Ένα έργο πλημμυρισμένο νερό, που θέτει σε δοκιμασία σώμα και ψυχή, μια τολμηρή καταβύθιση στην πολυπλοκότητα της ανθρώπινης επιθυμίας που τιμήθηκε στην Ιταλία με το βραβείο Ubu 2020-21 («Καλύτερη ξένη παράσταση που παρουσιάστηκε στην Ιταλία»).
Το έργο ανεβαίνει στις 12, 13, 14, 15, 19, 20, 21, 26 και 27 Ιανουαρίου 2023 στην Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη και αποτελεί συμπαραγωγή του Δ. Παπαϊωάννου και του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Η προπώληση για όλες τις παραστάσεις άρχισε σήμερα, Δευτέρα 14 Νοεμβρίου.
Τατόι: Πώς θα είναι το μουσείο με τα θρυλικά βασιλικά αυτοκίνητα Rolls Royce, MG και Fiat
Το «ΙNK» είναι ένα έργο για δύο που δημιούργησε και ερμηνεύει ο ίδιος ο Δ. Παπαϊωάννου με τον Šuka Horn. Η πρώτη του εκδοχή γεννήθηκε το 2020 για δύο σημαντικούς ιταλικούς πολιτιστικούς φορείς, το Torino Danza Festival και το Reggio Emilia Aperto Festival. Φέτος, ο Δ. Παπαϊωάννου, artist in residence του Μεγάρου τα τελευταία πέντε χρόνια, επιστρέφει στο στούντιο και ολοκληρώνει το «ΙΝΚ» ενόψει της νέας του παγκόσμιας περιοδείας, η οποία αρχίζει τον Ιανουάριο του 2023 από την Αθήνα και θα ολοκληρωθεί στις αρχές του 2024. Το Μιλάνο, η Ρώμη, το Μόντρεαλ, το Εθνικό Θέατρο της Κορέας στη Σεούλ, το Sadler’s Wells στο Λονδίνο και η Μπιενάλε Χορού της Λυών είναι μόνο μερικοί από τους ενδιάμεσους σταθμούς του ταξιδιού αυτού, που έχει ως αφετηρία το Μέγαρο.
Η περιοδεία του «ΙΝΚ» αποτελεί συμπαραγωγή της Biennale de la danse de Lyon 2023, του Sadler’s Wells London και του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών και πραγματοποιείται με την υποστήριξη του ΥΠΠΟΑ.
«ΙΝΚ»
Ο φύλακας ενός σκοτεινού, κατακλυσμιαίου σύμπαντος πασχίζει να διατηρήσει την τάξη, ισορροπώντας πάνω σε μια διαρκή ευθραυστότητα. Η εισβολή ενός επισκέπτη από τα έγκατα της γης αναστατώνει τη μοναχική του ύπαρξη, φέρνοντάς τον αντιμέτωπο με την τρυφερότητα και την οδύνη, ακόμη και με τη βαναυσότητα.
Σε ένα ντουέτο που σύντομα εξελίσσεται σε μονομαχία, ο Δημήτρης Παπαϊωάννου, αντιμέτωπος με τον χορευτή Šuka Horn, θέτει σε δοκιμασία τα όρια της πραγματικότητας μέσα από τα φίλτρα της επιστημονικής φαντασίας και της φρίκης. Το αποτέλεσμα είναι μια καθηλωτική καταδίωξη, ένα ονειρικό (ή μήπως εφιαλτικό;) ανθρωποκυνηγητό… Ή μήπως είμαστε εμείς που προσπαθούμε να δραπετεύσουμε από το ίδιο μας το υποσυνείδητο;