Ο Αλέξης Τσίπρας μιλούσε για ένα «νεκρό Μνημόνιο». Ο Γιάνης Βαρουφάκης άρχισε να τρέχει από Eurogroup σε Eurogroup και να λέει ότι η Ελλάδα δεν πληρώνει. Κάπου εκεί είχε πεταχτεί ο Αλέκος Φλαμπουράρης, που γνωστοποίησε σε όλο τον πλανήτη ότι θα πληρώσουμε με… αέρα. Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης ονειρευόταν τη Μόσχα. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου έδινε σόου στη Βουλή.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. πάτησε γκάζι αγνοώντας τον τοίχο της πραγματικότητας. Η καταστροφή ήταν αναπόφευκτη. Ο Βαρουφάκης άρχισε να σχεδιάζει τα IOUs. Ο Αλέξης Τσίπρας -σύμφωνα με τον Ολάντ- ρώτησε τον Πούτιν αν μπορούσε να τυπώσει δραχμές. Ενώ κάποιοι εκλιπαρούσαν για μια… προκαταβολή σε ρούβλια, για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις!

Η χώρα βίωνε τις πιο μαύρες ημέρες της μεταπολιτευτικής Ιστορίας. Η προκήρυξη του δημοψηφίσματος, το κλείσιμο των τραπεζών και τα capital controls ήταν τα βήματα προς την έξοδο από την ευρωζώνη, πιθανότατα και από την Ε.Ε.

Η «κωλοτούμπα» του Αλέξη Τσίπρα αποσόβησε το μοιραίο. Προφανώς, την τελευταία στιγμή, ο τότε πρωθυπουργός αντιλήφθηκε πως η χώρα θα καταστρεφόταν και εκείνος θα εγκατέλειπε το Μαξίμου με… ελικόπτερο αλά Αργεντινή. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι ήταν αυτό που τον φόβισε περισσότερο από τα δύο.

ΤΕΤΟΙΟΥ μεγέθους πολιτική εξαπάτηση δεν είχε ξανασυμβεί στη χώρα. Αποδείχθηκε πως ο Αλέξης Τσίπρας και οι σύντροφοί του δεν είχαν ούτε plan A ούτε plan B. Υποσχέθηκαν τα πάντα όλα, εκμεταλλεύτηκαν την απόγνωση των καταταλαιπωρημένων από τα Μνημόνια πολιτών και αυτοεγκλωβίστηκαν στην «παγίδα» που έστησαν σε πολιτικούς αντιπάλους και Ευρωπαίους.

ΤΩΡΑ θα πει κανείς ότι όλα αυτά είναι αρχαία πολιτική ιστορία. Η Ελλάδα έχει αλλάξει σελίδα. Κανείς δεν αγωνιά όπως το 2015 για το αν θα έχει καταρρεύσει η οικονομία και η χώρα αύριο το πρωί. Αντιθέτως, έχει επέλθει η κανονικότητα.

ΑΥΤΗ η κανονικότητα είναι που ενοχλεί τον Αλέξη Τσίπρα. Αυτή η κανονικότητα που δεν ήταν ποτέ ευκαιρία για την Αριστερά. Γι’ αυτό και επιχειρεί και πάλι να μπαχαλοποιήσει το προεκλογικό σκηνικό.

ΜΟΝΟ που κάνει ένα σημαντικό λάθος. Το 2023 δεν είναι… 2015.