Τι σας έκανε να πείτε το «ναι» σε μία τηλεοπτική δουλειά, περίπου δέκα χρόνια μετά την τελευταία σας συμμετοχή;

Νομίζω ότι ο λόγος ήταν η ισχυρή επιθυμία διαφυγής και απόδρασης από την καραντίνα. Με τα θέατρα κλειστά έναν χρόνο και κλεισμένη στο σπίτι για δώδεκα μήνες, ακούς τις προτάσεις με μια άλλη λαχτάρα, που, για να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω αν θα την είχα χωρίς αυτές τις συνθήκες.

Είχατε το προαίσθημα ότι αυτή η σειρά θα αγκαλιαστεί πολύ από το κοινό;

Ενιωσα ότι έχει ανοιχτό δίαυλο, γιατί το θέμα της μας είναι πολύ οικείο, οι χαρακτήρες πολύ αγαπησιάρηδες και οι συντελεστές και συμπρωταγωνιστές είναι άνθρωποι που τους εκτιμώ πολύ.

Μόλις λίγες εβδομάδες στον αέρα και το σίριαλ «Ζακέτα να πάρεις» σημειώνει διψήφια ποσοστά τηλεθέασης… Σας ενδιαφέρει το κομμάτι των μετρήσεων;

Οταν δουλεύεις για την κρατική τηλεόραση, έχεις την πολυτέλεια να μην τρέχεις σαν άλογο κούρσας. Δεν είναι τα νούμερα το παν. Κι αυτό εμένα με ανακουφίζει και με κάνει να νιώθω ότι δουλεύω σε συνθήκες περισσότερο ανθρώπινες. Δεν έχω να αποδείξω τίποτα σε αυτήν την ηλικία και με όλα όσα έχω πίσω μου. Το μόνο που επιθυμώ πια είναι να μου επιτρέπουν να κάνω τη δουλειά μου και να μπορώ να το απολαμβάνω.

Ποια στοιχεία θεωρείτε ότι έκαναν την εν λόγω δουλειά να ξεχωρίσει; Ειδικά σε μια εποχή που διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν έντονος ανταγωνισμός και πλουραλισμός στην TV.

Νομίζω ότι ο κόσμος βλέπει με πολύ μεγάλη συμπάθεια την προσπάθεια που κάνει η ΕΡΤ στη μυθοπλασία. Αυτή η προσπάθεια θα αποτυπωθεί καλύτερα στο μέλλον, αλλά σ’ εμάς έδωσε ήδη μια πολύ καλή ώθηση. Επειτα η κωμωδία έχει λείψει από τις επιλογές των άλλων καναλιών και σε συνδυασμό με το καστ τριών πολύ αγαπημένων προσώπων, που είχαμε καιρό να εμφανιστούμε, με μια τόσο αναγνωρίσιμη θεματολογία και τίτλο. «Κούμπωσαν» όλα.

Τι παρακολουθείτε στην ελληνική τηλεόραση; Σειρές, ριάλιτι;

Βλέπω σειρές σε πλατφόρμες, λατρεύω το σινεμά, αλλά φέτος… έφαγα κόλλημα με το ριάλιτι επιβίωσης. Ελεγα μέσα μου: «Να και κάποιοι που υποφέρουν πιο πολύ από μας» (γέλια).

Τις επαναλήψεις του σίριαλ «Κωνσταντίνου & Ελένης» τις βλέπετε; Νοσταλγείτε εκείνη την εποχή;

Δεν το ’χω πολύ με τη νοσταλγία… Εξωραΐζει καταστάσεις και σε κάνει λίγο ηττοπαθή. Το θέμα είναι να κοιτάς πώς θα αντεπεξέλθεις στις καινούργιες προκλήσεις. Αν οι εποχές είναι χειρότερες, πιο κυνικές, πιο απελπισμένες, γυρνώντας πίσω απελπίζεσαι κι άλλο. Αρα, καταλαβαίνεις ότι όχι, δεν βλέπω τις επαναλήψεις.

Οι χρήστες των social media σάς αποθέωσαν στην πρεμιέρα της σειράς, τα περισσότερα σχόλια αφορούσαν στη χαρά του κοινού που επιστρέψατε. Σας συγκινεί η αγάπη του κόσμου;

Οχι μόνο με συγκινεί, είμαι ευγνώμων. Και δεν το λέω με ίχνος λαϊκισμού. Η αγάπη του κοινού ποτέ δεν με εγκλώβισε. Αντίθετα, μου επέτρεψε να δοκιμάσω κι άλλους δρόμους, πιο δύσβατους, πιο απροσδόκητους, στο θέατρο για παράδειγμα. Οπου εκεί το κοινό ξεβολεύεται από τον καναπέ του και πληρώνει είσοδο για να σε δει. Δεν είναι μόνο αγάπη αυτό που έχει κερδηθεί με το κοινό. Είναι μια βαθιά εμπιστοσύνη.

