ΕΝΤΑΞΕΙ, όλοι θέλουμε να κερδίσουμε το Tζόκερ, αλλά μάλλον είναι κομματάκι δύσκολο σύμφωνα με τους νόμους των πιθανοτήτων.

ΤΟ πρόβλημα του Αλέξη Τσίπρα είναι ότι ενώ μπαίνουμε στο 2023 έχει μείνει κολλημένος κάπου μεταξύ του 2012 και του 2015.

ΑΣ κάνουμε μια μικρή αναδρομή στην αντιπολιτευτική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ από τον Ιούλιο του 2019 έως σήμερα.

Η πρώτη μεγάλη κρίση που αντιμετώπισε η κυβέρνηση ήταν το μεταναστευτικό. Τον Μάρτιο του 2020, ο ΣΥΡΙΖΑ με φανερή αμηχανία και αφού είχαν περάσει αρκετές ημέρες σιωπής, «αναγνώρισε» τελικά ότι οι χιλιάδες μετανάστες που επιχείρησαν να περάσουν από τον Εβρο ήταν «εισβολείς του Ερντογάν».

ΣΤΗ συνέχεια ήρθε η πανδημία. Ο Αλέξης Τσίπρας προφήτευε ότι από τα lockdowns θα πέσουν βροχή τα λουκέτα, η ανεργία θα φτάσει σε μνημονιακά επίπεδα και η οικονομία θα καταστραφεί. Τελικά, ούτε λουκέτα υπήρξαν, η ανεργία έχει μειωθεί στο 12% και το ΑΕΠ θα φτάσει γύρω στα 210 δισεκατομμύρια, δηλαδή στα επίπεδα του 2010.

Ο Αλέξης Τσίπρας κατηγορούσε τον Κυριάκο Μητσοτάκη πως δίνει λίγα χρήματα για τη στήριξη νοικοκυριών και επιχειρήσεων. Βέβαια, έστω και αργά, δύο χρόνια μετά γκρέμισε ο ίδιος τα ψευδοαφηγήματά του με την «ιστορική» φράση, «αν έδινα 50 δισεκατομμύρια, θα έβγαινα πρωθυπουργός μέχρι να βαρεθώ».

ΣΤΑ της πανδημίας ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε και άλλες γκέλες. Κάποια εποχή έβγαιναν και λοιδορούσαν τα περιοριστικά μέτρα, ισχυριζόμενοι πως η κυβέρνηση έκλεινε τα μπαρ και τις πλατείες γιατί ήθελε να «εκδικηθεί» τους νέους. Στη συνέχεια λοιδορούσαν και τα εμβόλια και προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν κάθε νέο κύμα του κορονοϊού.

ΣΤΟ μέτωπο της Ουκρανίας, αλλά και των Eλληνοτουρκικών, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επιλέξει κάτι μεταξύ αφωνίας και… ισορροπίας. Λένε κάτι μισόλογα για τη ρωσική εισβολή και τις απειλές του Ερντογάν, αλλά και πάλι κατηγορούν την κυβέρνηση με διάφορες μυθοπλασίες.

ΤΩΡΑ, το μείζον είναι η ενεργειακή κρίση. Ο Αλέξης Τσίπρας έχει αρχίσει πάλι το ίδιο τροπάριο της πανδημίας. Η στρατηγική του είναι πως για όλα φταίει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Για την ενεργειακή ακρίβεια και για τον πληθωρισμό. Λες και δεν βλέπουν οι πολίτες ότι αυτή η πρωτοφανής κρίση χτυπάει όλες τις χώρες του πλανήτη με απίστευτη σφοδρότητα.

ΓΙΑ όλα τα παραπάνω ο Αλέξης Τσίπρας χρησιμοποιεί το ίδιο και το ίδιο λεξιλόγιο. Χούντα, καθεστώς, δικτατορία Μεταξά(;), ανάλγητη νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση, κουκούλωμα, στήριξη των μεγαλοσυμφερόντων και πολλά ακόμα που είχε χρησιμοποιήσει και όταν ήταν αντιπολίτευση στα μνημονιακά χρόνια.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει αλλάξει καθόλου. Και, τουλάχιστον, έως τις κάλπες δεν πρόκειται να αλλάξει. Συνεχίζει να επιτίθεται με ένα φρασεολόγιο που απευθύνεται σε όσους έτσι κι αλλιώς θα τον ψηφίσουν. Δεν κάνει ουσιαστικές αντιπροτάσεις στην κυβερνητική πολιτική. Απλά φωνάζει. Αυτός είναι ο λόγος, και όχι τα ΜΜΕ και τα γκάλοπ, που θα χάσει με μεγάλη διαφορά στις εκλογές του 2023. Το μόνο που μένει να δούμε είναι αν θα καταφέρει να περάσει τον πήχη του εκλογικού ποσοστού που πέτυχε το 2019. Γιατί αν δεν το καταφέρει ούτε αυτό, τότε θα αρχίσουν τα ζόρια και για τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα.