Ο ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε να παίξει επικοινωνιακά με την εθνική τραγωδία στο Μάτι και εκτέθηκε ανεπανόρθωτα. Στην αρχή ήταν η «στημένη» σύσκεψη στο Συντονιστικό, μετά ήρθαν οι «δορυφορικές φωτογραφίες» που έδειχναν εμπρησμό, το «όλα έγιναν σωστά» και το «δεν μπορούσε να γίνει εκκένωση». Τα ψευδοαφηγήματα γκρεμίστηκαν από την πραγματικότητα.

Η εθνική τραγωδία στα Τέμπη σοκάρει. Τα θύματα είναι στην πλειονότητά τους φοιτητές που επέστρεφαν στη Θεσσαλονίκη. Η οδύνη των γονιών που έχασαν τα παιδιά τους μας κάνει όλους να βουρκώνουμε.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβέρνηση της Ν.Δ. έκαναν τη σωστή επιλογή. Ανέλαβαν τις ευθύνες που τους αναλογούν. Παραιτήθηκε ο Κώστας Καραμανλής. «Ξηλώθηκαν» οι διοικήσεις σε ΟΣΕ, ΕΡΓΟΣΕ. Και όλα αυτά πριν καν τα κόμματα της αντιπολίτευσης ζητήσουν παραιτήσεις.

ΑΥΤΗ η ρεαλιστική -και όχι επικοινωνιακή αντιμετώπιση- δείχνει την άβυσσο που χωρίζει τη Ν.Δ. με τον ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν αφορά μόνο στην τραγωδία στα Τέμπη. Αλλά και στα Ελληνοτουρκικά, στο Μεταναστευτικό, στην πανδημία, στην εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία, στην ενεργειακή κρίση, στην ακρίβεια. Και αυτός είναι ο λόγος που δεν θα πρέπει να μετατεθεί η ημερομηνία των εκλογών, που είχε «κλειδώσει» για τις 9 Απριλίου.

ΝΑΙ, τίποτα δεν θα είχε γίνει αν δεν έκανε το μοιραίο λάθος ο σταθμάρχης. Αλλά τίποτα δεν θα είχε γίνει -ακόμα κι αν έκανε λάθος ο σταθμάρχης- αν λειτουργούσε ένα ψηφιακό κέντρο διαχείρισης κυκλοφορίας στους ελληνικούς σιδηροδρόμους.

ΑΥΤΟ, λοιπόν, δημιουργεί μία μεγάλη υποχρέωση για τη δεύτερη τετραετία της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

ΑΣ μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Το κράτος, αυτό που λέμε κρατικός μηχανισμός, πάσχει. Και η ασθένεια είναι σοβαρή. Τίποτα δεν αλλάζει. Τίποτα δεν προχωράει παρακάτω. Το gov.gr είναι η εξαίρεση. Αλλά, δυστυχώς, πρέπει κάποιοι να κάνουν και τη δουλειά. Στους σιδηροδρόμους, στην Υγεία, στην Παιδεία, στο βαθύ Δημόσιο, παντού.

ΔΕΝ αρκούν οι νομοθετικές μεταρρυθμίσεις. Πρέπει να «ξηλώνονται» όσοι δεν κάνουν αυτό που πρέπει. Π.χ., αν αναλάμβανε η ομάδα Πιερρακάκη να δημιουργήσει ένα ψηφιακό κέντρο διαχείρισης κυκλοφορίας στους ελληνικούς σιδηροδρόμους, θα το «καθάριζε» σε λίγους μήνες. Η διαδικασία με τους… αέναους διαγωνισμούς, τη γραφειοκρατία και τα μικροσυντεχνιακά ή μεγάλα συμφέροντα μπλοκάρει κάθε μεταρρύθμιση.

ΑΥΤΟΣ πρέπει να είναι και ο στόχος της δεύτερης τετραετίας. Οχι ο έλεγχος των «αρμών» της εξουσίας που θέλει ο «πολακικός» ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά ο έλεγχος των μεταρρυθμίσεων στην καρδιά του κράτους που ασθενεί και είτε δημιουργεί τραγωδίες είτε ταλαιπωρεί καθημερινά τους πολίτες.