Η έκθεση αναδεικνύει συγκεκριμένα έξι καλλιτέχνες και μία καλλιτέχνιδα από διαφορετικές γενεές, των οποίων η τέχνη εξοστρακίζει τον ορθολογισμό και τη λογική, προβάλλοντας την πλήρη απελευθέρωση του νου και της καλλιτεχνικής πρακτικής. Συμμετέχουν οι: Τάσος Μαντζαβίνος, Τάσος Μισούρας, Μανταλίνα Ψωμά, Στέφανος Ρόκος, Δημήτρης Τάταρης, Αχιλλέας Πιστώνης και Itsmi.

Παρουσιάζονται 65 περίπου έργα από τη μόνιμη συλλογή της Πινακοθήκης, ορισμένα για πρώτη φορά: πίνακες ζωγραφικής, σχέδια, κατασκευές και γλυπτά. Τα έργα ιχνογραφoύν το «αλλού», σκιαγραφώντας κόσμους πέρα από την πραγματικότητα. Τα θραύσματα βιωμάτων και μνήμης που υπεισέρχονται στις αφηγηματικές συνθέσεις προσδίδουν αυτοβιογραφική χροιά. Οι θεατές προσλαμβάνουν ιστορίες μιας αινιγματικής ανθολογίας οπτικών και νοηματικών παραδοξολογιών. Εισχωρούν άμεσα στο φαντασιακό πεδίο των καλλιτεχνών. Γίνονται μάρτυρες πτυχών του σκοτεινού ασυνείδητου, που αναδύεται μεταστοιχειωμένο εικαστικά. Τα έργα διέπονται από ατμόσφαιρα ονείρου ή και εφιάλτη.

Ξεναγώντας μας στην έκθεση, η Μπία Παπαδοπούλου σημειώνει για το έργο του κάθε καλλιτέχνη ξεχωριστά: «Ο Τάσος Μαντζαβίνος εικονογραφεί αλληγορικά και με χιούμορ την ψυχαναλυτική θεώρηση που αναδεικνύει τη σκοτεινή  πλευρά του εαυτού… Στα έργα του, ήρωας είναι σχεδόν πάντα ο ίδιος. Μεταμφιέζεται εσαεί,  αλλάζοντας μαγικά ρόλους. Ανθρωπος, δράκος, και τα δύο μαζί…

Ο Τάσος Μισούρας ζωγραφίζει ταραγμένους ψυχισμούς, άνδρες και γυναίκες με πρόσωπα διαπεραστικά, φοβισμένα, με αλλοιωμένα χαρακτηριστικά, παραμορφωμένα. Σε καταστάσεις συχνά επικίνδυνες, σε χώρους απροσδιόριστους και απειλητικούς.

Οι χώροι της Μανταλίνας Ψωμά είναι αληθοφανείς, σχεδόν φωτογραφικοί. Αποδομένοι με ρεαλιστική γραφή και άρτια τρισδιάστατη προοπτική. Συνήθως απεικονίζουν εσωτερικά σπιτιών, οικεία ή και ανοίκεια, αλλά πάντα βιωμένα. Χώροι όπου έχει ζήσει ή έχει διαβεί. Ξεπηδούν από μνήμες και από όνειρα, ενώ φέρουν μία σαφή απόκοσμη αύρα.

Ο Αχιλλέας Πιστώνης εμπνέεται από τη λογοτεχνία, ειδικά από βιβλία με σουρεαλιστικό, ονειρικό περιεχόμενο. Μεταστοιχειώνει λογοτεχνικά σπαράγματα και φανταστικά σενάρια σε εικόνες φαινομενικά ρεαλιστικές. Τις εμποτίζει, όμως, με πλούσια αντιρεαλιστικά στοιχεία, αναιρώντας έτσι την αληθοφάνειά τους. Χρησιμοποιεί συχνά την προοπτική των πτηνών (bird’s eye view), μεταφέροντας τους θεατές στον ουρανό και προσφέροντας θέα της ζωγραφικής δράσης από ψηλά. Οι περίεργες αυτές οπτικές γωνίες συμβάλλουν στην αίσθηση ιλίγγου και αποπροσανατολισμού.