Λαμβάνετε μηνύματα αγάπης στα μέσα δικτύωσης;

Ναι, και όχι μόνο. Μου «τη λένε» κιόλας. Ολα είναι στο πρόγραμμα. Δεν συμφωνούμε πάντα…

Μετρώντας πολλά χρόνια σε θέατρο και τηλεόραση, ποια είναι η μεγαλύτερη επιβράβευση;

Το να ακούσω ότι μια θεατρική παράσταση έχει «σημαδέψει» κάποιον. Οτι τη θυμάται ύστερα από χρόνια και τη μνημονεύει. Μου έχει τύχει να τρώω σε εστιατόριο και πίσω μου μια παρέα να σχολιάζει μια παλαιότερη παράστασή μου, χωρίς να ξέρουν ότι ακούω… Αυτό ήταν η μεγαλύτερη επιβράβευση.

Υπάρχουν, τελικά, μυστικά επιτυχίας για να ξεχωρίσει ένας ηθοποιός και να παραμείνει στην κορυφή για χρόνια;

Οσο είναι ανήσυχος και δεν επαναπαύεται σημαίνει ότι είναι ζωντανός. Και όσο είναι ζωντανός είναι και δημιουργικός. Κανένας δεν είναι πάντα σε φόρμα. Ολοι έχουμε κακές και καλές στιγμές. Σημασία έχει, όταν πέφτεις, να ξανασηκώνεσαι και να σκέφτεσαι: «Θα κάνω πάλι αυτό που μου αξίζει».

Υπήρξαν δύσκολες στιγμές και συνεργασίες σε αυτήν τη μεγάλη πορεία που έχετε διαγράψει;

Ναι, βέβαια. Δεν ταιριάζουμε όλοι με όλους. Εχουν ξεκινήσει συνεργασίες που έχουν διακοπεί. Εχω νιώσει πολλές φορές και αμηχανία και δυσφορία. Αλλά η σεζόν κρατάει μόνο κάποιους μήνες, οπότε δεν το επαναλαμβάνεις.

Τι θα συμβουλεύατε τη νέα γενιά ηθοποιών;

Να μη φοβάται να αγαπήσει και να αφοσιωθεί σε αυτήν τη δουλειά. Αυτή αλλά και κάθε δουλειά ό,τι δίνεις σου επιστρέφει. Ας μάθει όμως κανείς τα όριά του πριν την κάνει. Ας διαβάσει πολύ και ας ψαχτεί πολύ. Χρειάζεται μια σοβαρή δουλειά με τον εαυτό σου για να μην τραυματιστείς, μια σοβαρή αυτογνωσία για να μπορέσεις να ανταποκριθείς και στους ρόλους και στη διαδικασία της υποκριτικής.

Εκτός από τη μεγάλη επαγγελματική επιτυχία που έχετε βιώσει και βιώνετε, είστε από τις επώνυμες που κατάφεραν να ισορροπούν ανάμεσα σε δουλειά και προσωπική-οικογενειακή γαλήνη. Ηταν δύσκολο αυτό το εγχείρημα στο πέρας των χρόνων;

Ημουν τυχερή. Συναντήθηκα με τους σωστούς ανθρώπους.

Μπήκατε ποτέ στο δίλημμα, καριέρα ή οικογένεια;

Οχι. Πάντα πίστευα ότι έχω ανάγκη και τα δύο για να ισορροπώ.

Ούσα και μητέρα, είστε από τις μαμάδες τις καταπιεστικές, που λένε, για παράδειγμα, «ζακέτα να πάρεις»; (γέλια)

Εχω κάνει και πιο τρελά πράγματα για την κόρη μου. Την έχω συνοδεύσει από απόσταση και στην πρώτη της διαδήλωση. Και της πήγαινα νερό σε περίπτωση που ιδρώσει!

Πώς τα πάτε με τον χρόνο που κυλά; Σας αγχώνει το ότι μεγαλώνετε;

Στο θέατρο ο χρόνος μόνο θετικά λειτουργεί. Ωριμάζεις, μαθαίνεις την αξία της παύσης, της συμπύκνωσης, την αξία ότι το λιγότερο είναι περισσότερο, κάθε ρυτίδα, κάθε χαραγματιά είναι στοιχείο ερμηνείας… Αν η τηλεόραση και γενικά η εικόνα ήταν η επιλογή μου, τότε μάλλον θα έτρεχα για πλαστικές.

Τι θέλετε να κάνετε που ακόμη δεν έχετε μπορέσει-καταφέρει;

Την επόμενη υπέρβαση που θα ξεπεράσει τις προηγούμενες.

Κλείνοντας τα μάτια, ποια ευχή θα κάνατε;

Να είμαστε καλά εγώ και οι αγαπημένοι μου. Ολα τα υπόλοιπα κανονίζονται.

Από το ΤΥΠΟΣ TV που κυκλοφορεί με την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου