το οποίο μάλιστα εγείρει πολλά ερωτηματικά.

Η Ουγγαρία αναμένεται να διεξάγει στις 2 Οκτωβρίου το δημοψήφισμα για το προσφυγικό με αφορμή το σχέδιο κατανομής των μεταναστών στις χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στο συγκεκριμένο σχέδιο αντιτίθεται ο πρωθυπουργός Βίκτορ Ορμπάν, ο οποίος αποφάσισε να καταφύγει στην λαϊκή βούληση.

Οι Ούγγροι θα κληθούν στις κάλπες για να απαντήσουν στο ακόλουθο ερώτημα:

«Θέλετε η Ευρωπαϊκή Ένωση να θεσπίσει την υποχρεωτική μετεγκατάσταση μη ούγγρων πολιτών στην Ουγγαρία χωρίς την έγκριση του ουγγρικού κοινοβουλίου;».

Το παραπάνω ερώτημα ωστόσο προκαλεί ανησυχία στην Ευρώπη καθώς είναι ξεκάθαρο πως η Βουδαπέστη βάζει στο στόχαστρο όλους τους μη Ούγγρους και δεν γίνεται σαφές πως μιλά για πρόσφυγες ή μετανάστες.

Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί στις 2 Οκτωβρίου, ανακοίνωσε σήμερα, ανήμερα της επετείου του Ελληνικού δημοψηφίσματος, ο πρόεδρος Γιάνος ‘Αντερ.

Ο συντηρητικός πρωθυπουργός Βίκτορ Ορμπάν, ο οποίος υιοθετεί αντιμεταναστευτική ρητορική, είχε ανακοινώσει πριν από μερικούς μήνες τη διεξαγωγή αυτής της ψηφοφορίας κατά του σχεδίου μετεγκατάστασης εντός των κρατών μελών για τους 160.000 αιτούντες άσυλο που βρίσκονται στην Ελλάδα και την Ιταλία, χώρες που αποτελούν τις πύλες εισόδου στην ΕΕ.

Η Βουδαπέστη εκτιμά ότι αυτές οι υποχρεωτικές ποσοστώσεις κατανομής των μεταναστών, που υιοθετήθηκαν τον περασμένο Σεπτέμβριο από τους 28, παραβιάζουν την κυριαρχία της.

Στις αρχές του Απριλίου, η ουγγρική κυβέρνηση ξεκίνησε την εκστρατεία της υπέρ του όχι, προβάλλοντας κυρίως την απειλή για την ύπαρξη «τρομοκρατών» ανάμεσα στους πρόσφυγες.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ωστόσο, υπενθύμισε ότι το πρόγραμμα αποφασίστηκε «με διαδικασία απόφασης επί της οποίας συμφώνησαν όλα τα κράτη μέλη» και ότι το σχέδιο αυτό έχει νομικά δεσμευτικό χαρακτήρα. Η Ουγγαρία προσέφυγε τον Δεκέμβριο στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ελπίζοντας να απαλλαγεί από την υποχρέωση αυτή.

Στην πράξη, το σχέδιο μετεγκατάστασης προχωρά αργά, ομάδες λίγων δεκάδων προσφύγων μεταφέρονται τακτικά από την Ελλάδα ή την Ιταλία σε διάφορες χώρες της ΕΕ που έχουν δεσμευτεί να τους δεχθούν.