Η ποίηση δεν έχει ανάγκη από ειδικές γιορτές για να λάμψει, όμως η σημερινή μέρα μάς θυμίζει πόσο σημαντική είναι στην καθημερινότητά μας. Με τις λέξεις της μπορείς να μεταφέρεις εικόνες, να εκφράσεις πόνο, χαρά, ελπίδα, να περιγράψεις μια στιγμή που δεν μπορείς αλλιώς να πεις. Είναι το καταφύγιο της ψυχής μας, η γέφυρα που μας ενώνει με τον κόσμο, και ταυτόχρονα ο καθρέφτης των πιο κρυφών μας σκέψεων.

Πέρα από τη γενική σημασία της ποίησης, για μένα προσωπικά, αυτή η μέρα φέρνει στο μυαλό μου την Αλεξάνδρεια, την πόλη που με γαλούχησε και που πάντα θα αποτελεί μέρος του είναι μου. Η Αλεξάνδρεια δεν είναι απλώς μια πόλη γεμάτη ιστορία, είναι η πόλη που μοιράστηκε τον πόνο, τις ελπίδες, τα όνειρα και τις απογοητεύσεις τόσων ανθρώπων που πέρασαν από εκεί. Μέσα από την ίδια την πόλη αναδύονται οι φωνές των ποιητών, που με τις λέξεις τους αποτύπωσαν την ουσία του κόσμου.

Ανάμεσα στους μεγάλους ποιητές της Αλεξάνδρειας, ο Κωνσταντίνος Καβάφης ξεχωρίζει για την ικανότητά του να ζωντανεύει τις αντιφάσεις της ανθρώπινης ψυχής και να αποτυπώνει τη σημασία του χρόνου, της αμφιβολίας και της προσωπικής αναζήτησης. Αν και ο Καβάφης είναι μόνο ένας από τους πολλούς ποιητές της πόλης, το έργο του παραμένει ένα φως που μας καθοδηγεί στις πιο σκοτεινές στιγμές μας, προσφέροντας μια μοναδική σοφία που αποτυπώνεται σε κάθε του στίχο.

Όμως, η ποίηση δεν περιορίζεται μόνο σε έναν ποιητή ή σε μια πόλη. Είναι παγκόσμια και διαχρονική, όπως διαπιστώνουμε μέσα από το έργο των βραβευμένων Ελλήνων ποιητών, οι οποίοι συνεχίζουν να εμπνέουν και να δίνουν φωνή στα συναισθήματα και τις σκέψεις μας. Ποιητές όπως ο Γιώργος Σεφέρης και ο Οδυσσέας Ελύτης, οι οποίοι με το έργο τους ανέδειξαν την ελληνική ποίηση σε παγκόσμιο επίπεδο και τιμήθηκαν με το Νόμπελ Λογοτεχνίας, άφησαν ανεξίτηλο το αποτύπωμά τους στην ποίηση του 20ού αιώνα. Ο Σεφέρης, με την εξαιρετική του ικανότητα να συνδυάζει το εσωτερικό του σύμπαν με το ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο, και ο Ελύτης, με την έντονα λυρική του γραφή που αντλεί από την ελληνική παράδοση, είναι δύο από τα φωτεινότερα παραδείγματα της διαχρονικότητας της ελληνικής ποίησης.

Επιπλέον, δεν μπορούμε να παραλείψουμε ποιητές όπως η Κική Δημουλά και ο Μίλτος Σαχτούρης, που έφεραν φρέσκες, καινοτόμες προσεγγίσεις στην ελληνική ποίηση, δημιουργώντας έργα που μιλούν για τη ζωή, τον θάνατο, την ανθρώπινη φύση και τις προσωπικές αναζητήσεις. Η ποίησή τους, γεμάτη από πικρές και όμορφες αλήθειες, αντικατοπτρίζει τις αντιφάσεις της ύπαρξής μας με μοναδικό τρόπο.

Η ποίηση, λοιπόν, δεν περιορίζεται σε έναν χώρο ή σε έναν χρόνο. Είναι το νήμα που ενώνει γενιές και πολιτισμούς, και μας προσφέρει έναν τρόπο να επικοινωνήσουμε πέρα από τα σύνορα των λέξεων. Η ποίηση είναι μια συνεχής αναζήτηση, που μας καλεί να κοιτάξουμε βαθιά μέσα μας, να κατανοήσουμε τον κόσμο γύρω μας, να νιώσουμε τη μαγεία που κρύβεται πίσω από τις πιο απλές ή πιο περίπλοκες στιγμές της ζωής.

Σήμερα, ας θυμηθούμε ότι η ποίηση δεν είναι μόνο για να την διαβάζουμε ή να την ακούμε. Είναι για να τη ζούμε, να την ενσωματώνουμε στην καθημερινότητά μας, να τη μοιραζόμαστε με τους άλλους και να την απολαμβάνουμε ως ένα πολύτιμο δώρο. Από τα μεγάλα έργα των ποιητών μέχρι τις μικρές, προσωπικές στιγμές που μας αγγίζουν, η ποίηση είναι πάντα παρούσα, για να μας θυμίζει ότι η ζωή μας είναι γεμάτη από λέξεις που περιμένουν να αποκαλυφθούν.