ΑΠΕΝΑΝΤΙ του έχει τον Πολάκη, που εκφράζει το καθαρό DNA του κόμματος, τον τοξικό πολακισμό. Εχει και αυτό την πλάκα του, βέβαια. Γιατί ο Κασσελάκης υιοθέτησε τον πολακισμό στους 11 μήνες της προεδρίας του. Και φαντάζει αρκετά πιθανό να συμμαχήσουν οι δυο τους, αν υπάρξει δεύτερος γύρος στις εσωκομματικές εκλογές.

ΤΡΙΤΟΣ υποψήφιος ο Σωκράτης Φάμελλος. Υποτίθεται πως εκφράζει τον παλιό ΣΥΡΙΖΑ. Υποδύεται τον μετριοπαθή. Μα πλάκα κάνουμε; Υπήρξε ποτέ μετριοπαθής ΣΥΡΙΖΑ; Δεν ήταν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που κραύγαζαν στις πλατείες των Αγανακτισμένων «Προδότες κουφάλες, έρχονται κρεμάλες»; Ή κατάγγελλαν τους «προδότες Μενουμεευρωπαίους» τις ημέρες του ψευδοδημοψηφίσματος; Αυτός ο «μετριοπαθής» ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε μπροστάρη τον Πολάκη; Εκπροσωπεί τη «φρουρά Τσίπρα»; Μπορεί. Αλλά, άραγε έχει πια κάποια δυναμική ο Αλέξης Τσίπρας; Θέλει να αναλάβει πάλι το κόμμα; Θέλει να το λουκετάρει και να φτιάξει κάτι δικό του; Ποιος ξέρει; Μικρή σημασία έχει.

ΤΟ πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ πιο μεγάλο. Οποιος κι αν εκλεγεί πρόεδρος. Ο,τι κι αν αποφασίσει να κάνει ο Αλέξης Τσίπρας. Και η δυναμική φάνηκε από πέρσι, όταν έφυγαν από την Κουμουνδούρου ένα σωρό κορυφαίοι υπουργοί της περιόδου 2015-2019, έφτιαξαν τη Νέα Αριστερά και με το ζόρι μάζεψαν 2% στις ευρωεκλογές.

ΤΟ πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι πως η κοινωνία τού έχει γυρίσει την πλάτη. Οι πολίτες αδιαφορούν, δεν έχουν καμία διάθεση να τους ακούσουν. Το ξεκατίνιασμα μεταξύ των στελεχών δημιούργησε ένα πρωτοφανές πολιτικό τσίρκο στα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Και, όταν συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο μεταξύ τους, ο λαός αντιλαμβάνεται πως αυτοί οι πολιτικοί δεν μπορούν να διοικήσουν ούτε καφενείο. Θα πει κανείς πως αυτό ήταν γνωστό εδώ και δεκαετίες, αλλά έλα που ήρθαν τα Mνημόνια και μέσα στον πολιτικό παραλογισμό της προηγούμενης δεκαετίας φάνταζαν σαν… σωτήρες. Σιγά το πράγμα. Εδώ μπήκαν στη Βουλή η Χρυσή Αυγή, ο Καμμένος, ο Λεβέντης, δεν θα έπιανε 30% ο ΣΥΡΙΖΑ;

ΓΙΑ την ώρα, πάντως, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ένα σκέτο 8% στις δημοσκοπήσεις. Και όλα δείχνουν πως σε λίγο καιρό θα βρίσκεται ακόμα πιο χαμηλά. Σιγά σιγά θα αποτελεί το απόλυτο παράδειγμα προς αποφυγήν για τις επόμενες γενιές, ως προς το τι θα είχαμε γλιτώσει ως χώρα και ως κοινωνία αν δεν είχαν γίνει κυβέρνηση.