Βγήκε ήλιος δυνατός και οι μπουλντόζες πήραν μπρος. Το δίχτυ της εχθροπάθειας και του διχασμού γεμίζει όλο και μεγαλύτερες τρύπες, δημιουργώντας όλο και μεγαλύτερο χώρο για την αλήθεια και την ηπιότητα. Το τρενάκι του φόβου με τις δολοφονίες χαρακτήρων και με τα βαγόνια των fake news, που αλλοίωσαν την πραγματικότητα, εκτροχιάζεται πηγαίνοντας στα βράχια.

Κι όλα αυτά συμπίπτουν με την πολιτική συρρίκνωση του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία μπορεί, σε δεύτερο χρόνο, να οδηγήσει στην πολιτική εξαέρωσή του. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπέστη στρατηγική ήττα κι όπως όλα δείχνουν θα υποστεί μια ακόμα μεγαλύτερη και οδυνηρή ήττα σε 5 μέρες. Αυτό φρόντισαν και το έληξαν η Ιστορία και η πραγματικότητα. Ομως, οι παθογένειες με τις οποίες μπόλιασε την κοινωνία, όπως και οι πληγές που άνοιξε δεν τελειώνουν την Κυριακή το βράδυ. Ολα αυτά τα χρόνια η κοινωνία διχάστηκε. Φιλίες χρόνων χάλασαν. Οικογενειακές σχέσεις διαταράχθηκαν. Περιθωριακές ακτιβιστικές σέχτες καθόριζαν την καθημερινότητα εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών. Και μια νοσηρή ατμόσφαιρα σκέπασε τη χώρα, δημιουργώντας νέους «αρμούς» μιας εξουσίας που μιλούσε όπως μιλάνε οι χούλιγκαν στις θύρες, συμπεριφερόταν όπως οι ψευτόμαγκες στις πιάτσες και σκεπτόταν όπως ο Ρασπούτιν «στα καλύτερά» του.

Ναι, ο ΣΥΡΙΖΑ συρρικνώνεται, όμως ο «συριζαϊσμός» θέλει το χρόνο του για να εξαφανιστεί εντελώς. Υπήρξε μια βαθιά πολιτική, πολιτισμική, θεσμική και αισθητική πληγή για το ούτως ή άλλως ταλαιπωρημένο σώμα της ελληνικής κοινωνίας. Χρειάζεται χρόνος επούλωσης, όσο κι αν ο αιτιολογικός παράγων έχει εξασθενήσει.

Η πρώτη ευθύνη για την οριστική επιστροφή στη «μισερή» -για κάποιους- κανονικότητα και στην ηπιότητα ανήκει στη νέα κυβέρνηση που θα προκύψει την Κυριακή. Ανήκει στον Κ. Μητσοτάκη, ο οποίος, αν και υπήρξε προνομιακό θύμα αυτής της νοσηρότητας, αντιστάθηκε και αντιπαρέταξε μετριοπάθεια, λογική, σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Τώρα είναι δυο φορές υποχρεωμένος να εμπεδώσει κλίμα ενότητας, ηπιότητας και αισιοδοξίας. Χθες, από την Πάτρα, είπε ότι «κλείνει ένας κύκλος διχασμού και μαυρίλας» και ανοίγει ένας άλλος «ενότητας και αισιοδοξίας». Κι αυτό είναι ένα από τα πιο μεγάλα στοιχήματα-προκλήσεις για τη νέα κυβέρνηση. Γιατί, εκτός των άλλων, είναι και προϋπόθεση για την ανάπτυξη και τη δημιουργία, που μπορούν να οδηγήσουν σε καλύτερες μέρες και ευημερία.

Ο Κ. Μητσοτάκης το έχει αποδείξει με πολλούς τρόπους και σε πολλές ευκαιρίες. Αυτό θέλει, αυτό του πάει κι αυτό είναι το στιλ του. Δεν αρκεί όμως. Την ευκαιρία για να αλλάξει τη ζοφερή ατμόσφαιρα του την έδωσε ο ελληνικός λαός. Αν αυτή η πλειοψηφία κάνει μόνο ό,τι έκανε π.χ. με το «Μένουμε Ευρώπη», όταν αντέδρασε, αλλά μετά υποχώρησε στους καναπέδες μπροστά στο γιουρούσι των αγράμματων ρεβανσιστών, θα έχει κάνει μισή δουλειά.

Δεν χρειάζονται «κινηματικές» λογικές ή η αντικατάσταση των μπαχαλάκηδων με οργανωμένους «κυρ Παντελήδες». Χρειάζεται πιο ενεργή και ώριμη κοινωνική συμπεριφορά: από την οδηγική συμπεριφορά μέχρι ποιες ανάγωγες συμπεριφορές δεν γίνονται δεκτές χωρίς αντίδραση. Στο σούπερ μάρκετ, στη δουλειά, στις ουρές, στις πάσης φύσεως «μαγκιές» που γίνονται στο όνομα του «ανθρωπισμού» και του επιθετικού «δικαιωματισμού», στη συμπεριφορά στον υπάλληλο που εξυπηρετεί ή τον ντιλιβερά που φέρνει φαγητό στο σπίτι. Στις σκόπιμες και αβάσιμες απεργίες και στην αυθαιρεσία του κλεισίματος των δρόμων από 100 επαγγελματίες. Παντού. Σε ό,τι έκανε την ελληνική κοινωνία σχεδόν τριτοκοσμική χώρα σε επίπεδο κοινωνικής συμπεριφοράς και αγοραίας γλώσσας.

