Η πολυταξιδευμένη γερόντισσα -ήταν η δεύτερη γυναίκα που εισήχθη σε ελληνικό πανεπιστήμιο-, αφού μοίρασε όλα τα υπάρχοντά της, αφιερώθηκε στη φροντίδα των φτωχών και των ασθενών ταξιδεύοντας ανά τον κόσμο (Ινδία, Αφρική, Αμερική).

Η μοναχή Γαβριηλία Παπαγιάννη (Αυρηλία) γεννήθηκε στις 2 Οκτωβρίου του 1897 στην Κωνσταντινούπολη. Ηταν το μικρότερο παιδί της οικογένειας Παπαγιάννη, που ήταν ιδιαίτερα εύπορη. Λέγεται ότι η μεγάλη της αδελφή, η Βασιλική, ήταν εκείνη που της πρωτομίλησε για τον Θεό. Μαζί με τα παραμύθια που της διάβαζε, της έλεγε ιστορίες από το Ευαγγέλιο και την Παλαιά Διαθήκη.

Το 1923, κατά την ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, η οικογένειά της απελάθηκε και βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη.

Η νεαρή, τότε, Αυριηλία εισήχθε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου και έλαβε πτυχίο στη Φιλοσοφία. Σύμφωνα με τον βίο της, αγαπούσε τα φυτά, «μέχρι το τέλος της ζωής της μιλούσε μαζί τους», για αυτό και νωρίτερα είχε αποφοιτήσει απο τη Σχολή Γεωπονικής του Estavayer-le-Lac στην Ελβετία.

Στην Αθήνα μετέβη το 1932, όπου έπιασε δουλειά σε μία ψυχιατρική κλινική. Μετά από ένα χρόνο βρέθηκε στην Αγγλία. Εκεί, για να τα βγάλει πέρα, έκανε διάφορες δουλειές, χωρίς, ωστόσο, να σταματήσει να φροντίζει και πάλι φτωχούς. Παράλληλα σπούδασε Ποδολογία και Φυσικοθεραπεία.

Μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η γερόντισσα επέστρεψε στην Ελλάδα. Στην Αθήνα άνοιξε ιατρείο φυσικοθεραπείας, όπου και πάλι βοηθούσε απόρους.

Καταλυτικό ρόλο στη μετέπειτα πνευματική της ζωή έπαιξε ο θάνατο της μητέρας της, το 1954. Αφού έλαβε όρκο φτώχειας, παραχώρησε όλα τα υπάρχοντά της και αποφάσισε να φύγει στην Ινδία. Εκεί, για πέντε ολόκληρα χρόνια, στάθηκε στο πλευρό των λεπρών και έκανε τα αδύνατα δυνατά για την ανακούφισή τους. Στο διάστημα αυτό γνώρισε τη Μητέρα Τερέζα, τον Sivananda, τον ακτιβιστή κοινωνικό λειτουργό Baba Amte.

Το ταξίδι προσφοράς συνεχίστηκε στα Ιμαλάια, όπου για ένα χρόνο έζησε «μόνω τω Θεώ» σε ώρες ατελείωτης προσευχής. Η ίδια έλεγε αργότερα ότι εκείνο το χρόνο βίωσε τον ησυχαστικό μοναχισμό χωρίς καν να το γνωρίζει.

Πίστευε πλέον ότι έκανε το θέλημα του Θεού, όταν ξαφνικά της ήρθε το μήνυμα από τους αγγέλους, όπως η ίδια έλεγε: «Τώρα είσαι σε θέση να πας για μοναχή». Τότε κατάλαβε ότι ο μοναχισμός είναι ένας ιδιαίτερος και ανώτερος τρόπος ζωής.

Στα 62 της χρόνια μετέβη στη Βηθανία, σε ένα μοναστήρι. «Κι εκεί που νόμιζε ότι αυτή θα ήταν πλέον η ζωή της, άρχισε πάλι τα ταξίδια για να βοηθήσει: Αφρική, Αμερική, Ευρώπη.

Κοντά στο τέλος της ζωής της αποσύρθηκε σε ένα ερημητήριο στην Αίγινα, αλλά όταν εμφάνισε λέμφωμα Hodgkin επέστρεψε στην Αθήνα. Μετά από θεραπεία που θεωρήθηκε θαυματουργή, εγκατέλειψε την Αθήνα δύο χρόνια πριν από το θάνατό της και μετακόμισε στο νησί της Λέρου. Η γερόντισσα Γαβριηλία πέθανε στη Λέρο στις 28 Μαρτίου 1992.

Ειδήσεις σήμερα

Καρδίτσα: Με drone μετέφεραν τρόφιμα και φάρμακα σε αποκλεισμένους κατοίκους

Βία ανηλίκων: Διπλή επίθεση στον σταθμό του ΗΣΑΠ στην Ειρήνη

Κακοκαιρία Daniel: Ανοίγει σήμερα η πλατφόρμα για αποζημιώσεις ηλεκτρικών εγκαταστάσεων σε πλημμυροπαθείς