Ναι, όλοι ξέρουμε -ακόμη και τα… Γλυπτά- πόσο επώδυνη είναι η ιδέα της επιστροφής για τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο Τσίπρας κοντεύει να αρρωστήσει από το άγχος του. Ισως και να νομίζει ότι με την επιστροφή τους τα Γλυπτά… θα τρέξουν να εγγραφούν αμέσως στους εκλογικούς καταλόγους και λόγω βαρύτητος η ψήφος τους θα είναι καταλυτική για το αποτέλεσμα…

Μα, είναι σοβαροί εκεί στην Κουμουνδούρου; Ο Μητσοτάκης είναι αυτός που άνοιξε την πόρτα της επιστροφής κατά τρόπο που δεν μπορεί να ξανακλείσει. Κι αν πρόκειται να επιστραφούν από τους Bρετανούς τα Γλυπτά, θα είναι αυτός που η Ιστορία θα γράψει ότι είχε αποφασιστική εμπλοκή. Αλλά κρέμεται ο Μητσοτάκης για την επόμενη τετραετή θητεία του στο Μαξίμου από την επιστροφή των Γλυπτών; Αν επιστραφούν τα Γλυπτά επί της διακυβέρνησής του θα το πιστωθεί στο ακέραιο.

Ο,τι σπουδαίο και μεγάλο γίνεται για την Ελλάδα το πιστώνονται ο εκάστοτε πρωθυπουργός και η κυβέρνηση. Oτι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έβαλε τη χώρα στην ΕΟΚ δεν του αναγνωρίζεται ότι έσωσε την Ελλάδα; Oτι ο Σημίτης έβαλε τη χώρα στο ευρώ δεν του αναγνωρίζεται ως η τεράστια προσφορά του στον τόπο; Ζητήματα εθνικής επιβίωσης ήταν και τα δύο! Να μην μπω στον πειρασμό και να θυμηθώ τι θα ήμασταν αν δεν ήμασταν κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αν είχαμε επιστρέψει στη δραχμή, όπως ήθελαν το 2015 ο Τσίπρας και οι συν αυτώ «αγαθοί».

Τα Γλυπτά του Παρθενώνα δεν εξασφαλίζουν το μέλλον της Ελλάδας. Εξασφαλίζουν όμως ότι το διαμελισμένο μνημείο θα κλείσει τις πληγές του. Ο κόσμος όλος θα απολαμβάνει της μοναδικής ομορφιάς γλυπτική σύνθεση, απαύγασμα της Αθηναϊκής Δημοκρατίας και της πολιτικής ικανότητας του Περικλή. Ο «Επιτάφιος», ο ύμνος στη Δημοκρατία, με γραφή Θουκυδίδη, έχει βρει την τέλεια έκφρασή του.

Η αλήθεια είναι, και την ξέρουν όλοι, πρωτίστως Αγγλοι, Γάλλοι, Γερμανοί, Αμερικανοί και άλλοι πολλοί, ότι αν δεν είχαν τα ελληνικά αριστουργήματα -ενός μοναδικού πολιτισμού αποδείξεις- τα μουσεία τους θα ήταν άδεια. Εμείς δεν τα ζητάμε πίσω. Θέλουμε να τα βλέπει ο κόσμος, να χαίρεται το θαύμα της μικρής Ελλάδας. Αλλά η επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα, πέρα από ηθική επιταγή, πέρα από συναισθηματική φόρτιση, πέρα από το Δίκαιο, πέρα από την Τέχνη, είναι η επούλωση ενός επώδυνου ακρωτηριασμού που υπέστη το πιο λαμπρό ανθρώπινο δημιούργημα στους αιώνες, λίγο χρόνο πριν η χώρα που τα δημιούργησε πάρει πίσω την ελευθερία της. Η επιστροφή των Γλυπτών είναι η δικαίωση της Ελλάδας.