Μόνο η πολιτική βούληση της κυβέρνησης, με τη στήριξη της κοινωνικής πλειοψηφίας, μπορεί να τελειώσει οριστικά την «πολιτική ανωμαλία» του «συριζαϊσμού».

ΑΙΧΜΗ

ΤΑ ΑΛΛΑΖΕΙ ΟΛΑ!

Παρότι τα περισσότερα από τα γραφόμενα για το ποιος πάει σε ποιο υπουργείο είναι οι επιθυμίες των ενδιαφερομένων, ο Κ. Μητσοτάκης φαίνεται πως έχει πάρει την απόφαση «να τα αλλάξει όλα». Κράτος, δομές κυβέρνησης, αρμοδιότητες και πρόσωπα. Οπως έμαθα από πολύ έγκυρη πηγή, στην επόμενη κυβέρνηση είναι πάρα πολύ πιθανόν να μείνει στο υπουργείο της «μόνο μία υπουργός».

Ακόμα και τα ακλόνητα φαβορί για την παραμονή στα υπουργεία που κατείχαν δεν μοιάζουν και τόσο ακλόνητα. Υπάρχουν 6-7 πρωτοκλασάτοι υπουργοί οι οποίοι, όπως φαίνεται, θα παραμείνουν στην κυβέρνηση, αλλά σε άλλο υπουργείο απ’ αυτό που ήταν. Υπάρχουν επίσης ηχηρά ονόματα τα οποία είναι πιθανόν να μείνουν για ένα διάστημα στον «πάγκο» και να περιμένουν τον ανασχηματισμό στο πλαίσιο του «rotation».

Υπάρχουν νέα πρόσωπα που θα μπουν για πρώτη φορά στην κυβέρνηση, παίρνοντας την ευκαιρία τους, όπως υπάρχουν και μέλη της προηγούμενης κυβέρνησης τα οποία μάλλον δεν θα δουν ξανά υπουργείο ή υφυπουργείο. Αντιθέτως, υπάρχουν και πρόσωπα από το χώρο της Κεντροαριστεράς τα οποία είτε θα επανέλθουν είτε θα μπουν για πρώτη φορά στην κυβέρνηση.

Οι γυναίκες αναμένεται να είναι πολλές, και μάλιστα κάποιες απ’ αυτές σε «υπουργεία/ρόλους-έκπληξη». Αυτό που φαίνεται ότι δεν αλλάζει αλλά εμπλουτίζεται είναι ο «στενός πυρήνας» του Μ. Μαξίμου (Γ. Μπρατάκος, Α. Σκέρτσος, Γ. Γεραπετρίτης, αν δεν υπουργοποιηθεί). Η νέα είσοδος στον «στενό πυρήνα αναμένεται να είναι ο Στ. Παπασταύρου. Χωρίς αλλαγές αναμένεται να μείνει και η «φρουρά των εμπίστων» (Μ. Μπεκίρης, Γ. Μυλωνάκης, Θ. Νέζης, Στ. Κονταδάκης), όπως και οι νέοι που δοκιμάστηκαν και πέτυχαν (Π. Μαρινάκης, Γ. Σμυρλής).

Σταγόνες και στη Χ. Τρικούπη

Στην Κουμουνδούρου «βρέχει» καταρρακτωδώς και κανείς δεν ξέρει ποιον/ποιους θα πάρει τελικά το «ρέμα» που έχει δημιουργηθεί. Αλλά και στη Χ. Τρικούπη ο καιρός δεν είναι ανέφελος. Η απόσυρση του Γ. Γλύκα (δικηγόρου των κατηγορουμένων για τη δολοφονία του Σ. Βαλυράκη, αλλά και υπερασπιστή κατηγορουμένων στη δίκη της Χρυσής Αυγής), μετά τη δημόσια διαμαρτυρία της συζύγου του Σ. Βαλυράκη, Μίνας Παπαθεοδώρου-Βαλυράκη, χρεώθηκε ως γκάφα της νέας ηγετικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ. Λόγω της ασέβειας προς ένα ιστορικό και ιδρυτικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, απόρροια -όπως λένε- μιας «ιδιότυπης αλαζονείας» που επιδεικνύει. Αυτή συζήτηση όμως φαίνεται πως ανοίγει και μια άλλη συζήτηση, η οποία θα ολοκληρωθεί μετά την Κυριακή. Ακόμα κι αν το ΠΑΣΟΚ κινηθεί στο «ταβάνι» των δημοσκοπικών προβλέψεων (13%-14%), αυτό το ποσοστό «δεν είναι ισχυρό διψήφιο ποσοστό». Κι όπως λένε οι ενιστάμενοι, «εντάξει, πανηγυρίσαμε το 11%», αλλά «σε συνθήκες κατάρρευσης του ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορούμε να πανηγυρίσουμε και το 13%»…

ΑΠΟΡΙΕΣ-1

Πόσο μετανιωμένος μπορεί να είναι για την αυτοπαγίδευσή του με την απλή αναλογική; Εφτασε στο σημείο να πει ότι μια 7κομματική ή 8κομματική Βουλή είναι «γραφική» και «απαξιωμένη»…

ΑΠΟΡΙΑ-2

Στη λογική των «δικαιωματιστών» η δολοφονία μίας 27χρονης Πολωνής από έναν π.χ. Μπανγκλαντεσιανό είναι, άραγε, «γυναικοκτονία»;

ΑΠΟΡΙΑ-3

Ο κ. Μουζάλας δηλαδή χάρηκε τότε, με την πτώση του Τείχους του Βερολίνου;