Η αλήθεια είναι ότι στην ελληνική γλώσσα δεν υπάρχει η επιφύλαξη του «σπάνια», αλλά αυτό που παρακολουθούμε με προσοχή είναι ότι ο Ερντογάν… δαγκώνει στη Συρία, τώρα δαγκώνει και στην Αρμενία, ενώ στα δόντια του βρίσκεται συνεχώς το νότιο ιρακινό Κουρδιστάν…

Οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν έπαιρναν στα σοβαρά τις άπειρες απειλητικές δηλώσεις Τούρκων, στο περιθώριο της πολιτικής, που σε κάθε επέτειο εκτόξευαν κατά της Ελλάδας. Για παράδειγμα, οι «Γκρίζοι Λύκοι», από το 1974 και μετά, τον Απρίλη ρωτούσαν αν θυμούνταν οι Ελληνες τον «άτυχο ή μαύρο πόλεμο» του 1897, Μάη μήνα δήλωναν ότι οι Ελληνες «ξέχασαν την πτώση της Κωνσταντινούπολης, όπου έτρεχε το αίμα ρυάκι στους δρόμους» και τον Ιούλιο φρόντιζαν να μας υπενθυμίζουν την εισβολή στην Κύπρο. Σεπτέμβρη μήνα έκαναν γιορτές για τη σφαγή στη Σμύρνη.

Ποτέ ελληνική κυβέρνηση δεν είχε δώσει σημασία σ’ αυτά τα γεγονότα. Δεν προέρχονταν από το επίσημο κράτος -αν και οι «Γκρίζοι Λύκοι» δρουν ως εθνικιστική παρακρατική οργάνωση- και δεν θεωρούσε ότι εξέφραζαν την εκάστοτε τουρκική κυβέρνηση. Γιατί, λοιπόν, να άνοιγε διάλογο μαζί τους; Βέβαια, όλο και κάποια ελληνική εφημερίδα είχε σχετικό μονόστηλο με τις δηλώσεις τους, για να μην ξεχνάμε τα αισθήματα κάποιων στην αντίπερα όχθη.

Ομως, από τον Αύγουστο του 2014, που ο Ερντογάν ανέλαβε πρόεδρος της Τουρκίας, ενώ παρατηρήθηκε κάποιος περιορισμός στα κηρύγματα μίσους από τους παρακρατικούς, ξεκίνησε ο ίδιος, στην αρχή υπαινικτικά, μετά πιο επιθετικά, παρά τις συστηματικές προσπάθειες της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης να κρατά ανοικτούς τους διαύλους επικοινωνίας. Τόλμησε να απειλήσει την Ελλάδα, ακόμη και ως φιλοξενούμενος, στο Προεδρικό Μέγαρο, τον Δεκέμβρη 2017. Τώρα, όμως, οι απειλές και οι προσβολές έχουν ενταθεί σε βαθμό «προετοιμασίας πολέμου». Και δεν περιορίζονται στο προεδρικό επίπεδο, αλλά υπουργοί, στρατιωτική ηγεσία, αρχηγοί κομμάτων ανοίγουν το στόμα τους και ανταγωνίζονται ποιος θα καταφερθεί με όλο και βιαιότερο ή και χυδαιότερο τρόπο κατά των Ελλήνων, απειλώντας με εισβολή στη χώρα. Το ζενίθ σημειώνεται μετά τη διθυραμβική ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Καπιτώλιο, όπου καταδείχθηκε όχι μόνον το υψηλό επίπεδο των ελληνοαμερικανικών σχέσεων, αλλά και η καθολική αποδοχή του Ελληνα πρωθυπουργού ως δύναμη και εγγύηση σταθερότητας στην περιοχή. Τέτοιες τιμές ο Ερντογάν μόνον καθ’ ύπνον.

Αναγνωρίζω ότι και ανάμεσα στους ηγέτες μπορεί να υπάρχει φθόνος. Αλλά το να κηρύξει και πόλεμο ο Ερντογάν επειδή ουκ εά αυτόν καθεύδειν το του Μητσοτάκη τρόπαιον; Γούστο θα ’χει…