Το ψευδώνυμο Ιτσμί, από το αγγλικό «it’s me», μεταφέρει την παιχνιδιάρικη διάθεση που διέπει την ψυχοσύνθεση και το έργο του καλλιτέχνη. Ο Ιτσμί (πραγματικό όνομα Αλέξανδρος Νικολάου) ξεκίνησε την πορεία του ως street artist, αλλά σύντομα εγκατέλειψε τις παράνομες παρεμβάσεις στους τοίχους της πόλης για να στραφεί στη ζωγραφική του τελάρου. Η «κεκλεισμένων των θυρών» ζωγραφική του είναι μορφολογικά εξίσου αυθόρμητη και πηγαία με αυτήν που έκανε στους δρόμους: εκρηκτική, γεμάτη χρώμα, με σκόρπιες λέξεις, γράμματα και σύμβολα, με βίαιες χειρονομίες και γρήγορες μονοκοντυλιές. Ανθρωποκεντρικές συνθέσεις σμίγουν στοιχεία παραστατικού εξπρεσιονισμού και καρικατούρας. Συγκροτούν ιστορίες θρησκευτικές, μυθολογικές, καθημερινές – με όντα τερατώδη, γκροτέσκα, απειλητικά, συνήθως όμως συμπαθή.

Ο Στέφανος Ρόκος διηγείται ιστορίες ταυτόχρονα ρεαλιστικές και αντιρεαλιστικές. Λαμβάνουν χώρα σε περιβάλλοντα αλλόκοτα, συνήθως χωρισμένα σε δύο ζώνες. Οι αφηγήσεις του ενίοτε ακολουθούν διαφορετικές φορές-κατευθύνσεις, σαν να υπόκειται ο ίδιος ο καμβάς σε διαφορετικούς νόμους βαρύτητας. Η συστροφή της εικόνας διακόπτει απότομα την οπτική ροή, ανατρέπει την εξιστόρηση και δυσχεραίνει την ανάγνωση.

Ο Δημήτρης Τάταρης ζωγραφίζει τον λαβύρινθο του νου και της αχαλίνωτης σκέψης… Μελετά βιβλία ανατομίας και ζωολογίας, εντρυφεί στο βασίλειο των πτηνών και των ζώων, σε μορφές ανθρώπινες, ανθρωπόμορφες, υβριδικές. Τα έργα του βρίθουν από συμβολισμούς και κρυφές εικόνες, που κρύβονται δεξιοτεχνικά μέσα σε άλλες. Ο θεατής κυριολεκτικά καλείται να περιπλανηθεί στα δαιδαλώδη εικαστικά μονοπάτια, για να ανακαλύψει τα κρυμμένα μυστικά».

Μύηση του κοινού στη σύγχρονη ελληνική τέχνη

Οπως λέει ο ιδρυτής της Πινακοθήκης, Γιώργος Βογιατζόγλου, στον «Ε.Τ.»: «Η παρούσα έκθεση έρχεται λίγο μετά τις 18 Φεβρουαρίου 2025, οπότε η Πινακοθήκη μας έκλεισε δώδεκα χρόνια δημιουργικής παρουσίας στον εικαστικό χώρο. Συνεχίζουμε να ακολουθούμε με ακόμα μεγαλύτερο ενθουσιασμό το όραμά μας: τη στήριξη και προβολή καλλιτεχνών διαφορετικών γενεών, καθώς και τη μύηση του κοινού στη σύγχρονη ελληνική τέχνη. Η τέχνη και των επτά καλλιτεχνών που συμμετέχουν στην έκθεση αποποιείται τη λογική και οικειοποιείται την ατμόσφαιρα των ονείρων, υμνώντας τη μαγεία της ανεξέλεγκτης φαντασίας».

INFO
«Η μαγεία του παραδόξου», Πινακοθήκη Βογιατζόγλου. Εγκαίνια: Δευτέρα 17 Μαρτίου, 19:00. Διάρκεια έκθεσης: Εως 24 Μαΐου 2025. Είσοδος ελεύθερη για το κοινό.
Ελ. Βενιζέλου 63, Νέα Ιωνία, τηλ.: 210-2710472. Ωρες λειτουργίας: Πέμπτη, Παρασκευή 11:00 π.μ.-19:00, Σάββατο 11:00 π.μ.-15:00.