Οι αριστεροί που καταγγέλλουν για ψύλλου πήδημα ότι κινδυνεύει η Δημοκρατία από τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη δεν μας είπαν ποιος είναι αυτός που στο κράτος δικαίου δικαιούται να είναι υπεράνω νόμων και Συντάγματος. Ουσιαστικά, τι ζητούν; Να εξαιρούνται a priori οι πολιτικοί επειδή εκλέγονται; Να φέρουν σχετικό σχέδιο νόμου στη Βουλή κι ας βγουν να το πουν στους πολίτες!

Μεγαλύτερη απόδειξη Δημοκρατίας, ευνομούμενου κράτους και ενσυνείδητου κρατικού λειτουργού δεν μπορεί να υπάρξει από τη δήλωση της εισαγγελέως, η οποία αντί να εισπράξει τους επαίνους των αριστερών, συνάντησε τη χλεύη τους. Και τέλος πάντων, επειδή μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα. Είμαι πεπεισμένη ότι, αν υπάρχει ένας και μόνον άνθρωπος στην Ελλάδα που θα συμφωνούσε με τη δήλωση της εισαγγελέως Βλάχου, ότι «κανείς δεν είναι υπεράνω των νόμων και του Συντάγματος», αυτή είναι η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Πρότυπο σεμνότητας, παιδείας και δημοκρατικού ήθους, με απόλυτη επίγνωση της θέσεώς της και των συνταγματικών επιταγών. Φυσικά, το αριστερό πρότυπο απόδοσης Δικαιοσύνης για τις λοιπές αριστερές δυνάμεις είναι τα λαϊκά δικαστήρια, τα οποία και εξακολουθούν να στήνουν από τα καθοδηγούμενα και κανοναρχούμενα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και από τα ΦΕΚ ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά μεταξύ τους χυδαιολογούν και μόνοι τους τα χαίρονται.

Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, μην έχοντας δυστυχώς επιδείξει έργο στο σχεδόν ένα χρόνο από την ανάληψη της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ -θα επαναλάβω: στο ΠΑΣΟΚ έρχεται η στιγμή που θα λένε Φώφη και θα κλαίνε…- πήρε παραμάσχαλα την επισύνδεσή του και την περιφέρει τεθλιμμένος, πιστεύοντας δύο πράγματα: Το πρώτο ότι τον «ψάχνουν» γιατί τον φοβούνται και το δεύτερο ότι τον «ψάχνουν» για να τον «κρατούν». Δυστυχώς, όταν κλείνεσαι στο γραφείο σου με τέσσερα άτομα, αφήνοντας απ’ έξω ακόμη κι εκείνους που σε στήριξαν να γίνεις αρχηγός, όταν υποπτεύεσαι τους πάντες και μένεις στις Βρυξέλες, επειδή η λεγόμενη αποζημίωση ενδιαφέρει, τότε εικόνα ολοκληρωμένη δεν μπορεί να έχεις παρά μόνον εκείνη που σου παρουσιάζουν οι… μπιστικοί.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο Ν. Ανδρουλάκης έδωσε την ευκαιρία στον Τσίπρα να διασφαλίσει το δικομματικό παιχνίδι του κλείνοντάς τον απ’ έξω. Με το κλάμα των επισυνδέσεων, οι ψήφοι δεν επιστρέφουν. Θα το διαπιστώσει, με σκληρό τρόπο, στις δεύτερες εκλογές, στις οποίες είναι ζήτημα αν θα υπερβεί το ποσοστό που κληρονόμησε.

Η Νέα Δημοκρατία μπορεί να κάνει και λάθη, αλλά κάνει δύο πράγματα ολόσωστα: Το πρώτο, δεν μπαίνει σε κουβέντα με τα ψέματα του Τσίπρα και με τη μελαγχολία του Ανδρουλάκη. Το δεύτερο, αντιλαμβάνεται πλήρως ότι οι πολίτες έχουν προβλήματα. Και σ’ αυτά επικεντρώνεται. Αριστα πράττει.