Η Πυραμίδα του Χέοπα στη Γκίζα, ύψους 139 μέτρων και πλάτους 230 μέτρων, είναι η μεγαλύτερη που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα και κατασκευάσθηκε στη διάρκεια του Φαραώ Χούφου (πιο γνωστού ως Χέοπα) της 15ης δυναστείας, ο οποίος υπήρξε ηγεμόνας από το 2509 έως το 2483 π.Χ.

Προκειμένου να μάθουν περισσότερα για το τι μπορεί να κρύβει στο εσωτερικό της, οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον Μεχντί Ταγιουμπί του Ινστιτούτου ΗΙΡ του Παρισιού και τον Κουνιχίρο Μορισίμα του Πανεπιστημίου της Ναγκόγια, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό “Nature”, χρησιμοποίησαν εξελιγμένες τεχνικές της σωματιδιακής φυσικής για να δουν στο εσωτερικό της πυραμίδας με τρόπο παρόμοιο -αλλά πολύ πιο αποτελεσματικό- με τις ακτίνες Χ που “βλέπουν” μέσα στο σώμα.

Συγκεκριμένα, για να διαπεράσουν τις πέτρες της πυραμίδας, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τα υποατομικά σωματίδια μιόνια, τα οποία αποτελούν υποπροϊόντα της κοσμικής ακτινοβολίας, όταν αυτή αλληλεπιδρά με τα άτομα στο ανώτερο στρώμα της γήινης ατμόσφαιρας. Τα μιόνια -που πέφτουν συνεχώς στη Γη με ταχύτητες σχεδόν όσο του φωτός και με ρυθμό περίπου 10.000 ανά τετραγωνικό μέτρο ανά λεπτό- ακολουθούν διαφορετικές πορείες, όταν κινούνται μέσω της πέτρας ή του αέρα. Έτσι, οι επιστήμονες μπόρεσαν να διακρίνουν την κρυφή κοιλότητα μέσα στην πυραμίδα.

Συνδυάζοντας τρεις διαφορετικές τεχνικές «ακτινογραφίας» μέσω μιονίων, οι επιστήμονες επιβεβαίωσαν πέραν κάθε αμφιβολίας ότι ένας επιμήκης κενός χώρος μήκους άνω των 30 μέτρων βρίσκεται πάνω από τη Μεγάλη Γαλαρία, είναι σχεδόν παράλληλος και έχει μια παρόμοια διατομή με αυτήν.Προς το παρόν, η ακριβής δομή και ο ρόλος του κενού χώρου παραμένουν άγνωστα, αλλά ελπίζεται ότι μελλοντικές μελέτες θα ρίξουν περισσότερο φως στο μυστήριο. Οι επιστήμονες δεν είναι σίγουροι αν ο κενός χώρος, που ονομάσθηκε «Μεγάλο Κενό ScanPyramids» (από το όνομα της επιστημονικής αποστολής), είναι ενιαίος ή χωρισμένος σε επιμέρους διαμερίσματα, αν είναι οριζόντιος ή επικλινής.

Δεν υπάρχει ομοφωνία των επιστημόνων για το πώς ακριβώς χτίσθηκε η Πυραμίδα του Χέοπα, η οποία θεωρείται το αρχαιότερο από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου και το μόνο που σώζεται μέχρι σήμερα, ενώ είναι γενικότερα ένα από τα αρχαιότερα και μεγαλύτερα μνημεία στη Γη. Ο Ηρόδοτος περιγράφει την κατασκευή της πυραμίδας, αλλά το 440 π.Χ., δηλαδή ύστερα από περίπου 2.000 χρόνια. Τα μόνα κείμενα που έχουν βρεθεί από την εποχή του φαραώ Χέοπα και ανακαλύφθηκαν το 2013, οι είναι πάπυροι που αφορούν τα «λογιστικά» του έργου (π.χ. από πού και πώς μεταφέρθηκαν οι λίθοι), αλλά όχι την ίδια την μέθοδο της κατασκευής.

Μέχρι σήμερα στην Μεγάλη Πυραμίδα είχαν ανακαλυφθεί τρεις θάλαμοι σε διαφορετικά ύψη: του Βασιλιά, της Βασίλισσας και ένας υπόγειος, οι οποίοι συνδέονται με διάφορους διαδρόμους, με πιο γνωστό τη λεγόμενη «μεγάλη γαλαρία», η οποία έχει μήκος σχεδόν 47 μέτρων, ύψος 8,6 μέτρων και πλάτος ενός έως δύο μέτρων.

Οι γάλλοι και ιάπωνες επιστήμονες τόνισαν ότι οι τεχνολογίες της σύγχρονης σωματιδιακής φυσικής μπορούν στο μέλλον να αξιοποιηθούν πιο συστηματικά για τη μελέτη -με μη καστροφικό και επεμβατικό τρόπο- και άλλων μνημείων της αρχαιότητας. Ήδη έχουν δοκιμασθεί σε μνημεία κοντά στη Ρώμη και στη Νάπολη, καθώς και στην Πυραμίδα του Ήλιου στο Μεξικό.

Ακόμη, οι ανιχνευτές μιονίων έχουν ήδη αξιοποιηθεί στους επιταχυντές σωματιδίων, στην μελέτη ηφαιστείων, στην ανίχνευση του εσωτερικού του κατεστραμμένου πυρηνικού αντιδραστήρα της Φουκουσίμα στην Ιαπωνία, σε συσκευές ελέγχου για θέματα ασφαλείας κ.α.

^{Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ}