Περίπου 400 εκατομμύρια ανθρώπους που πιστεύουν στον ίδιο Θεό και μιλάνε, με παραλλαγές, την ίδια γλώσσα. Ωστόσο, το μόνο που πετυχαίνει μέχρι στιγμής είναι να αναδεικνύει τις κοινωνικές ανισότητες και το ολοένα διευρυνόμενο χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών στον αραβικό κόσμο, εξαιτίας του οποίου, ας μην ξεχνάμε, ξέσπασαν οι εξεγέρσεις σε Αίγυπτο, Τυνησία και αλλού πριν από μία δεκαετία.

Περιδιαβαίνοντας τα αραβικά ΜΜΕ διαπιστώνουμε ότι τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν στις μέρες μας. Χωρίς υπερβολή, η διοργάνωση του Κατάρ μπορεί άνετα να χαρακτηριστεί ως το «Μουντιάλ των πλουσίων» (Αράβων και όχι μόνο…), καθώς ούτε η εύπορη μεσαία τάξη της Σαουδικής Αραβίας δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα έξοδά του. «Το κόστος μεταφοράς και διαμονής είναι εξωφρενικό», δήλωσε στο Arab Weekly o Μακράμ Αμπεντ, διαχειριστής λογαριασμού στο Facebook 40.000 και πλέον οπαδών της Εθνικής Τυνησίας.

Οσο για τον 25χρονο Σαουδάραβα φοιτητή Μουχάναντ, οποίος δεν θέλησε να πει το επίθετό του, «για να παρακολουθήσεις και τα τρία ματς του ομίλου, πρέπει να… πάρεις δάνειο». Παραδοσιακά, τα Παγκόσμια Κύπελλα προσελκύουν ευπορότερο κοινό σε σχέση με τα εθνικά πρωταθλήματα, που απευθύνονται κυρίως στα εργατικά στρώματα, υπογραμμίζει ο ιστορικός του ποδοσφαίρου Πολ Ντίτσι. «Ειδικά, όμως, το καταριανό», προσθέτει, «ενισχύει την παγκόσμια τάσης διεύρυνσης του χάσματος ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς στον πλανήτη».

Εντελώς ενδεικτικά, μολονότι η κυβέρνηση του Μαρόκου επιδότησε τις πτήσεις για Κατάρ, αυτές κοστίζουν 760 δολάρια. Ο 34χρονος Γιασίν δεν μπορεί να τα διαθέσει κι έτσι θα δει τους αγώνες από το σπίτι του, ενώ το 2018 είχε πάει στη Ρωσία.