Τα ελληνικά πανεπιστήμια έχουν ήδη μπει στην κούρσα για τη δημιουργία κοινών πτυχίων με άλλα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια και τα πρώτα μεταπτυχιακά είναι πιθανόν να ξεκινήσουν μέσα στο 2025.
Συμμαχίες
Το πρώτο ευρωπαϊκό «κάλεσμα» για συμπράξεις ευρωπαϊκών πανεπιστημίων έγινε το 2019, με το ΕΚΠΑ, το ΑΠΘ και το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών να δημιουργούν συμμαχίες με κορυφαία ευρωπαϊκά πανεπιστήμια. Οι προκλήσεις, όπως αναφέρουν οι Ελληνες πανεπιστημιακοί στον «Ε.Τ.» της Κυριακής, ήταν πολλές, καθώς ουσιαστικά έπρεπε να χτίσουν από την αρχή ένα «ψηφιακό» πανεπιστήμιο, με κοινά προγράμματα σπουδών, κοινή γραμματεία και κοινή ερευνητική δραστηριότητα.
ΕΚΠΑ
«Εχουμε ήδη 150 μικροπρογράμματα (microcredentials) που προσφέρουμε ως συμμαχία, τα οποία είναι είτε summer schools είτε βραχυπρόθεσμης διάρκειας έως έξι μήνες», αναφέρει στον «Ε.Τ.» της Κυριακής, η κ. Σοφία Παπαϊωάννου, αντιπρύτανης Ακαδημαϊκών, Διεθνών Σχέσεων και Εξωστρέφειας του ΕΚΠΑ, το οποίο συμμετέχει στη συμμαχία CIVIS. Η Ελλάδα αποτελεί δημοφιλή προορισμό, λόγω του υψηλού πανεπιστημιακού κύρους αλλά και του κλίματός της, για τους Ευρωπαίους φοιτητές.
Το ΕΚΠΑ έχει ήδη υποβάλει τέσσερις προτάσεις για κοινό μεταπτυχιακό με δύο άλλα πανεπιστήμια και περιμένει έγκριση. «Μέσα στα επόμενα δύο χρόνια, θα μπορούσαμε να δώσουμε την ευκαιρία στους δικούς μας φοιτητές να φοιτήσουν σε ένα κοινό ευρωπαϊκό μεταπτυχιακό πρόγραμμα», σημειώνει η κ. Παπαϊωάννου.
Ενα κοινό μεταπτυχιακό προβλέπει τη συνεργασία τουλάχιστον τριών ευρωπαϊκών πανεπιστημίων. Οι φοιτητές θα σπουδάσουν σε δύο διαφορετικές χώρες και θα παρακολουθήσουν μαθήματα εξ αποστάσεως από την τρίτη χώρα.
Κρήτη: Ποινική δίωξη για ανθρωποκτονία από πρόθεση στον Γάλλο που σκότωσε με το αυτοκίνητό του την 36χρονη
ΑΠΘ
Εξίσου έντονες είναι και οι ζυμώσεις στο ΑΠΘ, το οποίο συμμετέχει στη συμμαχία EPICUR, όπου γίνονται συζητήσεις για προπτυχιακά και μεταπτυχιακά προγράμματα, ως προϊόν συνεργασίας ευρωπαϊκών πανεπιστημίων. Ηδη 800 φοιτητές του ΑΠΘ έχουν συμμετάσχει σε κοινά προγράμματα μικρής διάρκειας, με το πανεπιστήμιο να προετοιμάζει προτάσεις και για την απονομή πτυχίων. «Η συγκεκριμένη πρωτοβουλία είναι μία τεράστια ευκαιρία και για τα ερευνητικά προγράμματα. Ερευνητές απ’ όλη την Ευρώπη, που δεν θα μπορούσαν να “συναντηθούν” αλλιώς, μέσω των συμπράξεων συνεργάζονται και παράγουν ερευνητική δραστηριότητα, ενώ παράλληλα εργάζονται και στην επιχειρηματικότητα, μεταφέροντας την ιδέα τους στην κοινωνία», σημειώνει ο κ. Δημήτρης Κωβαίος, πρώην πρύτανης του ΑΠΘ και καθηγητής στο τμήμα Γεωπονίας.
ΕΜΠ
«Η συμβολή του ΕΜΠ ως εταίρου στην επίτευξη των στόχων του EULiST είναι σημαντική. Σήμερα περισσότερα από 50 μέλη της πολυτεχνειακής κοινότητας, μέλη ΔΕΠ, ΕΔΙΠ, ΕΤΕΠ, ερευνητές, φοιτητές, με τη στρατηγική καθοδήγηση των πρυτανικών Αρχών, συμμετέχουν στην υλοποίηση των δράσεων του ΕULiST, με ηγετικό ρόλο στα Πακέτα Εργασίας και δράσεις που αφορούν στην έρευνα, στη χρηματοδότηση της συμμαχίας, στην ψηφιακή πανεπιστημιούπολη, στις εφαρμογές της Τεχνητής Νοημοσύνης στην εκπαίδευση, στην επικοινωνία και την εξωστρέφεια στην Ευρώπη και διεθνώς», σημειώνει ο πρύτανης του ΕΜΠ, κ. Ιωάννης Χατζηγεωργίου.
ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ ΣΧΟΙΝΑΣ
«Χτίσαμε 60 ευρωπαϊκές συμμαχίες με 500 ΑΕΙ»
Το εγχείρημα του ευρωπαϊκού πτυχίου συναντάει πολλές προκλήσεις. Αν και εννέα πανεπιστήμια συμμετέχουν σε συμπράξεις ευρωπαϊκών πανεπιστημίων, καταγράφονται διαφορετικές ταχύτητες στα αποτελέσματά τους. Στη Σύνοδο των Πρυτάνεων, που πραγματοποιήθηκε στην Αλεξανδρούπολη πριν από λίγες εβδομάδες, ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Μαργαρίτης Σχοινάς, ανέφερε σχετικά: «Η ιδέα του πτυχίου αυτού εδράζεται σε μια μακρά και πλούσια ιστορία συνεργασιών και συμμαχιών μεταξύ των πανεπιστημίων της Ε.Ε. Σήμερα χτίσαμε 60 τέτοιες ευρωπαϊκές συμμαχίες με 500 ΑΕΙ, το 10% του συνολικού αριθμού πανεπιστημίων στην Ε.Ε. Οπως γνωρίζετε καλύτερα από εμένα, αυτές οι διασυνοριακές συνέργειες ήδη χρηματοδοτούν κοινά μαθήματα, διασυνοριακές συνεργασίες και ολοένα και περισσότερη κινητικότητα».
Από την πλευρά των πανεπιστημίων, οι δυσκολίες που συναντούν είναι η εύρεση κοινών προγραμμάτων, ένας τρόπος εξέτασης των φοιτητών που να ικανοποιεί όλα τα συμβαλλόμενα μέρη, αλλά και η προσαρμογή σε διαφορετικά συστήματα εκπαίδευσης.