Ό,τι εκτοξεύτηκε όμως, έπεσε στο έδαφος αρκετά γρήγορα. Όχι με κρότο. Έπεσε σταδιακά και με ένα κάποιο πρεστίζ. Λες και γλιστράει πάνω στην πασαρέλα κάποιο μοντέλο της Victoria’s Secret. Κανείς δεν θα γελάσει με την τούμπα. Όλοι θα σκεφτούν ότι μια σέξι γυναίκα έπεσε. Έτσι συνέβη και με το Castle Rock. Τουλάχιστον αυτό ισχύει για εμάς που το έχουμε δει ως το πέμπτο επεισόδιο.

Ένας φανατικός αναγνώστης των βιβλίων θα έχει διαφορετικό δέσιμο με κάθε τι που προέρχεται από τον βασιλιά του horror. Ένας που απλά γνωρίζει το έργο του Στίβεν Κινγκ, ίσως να διαθέτει μια πιο αντικειμενική ματιά για τη σειρά του Hulu, της οποίας την παραγωγή έχουν αναλάβει ο συγγραφέας και ο Τζ. Τζ. Έιμπραμς. Αυτή η ματιά λέει ότι το Castle Rock είναι μεν μια ωραία σειρά, αλλά έθεσε χαμηλά το ταβάνι της.

Ίσως να μην είναι σωστή επιλογή να βάζεις τον συμπυκνωμένο τρόμο ενός βιβλίου ή μιας ταινίας και να τον απλώνεις, άρα αποδυναμώνεις, σε πολλά επεισόδια. Κι αυτό συμβαίνει στο Castle Rock. Υπάρχουν αρκετές στιγμές που μοιάζουν ανούσιες ή σε ξεμακραίνουν από την αύρα μυστηρίου και τρόμου που διαθέτει ο κόσμος του Κινγκ.

Η εστίαση στον ωχρό και μυστηριώδη νεαρό που βρίσκεται σε ένα κλουβί στις φυλακές Shawshank έχει ελάχιστο χώρο σε κάθε επεισόδιο. Ο Μπιλ Σκάργκαρντ θα μπορούσε να εκτοξεύσει τη σειρά αν επικεντρωνόταν σε αυτόν. Η ώθηση που πήρε από τον κλόουν στο The It έδειξε τι μπορεί να κάνει. Όμως το Castle Rock δεν το εκμεταλλεύεται στο έπακρο.

Αναλώνεται αρκετά στο να χτίσει από όλες τις πλευρές την ουσία της ιστορίας. Το κάνει σε βαθμό που «καταποντίζει» όλα τα ωραία της χαρακτηριστικά. Ενδιαφέρον χαρακτήρας είναι ο Χένρι Ντίβερ που υποδύεται ο Αντρέ Χόλαντ. Καλογραμμένος ο ρόλος της Μέλανι Λίνσκι. Κάπου στη σύνδεση αυτών και στον χρόνο που τους δίνεται, χάνεται το ενδιαφέρον.

https://www.youtube.com/watch?v=gXsKCQenpt0

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]