Αλλά μήπως αναρωτιέται γιατί αδιαφόρησαν οι πολίτες; Η μία περίπτωση είναι πως επειδή ο ίδιος δεν καίγεται να μάθει, ίσχυσε η παροιμία «από πίτα που δεν τρως, τι σε νοιάζει κι αν καεί». Η άλλη είναι ότι πολλοί υποθέτουν πως ο ίδιος ξέρει το λόγο κι επομένως, η υποκλοπή μπορεί να του είναι χρήσιμη. Αλλη αντιπολίτευση δεν κάνει…

Αλλά, την ώρα που είχε αρχίσει ο κόσμος να το ξεχνάει, έπεσε το θέμα Καϊλή ως κεραυνός εν αιθρία. Οχι και τόσο… αιθρία. Η ίδια, όταν έσκασε το θέμα για την υποκλοπή του τηλεφώνου Ανδρουλάκη, είχε δηλώσει «και μένα με παρακολουθούν». Και ο μεν Ανδρουλάκης είχε θυμώσει επειδή η Καϊλή έκανε τη δήλωση «για να υποβαθμίσει τη δική του υποκλοπή», αλλά εν τέλει η Καϊλή είχε δίκιο, όπως δήλωσε ο αστυνομικός διευθυντής στις Βρυξέλλες. Το ζήτημα είναι ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν διέγραψε τότε την Καϊλή. Είπε ότι ναι μεν δεν την διέγραψε, αλλά δήλωσε στην υπεύθυνη της σοσιαλιστικής ομάδας ότι η Καϊλή δεν θα περιληφθεί στις λίστες του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ. Σε μας δεν το είπε. Το κρατούσε για έκπληξη, όταν θα ετοιμάζονταν οι λίστες για την Ευρωβουλή, δηλαδή, την άνοιξη του 2024. Το αφήνω ασχολίαστο.

Μάλλον όταν γυρίζει κουρασμένος από τις Βρυξέλλες οι δυο τρεις στενοί συνεργάτες του δεν θέλουν να τον στενοχωρούν και δεν του λένε τι σημαίνει για το κόμμα η δική του μόνιμη απουσία. Οτι με mail και τηλέφωνα αρχηγία δεν ασκείται ούτε σε θερινή κατασκήνωση. Πιθανόν να μη φτάνει στα αυτιά του και η απογοήτευση οπαδών, οι οποίοι με την εκλογή του πίστεψαν στην ολική επαναφορά του κόμματος. Ωστόσο, ο ίδιος δεν βλέπει πώς κινείται στις μετρήσεις, ώστε να έχει μια δική του εικόνα; Ούτε κόμμα προετοιμάζεται εκ του μακρόθεν για μια αναμέτρηση που θα είναι κομβική για το ΚΙΝ.ΑΛ.-ΠΑΣΟΚ -δεν αναφέρομαι σε συγκυβέρνηση, όχι επειδή την αποκλείει ο Ανδρουλάκης, αλλά επειδή τον αποκλείει ο Μητσοτάκης- αλλά και για τη δική του ηγεσία.

Ενα αποτέλεσμα σχετικό με εκείνο της τελευταίας μέτρησης, μετά το θάνατο της Φώφης Γεννηματά, θα επιβεβαίωνε εκείνο που λέγεται, μετ’ επιτάσεως, από παραγκωνισμένα στελέχη του κόμματος: «Λέμε Φώφη και κλαίμε»…