Μέσα στον Απρίλιο πρόκειται να παρακολουθήσουμε το τραγικό τέλος του Φίλιππου και εμείς σας το παρουσιάζουμε καρέ καρέ. Μετά το τέλος της δίκης της Χάιδως, η Βασιλική και ο άντρας της κάνουν μια κουβέντα για τον γάμο τους και εκείνος δείχνει μετανιωμένος για όλα. Ωστόσο, λίγες ώρες αργότερα, εξαφανίζεται ξαφνικά από προσώπου γης και όλοι ανησυχούν πολύ.

Η Γη της Ελιάς: Ο Στάθης πηγαίνει στη φυλακή να δει την Αρετή

Ο Λυκούργος προσπαθεί να καθησυχάσει τη Βασιλική και τη Χάιδω, λέγοντάς τους ότι έφυγε επίτηδες, επειδή δεχόταν απειλές από τον Βαφέα. Παράλληλα, η οικογένειά του απευθύνεται στην Αστυνομία και ο Κουράκος τους ενημερώνει ότι το κινητό του Φίλιππου δεν μπορεί να εντοπιστεί. Ο χρόνος κυλάει βασανιστικά, καθώς ο νεαρός παραμένει εξαφανισμένος και οι έρευνες αποδεικνύονται άκαρπες. Εφιαλτικές σκέψεις γυρίζουν στο μυαλό της Χάιδως, που τρέμει ότι ο Παναγιώτης ξεκίνησε νέο γδικιωμό, ενώ ο Στάθης και η Αριάδνη συμπαραστέκονται στη Βασιλική. Τη δική της αγωνία βιώνει και η Ειρήνη, που δεν μπορεί να διανοηθεί ότι έναν χρόνο μετά τον θάνατο του Κίμωνα μπορεί να χάσει και τον άλλο της αδελφό. Την επόμενη ημέρα, ο Κουράκος οργανώνει ομάδες έρευνας με αστυνομικούς και εθελοντές για να ψάξουν σε όλη τη Μάνη. Λίγες ώρες αργότερα, εντοπίζεται το αυτοκίνητο του Φίλιππου, αλλά ο ίδιος παραμένει άφαντος.

Συγχρόνως, ο αστυνόμος δίνει εντολή να παρακολουθούν διακριτικά τον Βαφέα, ενώ πλέον φοβάται για τα χειρότερα. Ενώ η Χάιδω και η Βασιλική τρέμουν ότι ο Φίλιππος μπορεί να είναι νεκρός, ο Λυκούργος και ο Στάθης προσπαθούν να τις παρηγορήσουν, δίνοντάς τους ελπίδες. Όμως, στη συνέχεια, το Λιμενικό ειδοποιεί τον Κουράκο ότι εντοπίστηκε το πτώμα ενός νεαρού στη θάλασσα, σε μία βραχονησίδα. Τότε ο αστυνόμος ζητάει από τη Χάιδω να πάει για αναγνώριση της σορού. Την ίδια στιγμή, ένα ακόμα στοιχείο βάζει τον Βαφέα στο κάδρο των υπόπτων.

Τελικά, η γυναίκα πηγαίνει και με πόνο ψυχής διαπιστώνει ότι ο άντρας που βρέθηκε νεκρός είναι ο γιος της και ο μεγαλύτερος φόβος της επιβεβαιώνεται με τον χειρότερο τρόπο. Η Χάιδω σπαράζει και θρηνεί για τον χαμό του Φίλιππου, ενώ συγχρόνως κατακλύζεται από τύψεις και ενοχές.