Θα αναρωτιέστε ποια είναι η απόφαση που αποτελεί «δικαίωση» για τον Κουφοντίνα, ώστε οι δικηγόροι του να ανακοινώνουν πανηγυρικά πως το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο αποφάσισε «η υπόθεσή του» να επανεξεταστεί από το Δικαστήριο Εκτέλεσης Ποινών του Πρωτοδικείου Λαμίας.

Μήπως υπέπεσε σε πλάνη το δικαστήριο, όταν τον καταδίκασε σε 11 φορές ισόβια και 25 χρόνια κάθειρξη για τη συμμετοχή του σε 11 δολοφονίες, σε εκρήξεις και ληστείες τον Δεκέμβρη 2003; Οχι βέβαια. Η «δικαίωση» του Κουφοντίνα και των αμετροεπών δικηγόρων του είναι ότι το κράτος δικαίου που λειτουργεί στην Ελλάδα δέχθηκε να κριθεί εκ νέου η μετάβασή του στις Φυλακές του Δομοκού και όχι στον Κορυδαλλό που εκείνος απαιτούσε.

Για να επιτύχει τη μεταφορά του εξεβίαζε την κυβέρνηση κάνοντας απεργία πείνας. Ο Τσίπρας καλούσε τον κόσμο να κατέβει στο πεζοδρόμιο για να υποστηρίξει το δίκαιο αίτημά του, ήτοι να επιλέγει σε ποιες φυλακές θα εκτίει την ποινή που του καταλογίστηκε για τους έντεκα φόνους που διέπραξε. Τα ΦΕΚ του ΣΥΡΙΖΑ χθες πανηγύριζαν για τη «δικαίωση» Κουφοντίνα, προκαταλαμβάνοντας και την απόφαση του Πρωτοδικείου Λαμίας.

Θα περίμενε κανείς, ειδικά για την περίπτωση Κουφοντίνα, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι αλληλέγγυοι να ήταν προσεκτικότεροι στον όποιον ενθουσιασμό τους, γιατί οι οικογένειες των θυμάτων του, οι ανάπηροι από τις βομβιστικές ενέργειές του, δεν έχουν πιει το νερό της λησμονιάς, ξεχνώντας τους δικούς τους ανθρώπους, τον πόνο που τους προκάλεσε. Η μητέρα του Αξαρλιάν είναι μια αξιοπρεπής γυναίκα που βιώνει το χαμό του γιου της σιωπηλά. Τα παιδιά του Παύλου Μπακογιάννη ποτέ δεν θα ξεπεράσουν το πρωινό που μέσα στο σχολικό έμαθαν ότι ο πατέρας τους «είχε τραυματιστεί». Οι οικογένειες Μομφεράτου, Ρουσέτη -ο οδηγός του Μομφεράτου-, Δημήτρη Αγγελόπουλου, Αλέξανδρου Αθανασιάδη, Μιχάλη Βρανόπουλου, Κώστα Περατικού, Ρόναλντ Στιούαρτ και Στίβεν Σόντερς. Τσετίν Γιοργκού και Ομέρ Σιπασίογλου δεν θα ξεχάσουν ποτέ ότι ο δικός τους άνθρωπος φεύγοντας για τη δουλειά δεν ξαναγύρισε στο σπίτι τους, γιατί έτσι αποφάσισε ο κατά συρροήν δολοφόνος.

Ο Κουφοντίνας δεν ζήτησε ποτέ από τις οικογένειες των θυμάτων του συγγνώμη. Δεν έκανε ποτέ μια κίνηση για να δείξει ότι μετά από τόσα χρόνια κάτι άλλαξε στη σκοτεινή ψυχή του, ότι μετάνιωσε για τις έντεκα ζωές που πήρε, για τον ανήκεστο πόνο που προκάλεσε. Παραμένει ψυχρός κι ανέκφραστος έχοντας το φρικτό θράσος, σε άδεια που του έδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, να περιφέρεται στον τόπο των εγκλημάτων του. Η Ελλάδα είναι κράτος δικαίου. Και δεν χρειάζεται επιχειρήματα γι’ αυτό. Φτάνει ένα: Οτι το Ανωτάτο Ειδικό Δικαστήριο ζήτησε «η υπόθεση» να επανεξεταστεί από το Δικαστήριο Εκτέλεσης Ποινών του Πρωτοδικείου Λαμίας.

Για τον Κουφοντίνα πάντα αποφασίζει η Δικαιοσύνη. Για τους έντεκα ανθρώπους που δολοφόνησε αποφάσισε αυτός.