Αυτή τη στροφή 180 μοιρών «ευρωπαϊκών χωρών» είχε επικαλεστεί, προκαταβολικά, η Εύα Καϊλή στην επίμαχη ομιλία της στην Ευρωβουλή, για να δικαιολογήσει τον ξαφνικό έρωτα με την Ντόχα. Ωσαύτως, ο κυνικός πρόεδρος της FIFA, Τζιάνι Ινφαντίνο, είπε ακριβώς ό,τι η Καϊλή («το Κατάρ προάγει τα εργασιακά δικαιώματα (!)», καλώντας τους αντιρρησίες να επικεντρωθούν στην μπαλίτσα – ειδικά οι υποκριτές Ευρωπαίοι, που εκμεταλλεύονταν επί 3.000 χρόνια τους Αραβες.

Ο Ινφαντίνο δεν είναι στέλεχος της Ε.Ε. Η νοοτροπία του, ωστόσο, συνάδει με το άνευ λογοδοσίας συμφεροντολογικό modus operandi της ευρω-γραφειοκρατίας, που πασχίζει να καλύψει την πρόεδρο της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, από τις κατηγορίες για κακοδιαχείριση (για να το πούμε κομψά) στην παραγγελία έως 4,2 δισεκατομμυρίων εμβολίων από την Pfizer, στην αρχή της πανδημίας, δίχως να ενημερώσει καμία κυβέρνηση ή άλλο ευρωπαϊκό όργανο.

Για την υπόθεση της Ούρσουλας διεξάγει έρευνα από τον Οκτώβριο η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία, η οποία εμφανώς πιέζεται να μην πάει βαθιά. Παράλληλα, η Ευρωπαία διαμεσολαβήτρια, Εμιλι Ο’Ράιλι, επέπληξε την Κομισιόν και της ζήτησε να βρει και να παραδώσει τα SMS που αντάλλαξε η Φον ντερ Λάιεν με τον Αλμπερτ Μπουρλά – ο οποίος, σημειωτέον, έχει αρνηθεί δύο φορές να καταθέσει στην Ευρωβουλή.

Συμψηφίζουν τα καμώματα της «fireproof Ursula» τα έργα της Καϊλή; Οχι, βέβαια. Δηλώνουν, όμως, δύο πράγματα. Πρώτον, για να πιάσεις το μεγάλο ψάρι χρειάζεσαι φαλαινοθηρικό και, δεύτερον, το «ψάρι που το έλεγαν Εύα» (θυμάστε το «A fish called Wanda» με την Τζέιμι Λι Κέρτις;) σε τέτοιο ενυδρείο μεγάλωσε, έτσι έμαθε να κολυμπάει. Ποιος θυμάται, άλλωστε, ότι το 1999 σύσσωμη η Κομισιόν του Ζακ Σαντέρ είχε παραιτηθεί για διαφθορά;